zaterdag 25 september 2010
We blijven nog even in de Gordel van Smaragd,
op een klein uitstapje naar nabij gelegen Singapore na: Alonso morgen op pole.
Fisichella daar, maar vorig jaar.
Had het er net met iemand die Ibuprofen wilde slikken over dat het in Frankrijk Ibuprofène heet. En dat er op de sigaretten niet staat "Roken doodt" maar "Roken doodt.", met een enorm dikke punt er achter. Zo van "Punt!"
Gordel van Smaragd, maar eerst even Spaanse les 5 hier (alle links hier in een nieuw venster) met zoals gebruikelijk weer leuke links en culinaire zaken.
Gordel, maar eerst een recept.
Funchi
Polenta maar dan uit de Antillen
Breng 500 cc water aan de kook met wat boter en wat zout.
Strooi er al roerend ietsje rood maismeel in (of "polenta"), zo weinig dat het water blijft koken; herhaal dat twee keer.
Doe dan de rest van het meel erbij (totaal op een halve liter ongeveer 150 gram), roer goed door en zet de pan op een al goed warm plaatje op een kleine pit.
Blijf een kleine 10 minuten roeren.
Proef op zout.
Serveer bij Caribische gerechten zeg maar.
Stobá cu funchi, stoofvlees met funchi.
Volgens mij zit er door dat stoofvlees wat aardappel, wat zou verklaren waarom er zo weinig funchi naast ligt.
Zag Hitchcock, Murder. Ach. Beetje, nee, fors ouwerwetst.
Zag ook Copland. Bedoeld is cop land. Hoe kom ik daaraan?? Wat een treuzel- en zeurfilm... Met Stallone ook nog...
Smaragd, maar eerst gisteren. Opgeleukte pizza dus.
Vandaag die Perkin's visschotel dus. Schreef ik gisteren al.
Morgen kikkererwten met ei (hummus bin eggah, beroemd Midden Oosters gerecht, hummus is hummus maar ook gewoon kikkererwten) en paprika.
Gordel van smaragd: hieronder Buginese schoeners, nog steeds zeilende vrachtschepen tussen Java en de grote eilanden in het noorden.
Mail. Daar gaan we, want het is nogal wat. Misschien deel later. In ieder geval in volgorde van binnenkomst.
Hoi Maarten,
In Chili en Peru heet cassave gewoon yucca hoor! En het is precies dezelfde cassave als in Afrika. Lekker om te frituren... Of als ovenfrieten te bakken.
Nu we het toch over Spaans hebben: endivias = hier ook witlof en krulandijvie = escarola, net als in Spanje dus?
Hai;
Ja, dat kan zijn, yuca / yucca, maar wat ik eigenlijk wilde aangeven is dat Yucca een heel andere plantensoort is dan Cassave. Fors anders. Cassave = Manihot esculenta, en inderdaad Euphorbiaceae = tweezaadlobbig. Het zou me niet verwonderen als het een Jatropha-achtige is. Die hebben dat zelfde hash blad. Yucca = eenzaadlobbig. Appelboom versus tulp zeg maar.
Trouwens zie hier voor (eerste alinea) het misverstand, en link 3, het gebruik van Yucca in de keuken.
Oja, ik zag op foodlog je vraag over tahin, maar geef lekker hier antwoord: in Soedan en Saoedie-Arabië geldt: hoe witter de tahin, hoe verfijnder de smaak (en ook hoe duurder). Dat heeft in de eerste plaats te maken met de kwaliteit van het sesamzaad, maar ook met het maalproces. Door het malen worden de zaadjes heet en als de pers niet gekoeld wordt, wordt het zaad ook donkerder. Pasta van geroosterd sesamzaad die je wel bij natuurvoedingwinkels ziet, is minder lang lekker / houdbaar dan echte witte tahin. Als ik het kan krijgen, koop ik het zo wit mogelijk, het is echt lekkerder (iets bitterder en sterker ook) in humus en baba ganoush.
Het kan donkerder worden door de sesamzaadsoort, maar dus ook door het roosterproces. Voor witte tahin wil je het zaad niet roosteren, hooguit wat verhitten om het makkelijker te malen. Echt bruine tahin van flink geroosterd zaad wordt in de Chinese keuken gebruikt.
A zo! Dus zeg maar min of meer vers gebruik (wit, Midden Oosten) versus meebakken (bruin, China)?
"Grape molasses [whatever that may be] with tahini"
Ik maak het hier zelf: sesamzaad ongeveer 5 minuten in oven van 160 graden verwarmen en dan lang laten draaien in keukenmachine: met een beetje mazzel bereik je precies de juiste temperatuur waarbij de zaadjes pasta worden. Zoniet, een paar druppeltjes neutrale olie toevoegen totdat het 'pakt'. Voor de Chinese versie een kwartier (of zo) roosteren totdat ze net beginnen te kleuren. Vermalen tot pindakaasdikte op zelfde manier. Altijd in koelkast bewaren. Een potje tahin zag ik hier laatst in de supermarkt voor bijna 10 euro, vandaar...
Tsja!
In Egypte mengen ze een paar lepels witte tahin met een paar lepels azijn en een beetje lauw water. Goed mengen met staafmixer en wat zout en snufje komijn en beetje knoflook toevoegen. Heerlijk om rauwkost en brood in te dippen. Ik had het vaak gegeten in Egypte en uiteindelijk het recept aan een kok ontfutseld: ik was erg ontdaan door de simpelheid en kon niet geloven dat dit alles was: het was alles!
Groeten,
C uit C
Nou, interessant allemaal, werkelijk. En een heel wat beter "resultaat" dan zelfde vraag op Foodlog, een site met voornamelijk versleten NRC corsetten en andere kunstgebitten (dank Hermans).
Vreemd. "Imported". Dat is echt derde Wereld. Hier is juist een nationaal product sjiek.
Dat imported doet me aan iets heel anders denken maar toch vergelijkbaar. Ooit in Italië, op snoep: "Tutto chimico" of woorden van gelijke strekking. En in Indonesië op een fles whisky "100% prepared in our laboratories in Jakarta".
Drie mails van M., twee over Ayam be tutu (morgen) en deze:
Maarten,
Nog even een paar dingetjes:
Kelabat hoef je niet te weken of te roosteren. De "korrels" lossen op tijdens het koken. Ik kneus ze meestal van te voren even (doe ik ook met kardamom). Er is ook fenegriek in poedervorm. Ik heb dit wel in huis, maar heb het nog nooit gebruikt.
Ja, koken. Maar ik had ervaring van bijna-tand-kapot bijten op -in curry- even meegebakken fenegriekzaad. Maar dank voor de kooktip. Niet aan gedacht.
Serondeng (zo spreek je het uit) of serundeng (zo schrijf je het), is inderdaad een gerecht: Gekruide geraspte kokos (knoflook, ui, laos, ketumbar, jinten, terasi, jeruk purut, asem, zout en suiker) met (vlies)pinda's. Het behoort niet tot mijn favoriete bijgerechten. In Nederland zit het vaak bij de nasi rames.
(Dat krijg je, als je een afbeeldingen-Google doet op Serondeng teri; teri = droog / gedroogd, uitspraak tri)
Daar moeten we het recept van hebben, kan dat? Wij kennen hier alleen maar seroendeng = kokos droog gebakken in de pan, + vliespinda's.
Maar wat ik bedoel is de serondeng pasta. Droog geroerbakte geraspte kokos met ruim ketumbar, daar pasta van maken (het liefst met de tumbukan, maar met de keukenmachine kan ook), die als finishing touch een kwartiertje voor het einde aan de piaja of rendang wordt toegevoegd. Zonder smaakt toch minder vind ik.
Gaan we maken!
Wat is nasi kari nou weer? Een Nederlands verzinsel? Kerrierijst?
Groetjes,
Meike
Nee, als je een afbeeldingen-Google doet op (meen ik) piaja, dan krijg je verschillende plaatjes met als bijbehorende tekst "nasi kari".
Vergeet niet dat Indonesië een erg groot land is. Aan de ene kant betekent iets dikwijls heel wat anders dan aan de andere kant.
Prambanan
Heb ik nog gekend als een enorme verzameling bergen puin...
Publié par Maarten van Thiel à 17:42:00