zaterdag 4 september 2010
De brug en nog zo wat
Dat water loopt de hele dag op die brug omdat ie anders als het een beetje warm wordt klem komt te zitten. Van dat gekletter moet je wel constant naar de plee.
D'r zit op die brug ook nog 'n aardige meid en 'n ander tiepe, "Ik ben eigelijk kunstenaar", die er al het langst zit en met z'n beperkte geestesvermogens denkt dat dat betekent dat ie de baas is. Begon me de eerste keer te bekken. En nou moet je 'ns vragen aan mensen die me kennen wat er gebeurt als je mij, ten onrechte, bekt. Dus dat doet ie niet meer. Maar vandaag ben ik echt ontploft. Had ik in het logboek ter zake doende informatie betreffende storing geschreven, en ook aan mij gevraagde informatie over zwaar verkeer, had ie dat doorgestreept! "Want je bent er alleen voor de brug". Ik zeg als je nog een keer iets van mij doorstreept dan stamp ik je het kanaal in, verdomd. "Ja maar het is zo doorgestreept dat je het nog kan lezen" zei die, de zwakzinnige gek...
Super de Boer hier had ze nooit, Aldi ook niet, de groentejuwelier ook niet, de deli ook niet, AH wel: droge zwarte olijven. Want daar kóók je mee. Maar AH in ene niet meer. Bij de Turk dan maar, althans, in Groningen is dat een Tunesiër, Folkingestraat. Ik bedoel dat is de enige winkel in Groningen waar je dat soort spul kan krijgen, voornamelijk Noord Afrikaans, erg weinig Turks. En peperduur natuurlijk. Publiek bestaat voornamelijk uit kruidenvrouwtjes.
Maar zie. Bij SdB! Erg goedkoop en prima ook nog. Wat zegt u? Dat dat erg op Euroshopper lijkt? In de marketing zeggen we "Beter goed gejat dan slecht verzonnen".
Overigens krijgen we binnenkort in de tent van SdB een Poiesz, daarom kocht ik er drie. Uitspraak Pois. Zal wel oorspronkelijk een voormalig Hongaarse vluchteling zijn uit 1956. Prima winkel hoor, Noord Nederlands, daarom kennen jullie het niet, veel Noord Nederlandse producten (had ik dit niet al verteld?) zoals kalfspoten = soort witte taaitaai. Lijkt inderdaad op een opengespleten kalfspoot gezien vanaf de velkant.
Recept
Feta-salade
Leg ongeschilde rode uien een drie kwartier in de oven op 200 graden.
Leg er ook rode paprika in tot ze zwart geblakerd zijn en dan er uit.
Laat de paprika iets afkoelen en daarna in een plastic zak tot volledig koud.
Maak ui en paprika schoon en snijd fijn.
Meng met flink gebrokkelde Feta en breng op smaak met wijnazijn, olijfolie, zeezout, verse tijm en versgemalen zwarte peper.
Serveer met sla natuurlijk. En stokbrood natuurlijk. Echt goed stokbrood natuurlijk. Niet dat stokbrood met al die kleine regelmatige bubbeltjes op die iets bolle onderkant natuurlijk. Dat is electrische fabrieksoven shit met -dus- "broodverbeteraar" en -dus- geen smaak want niet langzaam gerezen maar met hoge temperatuur snel opgefokt. Dat dure stokbrood bij Albert Heijn, wat "langzaam gerezen" is en "ambachtelijk gebakken", dat is van die electrische shit. Met "ambachtelijke broodverbeteraar-chimiek" zullen we maar zeggen. Ja, want ik mailde ze dat er bij ons in het gezin iemand allergisch was voor broodverbeteraar, en of dat nou wel of niet in dat "ambachtelijke" "langzaam gerezen" brood zat. Jawel dus. Zie de onderkant van dat brood trouwens.
"Ambachtelijk genaaid door Appie".
Morgen dus die BBQ bij de brug. Foto's komen dus!
Zag Under suspicion, met Gene Hackman en Morgan Freeman. Ongeloofwaardig, traag en af en toe erg pathetisch.
Gisteren dat lamshart. Zie hierboven. Je ziet, nou ja, ik dan dus, dat de slager er na het opensnijden de bloedklodders uitgehaald heeft.
Volgende foto's: stuk buitenkant; stuk buitenkant, schoon; stuk binnenkant; stuk binnenkant, schoon.
Dat witte vet moet er af, maar ook dat donkere links, de ventrikel. Dat is de zeg maar kleine hartkamer, de grote zit onder dat vet. En dat alles zowel links als rechts. Die ventrikel die is trouwens wél voor de poes.
Linguine koken. Met zout. En omdat pasta in Italië met meer zout wordt gekookt dan bij ons beloop ik voortaan een middenweg: ik kook het met Waddenzout, wat een wat sterkere zoutsmaak heeft. (Op zoutsmaak kom ik nog terug binnenkort, aangaande een culi-schrijver, die geen verschil proeft tussen verschillende soorten zout, ongelofelijk...) (Wat zeg je? ... Ja ja! Die culinaire bellenblazer! "Gerookte wijting", foto makreel...)
Afgieten, koudspoelen, wat olijfolie erdoor.
Sauteer het schoongemakte hart, in stukjes, kort in olijfolie (wat een geur!). Uit de pan. Het mag maar nauwelijks beetgaar zijn. Ik bedoel: zijn geworden, want het is mals als het er rauw in gaat, en wordt bij te lang bakken taai. Als dat gebeurt, dan rest niets anders dan met vloeistof stoven tot het weer mals is. Niks op tegen trouwens; is ander effect. Vergelijk een kort gebakken kotelet met Vlaamse stoofkarbonades. Bedenk: hart is spieriger spier dan biefstuk (daarom is het ook zo lekker), dus het reageert biefstukkiger dan biefstuk.
Stuk binnenkant dus
Maar goed. Olijfolie, sjalot, knof, wat lombok. En nu we het toch hebben over lombok: experimenteer eens met een hap in twee delen splitsen juist vóór het toevoegen van de lombok, en in de ene helft lombok zonder pitjes en in de andere een gelijk gewicht (fijn weegschaaltje nodig dus) aan lombok mét. Heel interessant. Net zoiets als het verschil tussen twee tenen rauwe knof en zes geblancheerde.
Maar goed. Laurier en gekneusd korianderzaad.
Stuk binnenkant schoon, dus
Witte wijn, stukje lamsbouillon-blokje, sudder, proef.
Stukjes paprika, kort stoven.
Linguine erin opwarmen, roerend.
Hoog vuur, hart erin, roeren, vuur uit, deksel, even wachten.
Schoon en in stukjes. Eindelijk.
Deze week nog een keer hart: lams vs. kalfs vs. rund vs. varken.
Dinges
Walraven van Hall, de bankier van het verzet, de ondergrondse en de onderduikers hier (alle links hier in een nieuw venster).
Géén bruune boonen hier.
Idyllisch plattelandsleven, nu, in deze hectische tijd zeg maar, hier en hier. Ook ergens hier maar dan moet je geduld hebben en dat heb ik niet met dat Flash gezeik van kijk eens wat een kunstenaar ik eigenlijk ben.
Nieuw! Groene maand hier.
Zuidlaardermeer hier.
Nordic walking, Nivon, dat doen we niet. Zocht naar die prachtige prent van Fokke en Sukke, Nordic wokking, dat ze staan te wokken met die nordic walking roeispanen, op stoelen, armen boven het hoofd, en dat ze dat maar onhandig vinden. Onvindbaar. Vond wel een andere, later.
Bourgondische feestmalen op prachtige biologische boerenerven hier maar die hebben zich blijkbaar te vol gepropt.
Mooier Landschap hier.
Zaterdags "Literair recept".
Ik hou het voorlopig even op Claus, en daarna eerst Cela. Want daar heb ik veel over op dit blog van lang geleden, en dat moet maar weer eens onder de aandacht komen. Incluis toevoegingen en/of correcties.
Claus (eerste aflevering) hier. Die mastellen, dat weet ik ondertussen, dat heb je ook in Frankrijk, vooral in Bordeaux: macarons. Erg lekker.
Citaat van de dag.
"Once upon a time, a very long time ago, about last Friday, Winnie the Pooh lived in a forest, all by himself, under the name of Sanders."
Allerlaatste nu. Ook iets wat wordt vervolgd.
Kwam in de keet van die brug en daar lag een hele stapel glossy tijdschriften. En in elk was wel wat culinairs te vinden, een meer, ander minder, maar toch. Uhh, VT Wonen niks culinairs.
Af en toe een stukje uit die stapel.
Stapel 1
JFK. Wat een shitblad trouwens.
Interview met Herman den Blijker. "Zijn overvolle schema eiste zijn tol!" Die overvolle man liep inderdaad altijd uiterst "blijkend" rond.
Dieet, afvallen, trainen. Geen pekingeend maar gebakken oesters.
En zijn moeder maakte super gare kip die toch een krokant korstje had. "Het geheim heeft ze mee in haar graf genomen, daar baal ik onwijs van".
Een "superkok" die dat simpele trucje niet kent, hoe hou je het voor mogelijk. Nou ja, in dit land is natuurlijk een superkok niet iemand die -dus- kan koken. Dat is veel meer PR. Neem Braakbekke. Die kan ook niet koken. Kijk goed als die op de buis is. Als er iets ingewikkelds moet gebeuren zie je wel handen maar geen kop erbij!
Maar goed. Kip lekker lang stoven, uitlekken, snel droogdeppen en in hete boter het vel krokant bakken.
En dat was het enige interessante in 4,5 bladzijden tekst...
Over die Braakbekke gesproken trouwens: ik zeilde een keer van Terschelling naar Den Oever, klonk er op kanaal 16 in ene een bange piepstem. Braakbekke. Die zat vast op een zandplaat. Met die shit namaak Lemster aak van 'm.
Publié par Maarten van Thiel à 16:45:00