weckpotten dan dus, bij de Blokker (erg mooie portemonnaie ook, zwart leer, 4 0f 5 eu), en ga vanavond die telor asin (gepekelde eende-eieren) maken, en die gepekelde pepers.
Pepers: groene, een dag op 80 gram zout/liter, helft pekel afgieten en vervangen door witte wijnazijn. Heerlijk bij bonen en linzen, bij pasta, op Macedonische pizza (enkel kaas en heel veel door olijfolie gehaalde en gehalveerde pepers, want ze zijn niet zo erg heet, die grotere), bij tonijn, you name it. "Guindillas" in Spanje, en in wegrestaurantjes vraag je er gewoon om. Uhh, officieel heet het niet guindillas (Spaanse pepers) maar guindillas en salmuera, in pekel.
(Mooi, toch?!)
Bij die gepekelde eieren, die telor asin dan dus, niet die Engelse (azijn; erg lekker en mooi als je zwarte Chnese rijstazijn gebruikt), maar goed, bij die gepekelde Indonesische eieren heb je twee scholen. 1] Drie weken in de pekel en dan koken. 2] Koken en dan drie weken in de pekel. Vandaag drie stuks 1], over drie weken 2]. Zal het weten te melden.
(Hieronder liggen die eieren, in Laboratorios Van Thiel y Asociados, nog niet in die pekel omdat die nog warm is. Bij die eieren moet je kokend water gebruiken want dat is 250 gram zout/liter, ff meer dan bij die pepers.)
Trouwens wel mooi dat die drie eieren drie kleuren hebben. Dat geeft een goed gevoel.
And now for something completely different. Recept. Borstplaat.
Leg op een vel ingevet bakpapier de vormen klaar, ook ingevet.
In een sauspan 500 gram witte basterdsuiker mengen met 150 cc room en dit op niet te hoog vuur aan de kook laten komen.
Regelmatig roerend met een spatel (en dus ook goed over de bodem) in laten koken totdat het mengsel draden trekt aan de spatel; de temperatuur zal dan ongeveer 117 graden moeten zijn.
Snel 50 gram boter erdoor werken en zonder vuur onder de pan blijven roeren totdat het mengsel een knarsend geluid geeft.
De borstplaat in de vormen gieten en laten afkoelen.
Zodra witte stollingsplekjes zichtbaar worden kunnen de vormen van het papier worden gehaald; laat ze verder koelen, staand op hun kant.
Vanille-borstplaat
Laat eerst de (hete) room op een vlamverdeler een tijdje trekken met een gespleten vanille-stokje.
Chocolade-borstplaat
Drie afgestreken eetlepels cacao aan de suiker toevoegen.
Koffie-borstplaat
Een afgestreken eetlepel poederkoffie aan de suiker toevoegen.
(Niet de tijd van het jaar? Voor borstplaat is het altijd de tijd van het jaar!)
Nog wat trouwens. Werkte vandaag aan Barcelona, sectie restaurants. Vond bij een zeevruchtentent een foto van een schelpjes-gerecht. En zoals zo dikwijls: moeilijk te zien of het kokkels of nonnetjes zijn, respectievelijk berberejos en almejas.
Het verschil is simpel. Kokkels hebben de (grove!) ribbels radiaal (vanuit de punt / het scharnier naar de rand) en nonnetjes hebben ze, hoe heet dat, parallel aan de rand.
Berberechos / Kokkels
En nog wat. In Spanje zijn almejas / nonnetjes groter én veel lekkerder dan bij ons (uhh, ik weet dat heel wat van dat Spaanse spul uit Nederland komt, maar ik heb het over lokaal). Blijkbaar is kouder water gunstiger voor kokkels en warmer voor nonnetjes. Misschien, trouwens, heten die almejas / grotere nonnetjes anders in het Nederlands.
Almejas / Nonnetjes(?)
Ja, die naamgeving, dat is een moeilijke materie ("Hervé", hahaha!). Neem nou langoustines. Is dat (Spaans) langostinos? Nee hoor. Dat is cigalas. Langostinos dat zijn grote garnalen. Gamba's of zo.
Kijk, je kan je vergissen, en de valkuilen zijn taltijk. Maar als je je, bv. in Trouw, afficheert als dé kenner, en je schrijft dan de naam van die kaas volkomen fout, kijk, dat is wat anders. En het kan erger. Je had vroeger twee dames die op de Tros recepten brachten. Niet om aan te zien en niet te vreten. En een van die dames, de naam heb ik gelukkig weten te verdringen, die had een dochter die ook "over koken zo leuk kon schrijven", je houdt je hart vast. Hoe dan ook, die schreef ("schreef"..., nou ja) een boekje over de Spaanse keuken. Inktvis-recept. Spaanse naam: inktvis uit de oven. Nederlandse titel: gebakken inktvis. In het recept: frituur de inktvis. Wat die recepten in dat boek betreft: je kon beter het boek vreten dan de recepten...
O, en dat vergeet ik dus helemaal! Hoe kwam ik op die schelpjes. Zag plaatje via Barcelona restaurants-werk, zie hieronder. Zouden dat heel kleine stukjes ham zijn, in die schelpen? Zelfs als niet: perfect idee!
En wat zijn dit nou. Almejas? Berberechos?
FF over eende-eieren trouwens.
Gekookt (minimaal 8 minuten ivm. para-typhus!) proef je die "diepere" smaak veel beter dan gebakken (aan twee kanten en met gebroken geel, en als je bij het breken spetters op je hand kreeg: chloor-badje!).
En erg lekker: partje gekookte, vrij veel druppeltjes Worcestershire erop en grof gemalen witte peper. Muntok peper, natuurlijk.
Zo kan ie wel weer, en geen cultuur vandaag, de Here zei geprezen.
Dat wil zeggen, vergat wat. Had het laatst over die hanging parties, en wat die protestanten dan zongen. Vergat daar Rock of Ages, hier (alle links hier in een nieuw venster).
Kan geen YouTube ervan vinden, ik bedoel van Rock of Ages zingen in Hang 'em High film. Wel van de hanging: hier.
