'Manneke Pis' in Brussel en zijn vriendinnetje 'Mieke Stroel' in Zelzate
.. als de venten dat mogen, dan mogen wij dat ook !
Varkensniertjes
De l’odeur de pipi slaat u tegemoet. De pies van varkens ruikt zeer menselijk. Mijn man werkte 35 jaar geleden bij de Amsterdam-Rotterdam bank in Vlissingen, terwijl hij nog studeerde. Verdiende vanwege zijn middelbaar schooldiploma 810 gulden per maand. Tot hij op café een bouwvakker tegenkwam, die hem vertelde dat hij minstens 1200 gulden kon maken als opperman. Specie maken. Lager kan niet. Hij heeft het een jaar gedaan. Zeer slecht werk, maar het verdiende meer dan op de ‘chique’ bank. De eerste maanden waren zijn handen vol kloven, ruw en kapot van de cementpoeder, wat wel fijn streelde...
Een oude opperman vertelde hem het geheim hoe van zijn pijnlijke kloven af te komen: ‘Zjéék gewóón over je póten !’, hetgeen hij deed. De kloven waren op drie dagen dicht. Urine van een gezond mens heelt, ontsmet en is zuiver.
De varkensniertjes dus. Snijdt ze in twee zoals op de foto met een heel scherp mes, en snijdt het witte netwerk van pieskanaaltjes er uit. Zet ze dan een nacht in lichtgezouten water. Spoel het water eens. De piesgeur verdwijnt, maar niet helemaal. Ruikt intiem.
Kook ze met een groententuiltje, en dan afdrogen, in stukken snijden en wentel ze door de bloem. Een goede manier, ik doe dat met vis ook, is wat bloem in een zak; de partjes vis of vlees erbij; goed schudden, en voilà. Bak ze in reuzel of goede boter met een sjalotje en blus wat af met witte wijn. Drink er een niet te droge witte wijn bij.
Varkensniertjes. Men eet het niet meer. Te vulgair ? Of te exclusief ? In de super ligt het niet, maar bij de slager kunt ge het zeker bestellen.Maar heel fijn dus om te degusteren. En dan spreek ik nog niet van Rognons d’Agnaux (lamsniertjes) en Rognons de Veau (kalfsniertjes). Zoek met deze Franse benamingen eens op Google en probeer het. Waar blijven toch die honderdduizenden niertjes van de bio-industrie ? In ieder geval niet hier…
En dit zou het dorp Arsac moeten zijn, met de juiste straat. Het gelijkt meer op een villadorp, dan op een oud frans dorpje. Maar het ligt in een zeer ineressante streek. Het zal wel niet voor het gebak zijn, dat Maarten er domicile zoekt, maar voor de wijn…
Marieke, eerste secretaresse de Monsieur de Thielleries
