Gekook voor T. Uhh, úit-koken telt niet mee in mijn eerder gepubliceerde schema!
Entrecôte van Schotse Hooglander, zaterdag gekocht, uit de folie, in een schone theedoek in de koeling. Zondagmorgen eruit, op een koele plek, zondag-avond er weer in (wat bij de buurvrouw moest; koelkast ontplofte...)
Room en Noilly Prat langzaam en lang laten inkoken met wat zwarte peper.
Krieltjes rauw in flink boter, op laag vuur, lang, en regelmatig omschudden.
In die dik ingekookte room: door midden gesneden artisjok-harten opwarmen.
Eten.
Entrecôte mooi bakken in boter, + die kriel en kastanje-champignons met knof.
Eten.
Na: Manchego kaas en Münster.
Münster
Perfect.
Vreemde wijn erbij, Côtes de Saint Monts. Van Tannat druif.
Op het etiket "tussen Bordeaux en Marseille". Tussen Amsterdam en Parijs, zeg maar.
Marquis de Seillan.
Hij maakt ook witte wijn, van "Gros Manseng" druif.
Allemaal nog nooit van gehoord.
Côtes de Saint Monts hier (nieuw venster, zoals altijd).
Tannat hier.
Gros Manseng hier.
Niet informatie waarmee je veel opschiet.
Misschien moet ik maar eens kennis maken met die markies.
Ik ken nog geen markies namelijk.
Wel een graaf (Charles de Guigné, Conte de Sénéjac, prima wijn trouwens), een burggraaf (Karl, Vicomte d'Afferden; mooi verhaal trouwens: zijn vader trouwde, op hun kasteeltje in de buurt van Verviers, drie vermogende dames die alle drie onder duistere omstandigheden overleden, o.a. in de slotgracht; ook mooi: dat "homo-erotische" boek van Van Deijssel, "De kleine Republiek"; dat gaat over een relatie tussen twee jongens, in het internaat van Rolduc, de tweede jongen een Van Afferden.
Nog mooier. Ergens middem in de 19e eeuw trouwde een gravin Van Afferden met een Engelse militair, een protestant. Die gravin overleed en werd op het kerkhof van Roermond begraven, net tegen de kerkhof-muur aan. Met een zuil op haar graf, van welks top een arm over de kerkhof-muur heen reikte. Later bleek dat ze de grond net naast die muur gekocht hadden, en daar werd die protestant begraven. Met weer een zuil en een arm, waarbij nu de handen in elkaar grepen. Er bestaat een boekje, "Geschiedenis van de Laatste Eer in de Nederlanden", waarin een foto van die graven. Die zijn dan uiterst ontroerend wat verzakt, waardoor die handen niet meer in mekaar grijpen maar op korte afstand naar mekaar lijken te wijzen.)
Ik ken ook een (Maltezer) ridder, De Van Der Schueren. En een Baronesse. Daarvan laat ik de naam in het midden want ze is niet goed bij het hoofd. Dus ik weet niet of dat telt. Maar wel een baron, Van Ittersum, vroeger baas van de Amsterdamse Effectenbeurs, waar ik 5,5 maanden ad interum [huhh? interim, ja!] PR-manager geweest ben.
Verder heb ik nog ooit een Joegoslavische prinses gekend (wat dat waard is?) waarvan ik de naam vergeten ben. Ze had een antiekwinkel in de Jarden des Princes, Parijs. Ze droeg enkel Kenzo kleding.
