Want kijk, ik heb allemaal afspraken vanavond.
Eerst maar even snel gisteren.
Kriel, paprika, Brugse Blomme. Enorm lekker.
Olijfolie, rode ui, knof, wat soepgroenten (diepvrieszakje), forsch grof gebroken witte Muntok peper...
Witte wijn, Oxo...
Stukjes paprika...
Ovenschotel, Brugse Blomme.
At er Umeboshi bij. Heerlijk.
Maar goed, ik heb heel wat mail.
Dag Maarten, ik kom nog terug op La Finestra di Fronte en ook op de schilderijen. Eerst wil ik even iets vertellen over een ervaring, lang geleden, in Parijs. Het komt door dat schilderij betreffende Montmartre, je plaatste het een tijdje geleden. Het is dat oplopende straatje. Het deed me een beetje denken aan rue Des Saules, daar was Au Lapin Agile gevestigd, heb ik heel wat tijd doorgebracht, rue Lepic, rue Mouffetard, enz. enz.
Ja, inderdaad, die kant op. Mouffetard. Daar had je toen ook een Puces.
Enfin ik was in Parijs, had er een nieuw grijs bontjasje van konijnenbont aangeschaft en een affiche die verpakt was in een grote kartonnen rol. Op Gare du Nord aangekomen stond de trein op punt van vertrekken. Ik rennen. Kwam nog net op tijd bij een coupé: deurtje open, zes plaatsen, één in het midden nog vrij. Ik wil mijn jas uitdoen, op dat moment begint de trein te rijden en ik donder tussen de mensen in, met kartonnen rol, handtas, reistas en konijnenbont. Naast mij zat een man in een donkerblauw pak en die begon driftig te vegen over zijn mouwen: allemaal grijze haren van dat konijnenbont. Ik zat uiteindelijk heel ongelukkig, met die rol, die twee tassen en dat bont dat ik nog aan had. De vent bleef vegen, aan de andere kant zat een man die deed of hij sliep en aan de overkant zaten er drie me stiekem in de gaten te houden, maar waren zogenaamd druk met de krant, een boek, of met naar buiten kijken. Ik dacht: ik gooi vanuit mijn zittende houding die rol in het bagagenet (kon mijn armen niet verroeren vanwege de nauwe plaats en die vegende vent).
TGV SNCF...
Ik gooi en gooi mis, de rol kwam op die slapende man. Ik gooide de rol onder de bank met als gevolg: bij elke draai die de trein maakte, rolde dat ding naar de overkant van de coupé. Toen bood een van die mannen me aan om de reistas in het net te zetten. Zat ik dus nog met die jas aan en mijn handtas. Ik dacht: ik steek een sigaret op, doe ik gewoon alsof ik heel nonchalant ben. Lucifer en sigaret gepakt, mijn ellebogen bijna tegen elkaar, vanwege die nog steeds vegende vent. Ik steek mijn sigaret aan en: steek de lucifer in mijn mond en de sigaret in de asbak, klepje dicht. Legendarisch Maarten. Dag, L.
Donderdag. Ongepubliceerd recept.
Pinapple vinegar, "ananas-azijn"
Los 1/4 kop bruine suiker op in 250 cc water.
Snij de schil van een heel goed rijpe ananas af, en hak of snij in grove stukken.
Doe bij de suikeroplossing.
Bedek met een doekje.
Laat fermenteren op kamertemperatuur.
Als het, na ongeveer een week, donker wordt, giet dan af, en zeef. Bewaar alleen de vloeistof.
Laat nog twee of drie weken fermenteren, regelmatig omroerend.
PJ nu. Japanse oesters.
Dag Maarten.
Een tip voor mensen die naar één van de Waddeneilanden gaan.
Aan de wadkant van vrijwel alle eilanden komt tegenwoordig steeds massaler de Japanse oester voor.
Even het Wad een eindje oplopen en je hebt zo een hele emmer vol. Gratis!!!
Zijn (uiteraard) rauw te verorberen maar kunnen ook bereid worden.
Daar heb jij vast en zeker wel een recept voor.
Zorg wel voor goed schoeisel want ze zijn vlijmscherp.
Dus ook bij het rapen opletten.
Ja zeker. Je legt een forsche laag zeezout in een ovenschotel, enkel en alleen om ze tegen omkiepen te behoeden.
Holle schelp naar beneden natuurlijk.
Plus aangebakken spekjes en dan in de oven.
Of stukkies worstvlees.
Of geblancheerde prei en Emmentaler...
Die Japanse oester is in 1962/63 geïntroduceerd na het uitbreken van de oesterziekte.
De Zeeuwen noemen hem creuze.
CreuSe. "Hol". In tegenstelling tot de platte.
Of het een verrijking is, is maar de vraag.
Bekend is dat hij het "zaad" van de mossel, de kokkel en de platte oester eet.
Dus die hebben er in ieder geval last van.
Hij heeft bovendien geen natuurlijke vijanden.
Zelfs de scholekster krijgt de schelp niet open.
Openen moet voorzichtig gebeuren.
Advies: in een doek wikkelen en dan met een oestermes openen.
Ja, die dikke doek is tegen het uitschieten van je mes...
Stuur wat foto's mee.
Deze komen van het Wad bij Ameland, bij Buren de dijk over en daar vind je ze.
De eerste foto geeft een goed beeld van hoe groot ze wel niet zijn.
Ze kunnen wel tot 40 cm. worden.
PJ.
Dank!
