Dag Maarten;
Martin Brill zag er "lekker" uit en ik sluit niet uit dat dat een rol speelde bij de waardering van zijn werk. Talent voor "presentatie" is misschien nog wel belangrijker als het hebben van schrijftalent.
Wat dacht je van die culi-schrijvende nitwits?
Natuurlijk kon hij leuk schrijven, maar uitzonderlijk? De weduwe van zo iemand, wat is dat dan? Ik heb vorige week samen met, misschien wel honderd anderen, een lieve vriend moeten begraven. Als ik bij de televisie zou werken, zou ik graag zijn weduwe aan het woord laten en haar de mogelijkheid geven een "paar centen" extra te beuren. Wat is daar mis mee? Ik heb echter geen connecties in die wereld, gelukkig maar.
Nee, gelukkig. De muzikale behangers met hun "commerciële kut-met-peren Dolly kots-muziek". Hier (alle links hier in een nieuw venster).
"Want voor lul kan je nooit lopen / Als je met z'n allen bent", hahaha!
Hier mijn favoriet.
Ik loop me de afgelopen dagen toch al te ergeren aan de smaak van de Nederlanders. Gaat de zon schijnen dan heeft een groot deel van de bevolking weer de neiging om onderdelen van het lijf te ontbloten. Vrouwen trekken "hemdjes" aan, geeft niet welke leeftijd en welke maat die vrouwen hebben. Sta je in een winkel tegen vieze, overbloezende, pukkelige, witte lijven aan te kijken, compleet met witte benen met zichtbare spataders. Mannen trekken korte broeken aan en letten er niet op of die dingen passen en dan daaronder donkere sokken in leuke sandalen. Gaan ze nog op terrasjes zitten om naar elkaar te kijken. Gadverdamme!
Moet je eens in Scandinavië of Engeland gaan kijken...
Verder verbaas ik me over de tuinen. Een aantal "tuindeskundigen": lekker ogende, nonchalant sprekende, puur commerciële (vooral) jongens bekend via de media, zeg maar de Martin Brillen van de tuin, heeft de mensen wijsgemaakt dat ze in hun tuin in een bankstel op tegels horen te zitten. Vroeger liepen wij, besmuikt lachend, door volksbuurten om naar de mensen te kijken die bij een beetje redelijk weer op de stoep op huiskamerstoelen zaten. Nu hoor je er blijkbaar niet meer bij als je niet op een imposant donkergrijs bankstel op een tegelvloer in je tuin zit en dan nog een immense grote grijze vierkante parasol boven je hoofd.
Die keizer zonder kleren, je weet wel, ik moet er steeds aan denken als ik die totale gekte zie. De stemming zit er weer goed in.
Dag, L
Ja, as de buurman t hep dan wij ook, of liever: nóg duurder. Je zal maar aan die ziekte lijden. Ik denk dat mensen met weinig gedachten automatisch aan die ziekte lijden gaan of zoiets.
Maatstaf, weer. Er staat véél meer leesbaars in dan in Hollands Maandblad of in Tirade. Las vandaag Roland Holst over Boutens en Van Deyssel.
'... had hij [Van Deyssel] het toen verschenen [eerste] deel van zijn gedenkschriften met een opdracht aan zijn dierbaren jeugdvriend Gorter gestuurd. Het boekwerk bevatte een uitermate gedetailleerde beschrijving van zijn leven tot - meen ik - zijn 16e of 17e levensjaar. Uit oude vriendschap had Gorter het - Karl Marx trotseerend - geheel gelezen, en was er Thijm persoonlijk voor gaan bedanken, en had hem gevraagd: "Maar Karel, er komt toch zeker nòg een deel?" waarop Gorter mij vertelde, het antwoord was geweest: "Maar, Herman, er komen nog 40 deelen!". - Een jaar geleden vertelde ik dit aan Van Deyssel. Met een deftigen glimlach keek hij mij zijdelings aan, en sprak: "Je weet, Jany, hoe dierbaar Herman mij was; maar hij heeft mij altijd onderschat: er komen nog 60 deelen!"!
Achterberg, in memoriam Nijhoff, ik had het er over, in het verzameld werk "Teraardebestelling", in Maatstaf "Begrafenis op Westduin" met als ondertitel '"Twist met ons, twist met ons, twist niet met mate" M. Nijhoff'. Tussen rechte haken de Maatstaf tekst.
Twijfelend bij een halte in de stad,
vroeg ik een aanspreker de naaste [kortste] weg.
Ik moet er ook naar toe, heeft hij gezegd.
De tuinman en de dood, heb ik gedacht.
Hij wist niet wie hij te begraven had.
Namen worden het eerste afgelegd. [De naam van Nijhoff had hem niets gezegd.]
Ieder komt evengoed bij hem terecht.
Geen mens bestaat zonder zijn eigen vracht.
Lijkbidders [Doodbidders], vier aan vier, gaan voor de kist.
Een zwart kwadraat [quadraat] schuift naar een dito gat.
En kleiner wordt het laatste ogenblik.
Ruimte en tijd kortsluiten op het pad.
Het touw gaat liggen met een losse knik. [,]
Is, langs de benen, haastig weggerist. [wijl God niet eeuwig met zijn maaksel twist.]
Een paar links.
Denver March Powwow hier.
Molukkers (die we schandalig behandeld hebben) hier.
Molens in Weert hier. (Nationale molendag hier.)
O ja, recept. Koken als het ware. Eten zeg maar. Nou ja, vooruit dan maar.
Gisteren.
Marineer de tofu. Kleine stukjes. Medium sherry, black bean garlic sauce, gembersiroop, limoensap, sambal badjak. Combinatie was, verdomd, enorm lekker.
Kokend water, wat zout, mihoen enz.
Pindaolie, gemberwortel..., bosui (alleen het witte), knof.
Daoen djeroek poeroet en daoen salam (beide gesnipperd)..., witte wijn...
Tofu uitlekken en vocht opvangen.
Puntpaprika-stukjes..., tofu...
Mihoen erbij, tofu...
Rijstvellen in heet water, vullen etc.
Stomen, bakken of frituren. Ik heb ze gestoomd.
Marinade = sausje.
