Dag Maarten
Ik vroeg aan Yu-Mei, die bij me op visite was, of zij wist wat jij gegeten hebt/had in China: een soort rijstepap met varkensvlees zonder spekrand, heel donker ei, dat zo donker is omdat het langdurig in de paardepis heeft gelegen. Groenten met oestersaus, blanke eendeneieren, zeer zilt, kikkerbillen met gebakken nasi...
Geen hond gelukkig.
Voel je je nog lekker? Op naar de krokodil!
Ik zit naar Heur van Van. Boven te kijken. Ze ziet er dit seizoen beter uit, minder als een keukenkast , maar ze galmt wel erg, als een voorportaal. Toch zijn het herhalingen, dus ze is niet veranderd. Ik ben zeker aan haar gewend geraakt.
Ik ga fijn de hele avond slechte televisie kijken.
Nou zijn mijn programma's afgelopen, zit ik met een opengemaakt blik bier mooi "kapot te gaan aan de eenzaamheid en de stilte"... Was ik maar het kind van een zaaddonor, had ik tenminste kans op leuke broers en zussen. Grapje!! (Daar gaat het over bij Eva Jinek'.
Tik eens in Mediacourant en daar tik je Petra Possel best betaald. Artikel komt tevoorschijn. Ze is niet het best betaald , maar best betaald voor wat ze niet doet. Ik heb nu twee programma's gemist. Ik luisterde vroeger wel naar het rubriekje van Possel op de radio, dat overigens ook gepresenteerd werd door andere mensen en aan her eind van de week (twee maal per maand) die geweldige kookuitzending met die schele hagedis Jonah Freud.
Kom ik vanzelf op: gisteravond at en presenteerde op televisie bij KRO een bekende keurige man. Zo te zien eet hij al jaren veel te decadent, dat hebben die jongens gemeen met veel van die andere katholieke "jongens", de priesters.
Deze figuur had in Rome de vrouw van de grote schrijver Leon de Winter te gast. Ze schrijft veel, schrijven doet ze altijd, haar dochter schrijft ook. Haar man schrijft en haar vader schreef ook. Zou je iets kwalijks over haar (schrijverschap) zeggen, je zit altijd fout, je beledigt altijd een deel van de bevolking: ofwel je beledigt vrouwen, of moeders, of schrijfsters, vrouwen van schrijfers, vrouwen die een traumatische jeugd hebben gehad, vrouwen van vaders die een traumatische... Kortom ze zit altijd goed. Was ook te merken gisteren, er werd weinig tot niks zinnigs verteld, de interviewer smikkelde door en de schrijfster liet haar nieuwe laarsjes zien, de rest ben ik vergeten.
Die flensjes zijn flinterdun. Als ik ze nog dunner zou maken dan werden ze droog.
Hieronder café De Rozenknop.
Zo, toen was er koffie...
Dag, Loek
