De dag begon om kwart voor vijf, naar het park met "mijn kennis Piet" die al lang weet dat de moeders van studenten die kinderen verwennen met allerlei voedsel dat die lieverds daarna tussen het gras en bij de vuilnisbakken kwakken. Hij bleef vreten op een bepaalde plek en het was overdadig, want bij terugkomst bij mij liet hij een enorme boer. Ik schaam me om het te vertellen, maar het is echt waar. Een kreupele eend sloeg op de vlucht, maar die had zijn/haar belager goed ingeschat, want keerde spoorslags terug in haar perk terwijl de opboerende dweil op weg was naar een andere vuilnisbak.
Op dit uur van de dag waren er al drie bankjes bezet in het park. Ik hoop niet dat het geradicaliseerde stelletjes waren, die nog even de belangrijke punten evalueerden. Guus moet nog een paar keer optreden.
Yu-mei hielp mij weer eens met het afsluiten van het aardige leven van mevr. A.: we gingen zoeken naar een bedekking van haar graf.
Bij thuiskomst van deze, toch altijd emotionele missie, lag de film "Jour de fete" van Tati in mijn bus. Ik had hem besteld en het heeft ons een aantal uren puur geamuseerd op een behoorlijk niveau. Wat een goede film en wat een genoegen om alle extra informatie te krijgen. Ik lach niet zo gauw, maar wat is die film leuk. Zo werd het een dag met een lach en een traan en daar hebben ze dan weer liedekes van gemaakt.
Lidl had Halloumi met chili, wat was dat lekker! Nou heb ik twee porties op en ik kan geen pap meer zeggen. Zo ordinair fijn eten. Morgen ga ik gauw die kaas opnieuw kopen. Gelukkig had ik geen zout aan de groenten toegevoegd, het is pittig.
Groet, Loek
