De dagen zijn van een eigenaardige schoonheid. Deze dagen met die hitte en een groot deel van de mensen op vakantie. Wat je in het buitenland zoekt heb je thuis. De deuren open zodat de hitte een beetje uit je huis tocht. De tuin met zijn schaduwen en de vijver met zijn zonnebadende goudvissen en de stilte! Iedereen rondom mij is op vakantie, de hond ligt onder een boom, hard snurkend, voor “geluidsoverlast” te zorgen. Bij de bakker aan de overkant komen vooral ’s morgens vroeg mensen hun brood kopen, zo vroeg dat de knechten uit de bakkerij, buiten, nog even een sigaretje staan te roken. Op de radio heb ik overdag de Tour de France aanstaan, ik hoor niet wat er wordt gezegd, maar ik hoor geluid van commentatoren, de motors, de toeters en de aanmoedigingen van de toeschouwers langs de weg. Aan Jacques Tati moet ik denken en zijn monsieur Hulot, ik ga een salade maken.
Ik heb iets via boekwinkeltjes.nl, Bill Buford is de schrijver en het boek heet Hitte. Op de omslag staat "De avonturen van een amateur-kok als keukenslaaf, chef de partie, pastamaker en leerjongen van een Dante citerende slager in Toscane". Ik heb geen geduld voor het breedsprakige “geouwehoer”van mijnheer Buford en weet niet eens of ik hem geloven kan, maar ik ben altijd benieuwd naar recepten enz.
In de volgende passage schrijft Buford over de kok/chef Mario: Die werd uitgenodigd om bij een statig Spaans-koloniaal hotel te komen werken. Hij werd hierdoor op 27-jarige leeftijd de best betaalde jonge kok van het bedrijf. Op een keer zat hij onder de drugs en dronk tequila uit een “bota” (drinkzak van geitenleer) en iemand had foie gras meegebracht. Uitgedaagd door het idee dat een goede kok een maaltijd moet kunnen bereiden met wat voorhanden is, maakte hij een zoete, azijnachtige reductie van Orange Nehi sodawater en Starburst fruitsnoepjes. (“Eerst haal je elk snoepje uit het waspapiertje en doe je ze in een steelpannetje, waarin je ze op een laag vuur langzaam smelt tot er een felgekleurde siroop ontstaat: vervolgens kook je het sodawater voor de helft in”). Een keukenhulp beweert dat het resultaat fantastisch was en dat hij zo onder de indruk was dat hij ter plekke besloot om kok te worden.
Groet, Loek
