zondag 15 april 2012

Vandaag maar wat culinair gelul...


Roerei champignons

Wilde iets van broodbeleg maken ipv vlees en ipv die (overigens prima smakende) geprakte haring in tomatensaus (aangemaakt met kappertjes of augurkjes, en groene peperbollerjes of forsch grofgemalen witte peper).
Iets met ei wilde ik.

Champignons gebakken in wat olijfolie en wat boter, paddoblokje...
Wat witte wijn...
Eieren..., pikant paprikapoeder.
Heerlijk!

Tekst hieronder; steeds twee kappertjes per stukje kaas.

Ben wat met die verse schapenkaas en die zoute kappertjes aan het experimenteren.
Las trouwens vandaag ergens dat die kappertjes vers het zout in gaan. Ja, waarom ook niet?
Hierboven met ook stukjes van die Bulgaarse pepers (zie eergisteren), hieronder met stukjes rode jalapeño (AH), beide pepers dus uit de pekel.

Met die jalapeño, die was overheerlijk.

Ennuhh, naar die Bulgaarse winkel moet ik eens terug; die had ook wijnbladeren en rare worsten...
En bij die klerenzaak vergat ik om laarzen te vragen...

Boek
De Groene Garde hier (alle links hier in een nieuw venster). Veel milieu, veel recepten van "beroemde koks" en "inspirerende en vernieuwende omgang met eten" dus dat is drie keer niks.

Tekst hierboven

Planning
Vanavond bladerdeegpakketjes met gegrilde halloumi en sugar snaps er in.
Morgen Groningen en overmorgen waterzooi van vis. Daarna die kalfswang, dus laten we het daar eerst maar eens over hebben.

Eerst maar gestoofd. Video'tje van de chef van La Rive. Die laat alle zenen er op zitten, en die laat ze doodzweten op één kant ipv zsm voor en achter dicht te schroeien.

Maar goed, verder net als stoofvlees dus, lijkt me althans want ik kon het niet verder aanzien.
En trouwens met zoute kappertjes...
Hier.

Goed. Confit nu.
Dit recept hier vind je op tig plekken, gejat van gejat. Heel lang stoven met flink ganzevet lijkt me lekkerder...

Gepekeld nu. Uhh, bestaat dat? Kwam in ene in me op.
Neen "dat bestaat niet" (vond wel kalfswang met gepekelde coquilles, huhh?).
Goed, dat gaan we dus uitvinden volgende week.

Franse postzegel van Clos de Vougeot

(Dank PJ)

Kreeg de nieuwe nieuwsbrief van Bordeaux Wijnreizen. Geen link naar een website waarop de nieuwsbrief (wat wel verstandig is), wel een naar de website iha. Zie hier.

Las ergens dat ze in Groningen bloedworst met stroop eten. Rietsuikerstroop ongetwijfeld. Lijkt me wel lekker.
(Google: klopt, maar in Limburg met appelstroop...)

Las over pasta fregola. Huhh? "soort couscous"... Zie hier.
Komt uit Sardinië, dus dat is bij die Italiaanse winkel in Groningen te krijgen, want die komen daar vandaan.
Las ergens dat als je het wat roostert, je een notensmaak krijgt, in tegenstelling tot couscous. Dat is gelul natuurlijk. Kan met couscous net zo goed.

Pasta fregola

Link OK Vlees hier.

OK. Culi én literatuur nu. Elsschot. Uit de biografie van Van de Reijt.

Lijmen. In de oerversie wel, later niet opgenomen, het feestmaal dat Tante Cato bereidde.
Niersoep met madeira (kalfsnier), garnalen in schelpen (dat zijn die jacobsschelpen-schelpen die vroeger veel voor gratiné'tjes werden gebruikt). getruffeerde kip, chocoladesoufflée en een schuimtaart.

Huwlijk Adele en Bennek, geen literatuur maar biografie dus.
Kippensoep met balletjes, vol-au-vent, homard à l'Armoricaine, een kalfsgebraad, taart en koffie.

Die homard à l'Armoricaine doet me genoegen. Armorica, en dus niet die vreselijke verbastering à l'américaine [hoofdlettervoering volgens het boek]; Armorica is de romeinse naam van een streek ten zuiden van Bretagne.

Aangaande de beschrijving van dit diner in Tsjip iets vreemds in de biografie. "De 'kreeft op zijn Amerikaansch' was niet à l'américaine maar à l'armoricaine, op Armoricaanse, Bretonse wijze".
Maar waar staat dat "Amerikaansch" dan?

Maar goed. In Tsjip zijn de vol-au-vents en het kalfsgebraad ingeruild tegen coquilles saint Jaques (een prima idee) en tegen tarbot met kappertjessaus (ook een prima idee).

Vic van Reijt,

"Van het bedrag van de prijs, 1.250 frank, was De Ridder niet meteen onder de indruk. [...] 'Met de betaling behoeft u zich niet te haasten.'"

Het is een erg goede biografie, die, dat was beloofd, recht doet aan Elsschot én aan De Ridder.

Zonder dat het zich opdringt, ongemerkt, word je gewijs in het "leven" van beiden...