Vandaag, voor de broodnodige verandering,

vanallus en nog wat.



Eergisteren hadden we het over die Jawara's. Zocht vandaag bij goed daglicht in het onverlichte archief, en jawel. NRC 13 / 2 / 99.

Ik vond ook een andere map die ik al jaren kwijt was. Dat zit zo, de inhoud van die map dan dus. Ik had een vriend in Frankrijk en die had een boerderij met veel land erom heen (verpacht) en die kweekte cactussen en zo. En als je veel land hebt dan mag je zelf bepalen hoe weggetjes daarover officieel komen te heten. Zie de volgende afbeeldingen.
Die tiepe verhuurde ook een erg grote lap aan een safraankweker, en in het contract stond zoveel geld en één pond saffraan. Kreeg ik ieder jaar een forse jampot, jampot!, vol saffraan...
Nog steeds? Nee. Die tiepe was 'n keer midden in de nacht zat (witte Martinique rum, ik ook ooit in Bordeaux, nou dat werkt hoor...), storm, eikenboom dreigde over z'n kassen te vallen, ging ie die boom "tegenhouden"...



Vanavond zou ik pasta met eende-eieren en met witte puntpaprika eten, maar vandaag was het de laatste dag van de maand en dat betekent erg veel werk. Dingen afwerken en nog net opsturen zodat ze in maart betaald worden, factureren enzovoorts. Dus ik trek een blik bonensoep open...

Ik had de biografie van Annie Romein doorgewerkt, en sloeg er Karel van het Reve's "Annie get your gun", de recensie van de autobiografie "Omzien in verwondering" even op na (in "Lenin heeft echt bestaan").
Annie schrijft dat ze, citeert Van het Reve, drie keer voor haar rijbewijs is gezakt. In de biografie is dat "richting 20 keer".



En gisteren had ik het hier toch over Harm Wiersma? Kijk. Ik bladerde wat verder door Van het Reve's derde deel van het verzameld werk, "Met twee potten pindakaas naar Moskou", dammen Rusland - Nederland. "De derde dag regent het remises. Het langst wordt de strijd volgehouden door onze jonge Fries Harm Wiersma. Als hij ten slotte remise maakt tegen de Russische veteraan Kaplan, wenst iedereen hem geluk met deze niet geringe prestatie. Je kunt aan het ontevreden schouderophalen waarmee hij de gelukwensen in ontvangst neemt zien dat hij uit het ware hout is gesneden. Hij is hier gekomen om te winnen, niet om remise te spelen."



O ja, in die pindakaas ook nog over de neus-harmonica. Had ik eerder over het hoofd gezien, of nee, toen had ik dit blog nog niet. Zie verderop.

Recept.
Eindelijk...

Noten in honing, Noord Afrika
Neem heel verse walnoten, verwijder de bast en de dop en ontvlies de walnoothelften.
Doe in een pot, giet er dunne honing over en laat minimaal een half jaar staan.

Nou ja, iets wat sneller gaat dan maar even, en trouwens die noten die moet je tot de volgende herfst of zo onthouden...
Notenkransjes
Klop 60 gram boter zacht en werk er dan, beetje voor beetje, een ei doorheen.
Daarna werk je er 40 gram suiker door en een zakje vanillesuiker (of echte vanille natuurlijk, veel beter), daarna 30 gram amandelen en 40 gram hazelnoten (beide fijngestampt).
Werk er 60 gram bloem door en wat bakpoeder, en daarna twee theelepels maizena, wat zout, wat gemberpoeder en wat nootmuskaat.
Doe in een spuitzak met een grof gekarteld dopje en spuit er op een ingevette bakplaat rondjes van.
Bak op 175 graden tot goudbruin.



De neus-harmonica nu. Eindelijk! (Tsjongejonge, we zitten niet voor lul twee jaar naar dat shitblog te kijken...)

Afbeeldingen hier. Ignatz Topolino (topolino = molletje)!

Zie hier (alle links hier in een nieuw venster).

En hier.

Wilbur hier.

Leuk! hier. Is dit een diatonische? Ik denk eigenlijk van niet.
Idem hier. Dit is een diatonische? Je hoort hem inademen, ja dus.
Diatonisch: (mondharmonica) blazen is toon 1, zuigen toon 2; (trekharmonica) trekken is toon 1, duwen toon 2.
Bij "gewone" geeft trekken en duwen de zelfde toon.

Neus-Dylan hier.



Had vanavond iemand op bezoek die wel van pikant hield. Ik zeg Proef die groene sambal even (gelig op de foto). Wow... En daarna die Setan. "Die rode zal wel minder scherp zijn". Hahahahaha! Setan betekent satan...

Van alles maar weer eens...

Vandaag grote archief-schoonmaak. Heb dat oude artikel over die Jawara (zie gisteren) teruggevonden, en ook, eindelijk, de map met al die enveloppen geadresseerd aan Rue Maarten van Thiel, hahahaha! Komt allemaal (kompt).



Gisteren
Fondue bourguignon met dat vangvlees, peultjes, stok, olijfmayo, piccalilly.

Peultjes: olijfolie, sjalot, knof, peultjes...
Selderijzaad, iets fijngewreven komijnzaad, wat geel mosterdzaad, versgemalen korianderzaad...
Witte wijn...

Oven, stok, fonduepan, hete druivenpitolie, vlees, peultjes...
God, wat was het lekker...



Ff een paar dingen, en dan ga ik op de culinaire toer.

Mail van F. (België).
Maarten,
Hier, in België, is er een minister van Cultuur, die al bij haar aanstelling heeft gezegd dat ze niet zo'n gevoel met cultuur had, en vandaag in een programma tot ieders verontwaardiging niet eens de naam van de genomineerde Belgische acteur voor de Oscar-uitreikingen kon herinneren en die Schoenmakers noemde ipv Schoenaerts en dan, als kers op de taart, hem een verontschuldiging stuurde (twitter).
Ze wist ook niet wie zijn vader was.
Een van de beste acteurs ooit, in Vlaanderen, Julien Schoenaerts, een goede vriend van mij, die tot aan zijn dood bij mij achter de hoek werd verzorgd in een tehuis, overigens, dat tehuis zou jij ook moeten kennen, ware het niet zo discreet, het ligt pal tegenover het voormalige Stoemp-eethuis, waar je al eens over berichtte, in Antwerpen, in de Grote Pieter Pot straat.
Zo zie je maar weer hoe ministers worden aangesteld en door domheid aan de partij moeten voldoen aan hun eisen.
Gr.
F.

Het schokkende hiervan vind ik dat het een Belgisch verhaal is.
Ware het een Nederlands verhaal geweest, dan had het me totaal niet verbaasd, dan had ik het niet eens gelezen, de culturele Neanderthalers...



Ja stoemp. = stamppot. Dus Stoemppot (zo heette dat eethuis) = stamppot-pot.
Stoemp overigens is stamppot spruitjes.
Zie hierboven. Forsch van worschten voorzien...

Uhh, het is toch de Pier Potstraat?

En, o ja: kunnen we een pot Tierenteyn mosterd ruilen voor een pot Groninger mosterd?!



PvdA

Op de markt. Hep u avocado's? Nee. Oh, geef dan maar een bos radijs!

Had het vanavond met iemand over imaginaire recepten. Zo had ik in een Caribisch restaurant of hoe schrijf je dat Caribische bonensaus.
Kidneybonen met tweederde van het vocht aan de kook laten komen, met flink wat stukken (stoof)peer, ui, knoflook, foelie, kruidnagel, komijn, geel mosterdzaad, oregano, een bouillonblokje en cayenne.
Het moet niet te nat zijn.
Met de staafmixer tot sausdikte reduceren, proeven op zout en peper, op smaak brengen met gemberstroop en Worcestershire, en er dan nog een flinke scheut witte rum doorroeren.
Serveer bij gegrild vlees of gegrilde vis of groenten.

Volkomen verzonnen. Niks Caribisch...



VVD

Zat vanavond in Huis de Beurs naast Harm Wiersma, en die met kleinkinderen.
Hij demonstreerde zijn kleinkinderen een Jojo.
Ik had hem haast het geheim van de Magische Jojo verteld.
Het einde van het touwtje zit niet vast aan het asje, maar los, met een lusje er om heen.
Je laat de jojo dalen, en eenmaal beneden blijft die daar draaien, zonder op te klimmen.
Tót je een klap boven op de hand waaraan de jojo hangt geeft. Dán schiet ie in ene omhoog!



CDA

Planning
Pasta, eende-eieren, "witte" puntpaprika.
Zoutevis, taoge, cassave, pindasaus.
En dan iets met kweepeer (vandaag gekocht) en daarna wat met stoofpeer (met rookworst en ketjap?!)

Zie hier (alle links hier in een nieuw venster).
Heb (hep) een exemplaar aangevraagd (dat op die site niet staat hoe je dat kan aanvragen, en zelfs niet hoe je je kunt abonneren...).

Slowakije. Nationaalgerecht. Aardappelklösse met schapenkaassaus erover en kaantjes. Bryndzovéhalusky, met omgekeerd hoedje op de s.
Wow!



PVV

Ik had gisteren de puzzel in NRC Next helemaal goed, maar vandaag, tsja...
Ik begin aan die puzzel te wennen. Vereist intellect, wat ik heb (hep), maar ook kennis van "de wereld", wat ik niet heb (hep).

O ja!
Wat zaterdag in NRC staat, dat vind je in een schokkende hoeveelheid letterlijk, en met de bijbehorende afbeeldingen, terug in NRC Next van maandag.

Olie, tot slot.

Banana oil, dat betekent "gelul". Maar ja, als je in de Sahara of zo motorolie tekort komt (kompt), dan kan je wel mooi overrijpe bananen je carter induwen...
Dat is een van de verhalen die ik vertelde op college Derde Wereld.
Ook dat, als je een steriel oppervlak nodig hebt, dat je dan een niet-opengevouwen krant neemt.
Of voor een infuus hang je een kokosnoot op.

En over olie trouwens: Olive Oil!

AH mobiel geheim!

Verdomd, geld (23 cent/minuut) en uren heeft het me gekost, voordat ik de voicemail van mijn AH telefoontje afgesloten had. Dat wil zeggen: na drie eerdere pogingen lijkt het er nu op dat het gaat lukken. Zo niet dan hoort u van mij.

Ja, voicemail kan je wel "afsluiten", maar dat doen ze natuurlijk niet, want mét, dan denken ze telefoontjes te kunnen scoren...

Ik heb ze ongelofelijk kaal staan schelden, net zolang tot ik het geheime nummer had waarmee je een mens aan de telefoon krijgt. Uhh, die moet dan nog wel, à 23 cent/minuut, twee keer ongeveer 5 à 6 minuten wegblijvend "naar een collega die hier naast me zit" lopen.
En jij ondertussen geblauwzuurd door dat muzikaal behang...

Maar goed.
Problemen met AH mobiel?
0900 2466 243 > (direct klikken) 1 > 3 > 3 > 3.
Zo. De zeikerds...



Hier heb ik al jaren geleden over geschreven. De Jawara. Andamanen-eilanden.
Vroeger waren ze heel wat geïsoleerder dan nu. Als je ze vroeger in het oerwoud probeerde te benaderen, dan kwam je in de bewoonde wereld terug zonder armen...

Ik kwam er op omdat er in "360" (een soort Readers Digest voor intellectuelen) een artikel over ze stond (nummer 6).
En ik kwam er, daar, jaaaaren geleden, omdat ik steeds, als ik bij het ontbijt wakker werd in het vliegtuig richting Medan, over de Andamanen vloog. Die eilandjes zag je dan liggen...

Prachtig, trouwens: mijn "intelligente" camera dacht "dit zijn mensen, dus ik moet knipperen contra rode ogen." Shit...

Hieronder Alamar, dank PJ.



Oeps, weggeroepen, misschien later...

Eerst maar even cultuur.

(Huis de Beurs, door Malie Baehr; ik was er echt van overtuigd dat ik dit al eerder had geplaatst, maar het is niet te vinden.)
(Uhh, in het midden, dat ben ik. Toen ze die meiden nog in de bediening hadden, toen kwam ik er nog...)
(Uhh, links van mij, voor de toeschouwer rechts, dat is Greet "De Scheet".)

Maar goed. Cultuur die gisteren door verbindingsproblemen jammergenoeg(!) achterwege bleef.

Meindertsma (vlas, textiel) hier (alle links hier in een nieuw venster) en hier.

Lomax muziekarchief hier en hier.

Turnet, Molet, Twombly hier.

Jasper Krabbé hier.

Ai Weiwei, waar ik niet veel aan vind overigens, hier.

Maja van Hall, beelden hier.

Zo kan ie wel weer...



Cavolo nero, daar hadden we het al eens over.
Zie 25 / 2 / 12 hier.
Dat het familie is van boerenkool, dat klopt, en nu begrijp ik waar die gaffe, die canard van Kleuter Woutwijk vandaan komt (kompt), dat Caldo verde (hier) van boerenkool gemaakt zou worden.
Hij haalt cavolo nero (hier) door mekaar met couve hier.
Wel ff wat anders, kwakko...
Nou ja, zowat iedereen praat over (Engels) "Kale", wat vanalles kan betekenen...

Die kale (woehahaha!) hierboven dat is, drie keer raaje...!¬]

Ging verder met Dickens, Martin Chuzzlewit.
Disk 1 begint met episode 4, dus tsja...
Vaag gekabbel. Nou ja, je krijgt een idee van het 19e eeuwse Londense leven, nogal Anton Pieck-achtig trouwens (Karel van het Reve, die angstdromen had ergens onder te moeten duiken, en dat ze daar dan iets van Anton Pieck aan de muur hadden hangen...)

O, wacht, ik vergat Oliver Twist. O, best aardig. Ja, touching af en toe.
(Ik ben uiterst belezen, maar van Dickens ken ik alleen A Christmas Carol.)



Gisteren groentesoep, en kan iemand mij uitleggen waarom het niet groentensoep is?

Olijfolie, rode ui, knof, lombok...
Wat lavaswortel, wat foelie, laurier...
Gevogeltefond... proef.
Wat extra heet water, en op zout brengen met Oxo.
Stukkies flespompoen half beetgaar koken in de soep.
Kort stukkies courget en vermicelli erin.
Kaas erover raspen (ik gebruikte een restje geiten-Pecorino en daarna wat Kolummer overjarige nagelkaas).
Wow... Dat is wat anders dan Kleuter in het Land van het Wilde Neuken...

En trouwens, over dat stokvis / zoutevis verhaal van hem laatst, daar krijgt hij nog een aframmeling voor. Althans, ik moet natuurlijk eerst uitzoeken of hij dat misschien wel fijn vindt of zo, u begrijpt wat ik bedoel. Dan doen we het anders natuurlijk.



Brood uit de Vaud, dat rijmt (rijmpt).

Keek net even naar de statistics.
Nog steeds 15.000+ pageviews in de afgelopen 30 dagen. 500 / dag. Maar ja, al meer dan vier jaar zowat elke dag wat posten, dan kan je niks anders dan fors (forsch) scoren...
En nog wat. Kijk eens hoe lang één "page" hier is! Kijk. Dan is één pageview al een kwartiertje werk...

Mail van L.

Goedemorgen Maarten.
Omdat het met de prins niet goed ging wilde ik aan het begin van de (afgelopen) week wel eens horen wat ene Tulleken, een arts, en zijn vrouw een journaliste, ervan te zeggen hadden. Hij, die Tulleken, had met de behandelende artsen van de prins gesproken en zijn vrouw had dat afgeluisterd en opgetekend en gepubliceerd en ze was bereid om in elke, haar voorgehouden, microfoon erover te praten.

In NRC was dat, die publicatie. Welke krant er zich gisteren over verontschuldigde.

"Het viel allemaal wel mee..." had zij, via haar man en die artsen, gehoord. 's Avonds zat ze bij De Wereld Draait Door en ik werd een beetje bang van haar. Zelden zag ik zo'n vreemdsoortig tiepje. Ze leek op een pin-up uit de jaren vijftig: hetzelfde haar en van die vreemde verwonderde poppe-ogen en een beetje gewaagd maar toch netjes aangekleed. Haar geluid kwam overeen met het geluid waarvan ik veronderstel dat het gemaakt werd door die pin-ups uit de jaren vijftig. 's Avonds laat was haar man bij Pauw en Witteman: Hij deed me denken aan een vermoeide, maar nog altijd kwekkende papagaai, en zij zat tussen de toeschouwers met die grote oude meisjesogen naar hem te kijken zo van: "Papa weet alles".



(Weer Huis de Beurs, nu van Joost Doornik)

Toen wist ik het: Zij ziet eruit als de vrouwen die haar man in zijn heel jonge jaren bewonderde en ik dacht: "Hebben die mensen nou geen familie of kennissen die eerlijk zeggen "Stoppen nou, het wordt te gek met jullie!"

Moet ik denken aan de vrouw van Jan Wolkers: Die zag er ook altijd uit zoals Jan als gereformeerd kind zou hebben kunnen veronderstellen dat een hoer eruit zag. Ach ja, voor een goed huwelijk doet de mens soms angstaanjagende dingen. Groeten, L.

Ja, over Wolkers en zijn vrouwen, daarover is een boek geschreven, stond vandaag in NRC. Ergens, ik ga het niet terug zoeken. Dat was niet altijd even fris...

En het is papEgaai. PapAgaai dat was de vader van De Gaay Fortman of hoe schijf je dat, volgens Win Kan.
("zeikerd, met je papEgaai", dag, L.)



30-er jaren of zo?

Ennuhh, o ja! Draaiorgels!

Willem Parel, dat is toch en heel beroemde? Hier.
O nee, Perlee! Hier. En hier.

"Drie accordeons", mooi! Hier.

Zie wat techniek hier.

De cellist hier.

De Vijf Prominenten hier. Prachtige namen...

De IJzeren ("Ijzeren") Hein (Prachtig!) hier.

Lawaaiorgel hier.

Kleintje hier.

Heel kleintje hier.

En bouw je eigen draaiorgel hier.

(Vroeger, toen ik op de Middelbare School zat, toen kwam er met enige regelmaat een orgel voor de school staan. En dan liet de rector die orgelspeler een rijksdaalder brengen; dan pas ging die verder...)

Annie, nog eventjes.

Ik schreef dat Karel van het Reve zijn -zijns inziens- mooiste stukkie schreef over Annie Romein-Verschoor's autobiografie (zie boven) Omzien in verwondering, "Annie get your gun".
Een mooie titel, Omzien..., maar ook een erg toepasbare, op de structureel de waarheid "aanpassende" Annie (Albert Verwey: "U betoogt, maar u bewijst niets!").

In Annie's biografie (zie onder) lees ik, 1918, de verloving met Jan Romein, over de kleding die Annie's moeder voor haar daartoe kocht "Het is het jakje, -inderdaad rood, met een zwart bontrandje aan de hals en een ceintuurtje, alles van Liberty- dat ze draagt op het portret dat ze speciaal voor Jan liet maken: de latere omslag van Omzien in verwondering."
Maar ja, dat is niet te zien.



Heb ik die zoutevis achter de kiezen, en een dag of twee later die cassave, lees ik de dag erna over enorm lekkere zoutevis + cassave + pindasaus...
Staat genoteerd!

Ff wat flauweKul-tuur. Uit NRC nu, want ik heb Trouw met die kruiswoordraadsels overladen met bijbelse figuren afgeschaft (kreeg telefoontje, waarom opgezegd. Ik zeg Ik verhuis naar Oeganda).

Maar forget it, zie hieronder...

(Wordt vervolgd)(uhh, behalve als deze enorme traagheid aanhoudt...)(het is weer weekend...)

"Dames en heren;

de sprinter naar Meppel vertrekt van spoor 6 B" hoorde ik, net voor ik instapte in de trein naar Zuidhorn.
Ik dacht "Je zal Godverdomme maar veroordeeld zijn om daar in te moeten gaan zitten..."

(Een en ander hier vandaag afgezien van dat vreselijke nieuws, die twee kindertjes...)

Vandaag bavette, champignons, cassave



Niemand sprak mij tegen (hoe zouden ze ook durven...), dus dit is bavette d'aloyau. Vangvlees.
Ik ben niet zo'n bief-eter, maar verdomd (verdompt), nooit at ik lekkerder bief...
Heeft redelijk beet, en tegelijkertijd smelt het in je mond.
En qua (kwa) bakken is het ook perfect: laat maar bruinen; in het midden blijft het prachtig rood...



(Dit zijn vier kwarten van dat stuk van de eerste foto, en = één portie)

Cassave dik schillen (rood onderhuidje moet goed weg zijn), gebakken-aardappel-dikke schijven, koken met zout of zo tot beetgaar, afgieten, opbakken net als gebakken aardappelen. Lekker hoor. Dat vezelige na het koken is na het bakken vrijwel weg.



(Hier heb ik een flapje opgelicht, zodat je kan zien hoe mooi rood het blijft, ondanks dat dat flapje erg dun is...)

Flink boter, sjalot, knof, groene lombok.
Aan de kant geschoven en blokkies (zo snij je ze na het koken) cassave erin gebakken.

Kleine champignonnetjes in pan 2 gebakken.

Bief, dwars op de draad gesneden stukkies!, in hete boter in pan 3.
Vers gemalen zwarte peper, Fleur de sel...



(Cassave)

Nou ja, mengelwerk maar weer...
Wat moet ik anders, als uiterst mengeltiepe...

Donderdag Ongepubliceerd recept (geen idee of ik dat al heb gedaan, maar zo niet, dan staat dat genoteerd voor het weekend). Vrijdag gedicht.

Kopland: "Achterberg bezorgde mij mijn eerste poëtische ontroeringen"

Hij citeert:
De dichter, onder 't schrijven, weegt en wikt,
Op dood en leven een schermutseling,
Totdat de deur eindelijk open gaat



O ja, daar hadden we het vandaag over. Wat is het verschil tussen scampi en gamba's (er stond in een of andere krant iets over geschreven blijkbaar, vandaag).

Kijk, ga niet af op wat het web biedt. Scampi, dat zijn langoustines. Een kreeftje.
Zie hier (alle links hier in een nieuw venster).

Gamba's, dat zijn garnalen. Zie hier.



Kocht deze overjarige brokkel-nagelkaas.
Net als die overjarige komijnekaas van dezelfde lui: die kaas die is de kruiden als het ware te boven gestegen.
Proef zelf!

Verder

Vandaag een fraai voorbeeld van The fallacy of concreteness. (Moeder zegt "Wat zou er achter die bloemen zitten?" Kind kijkt achter bloemen.)
Maar dat heb je ook met mensen die een taal niet goed spreken.
Een cursist die "in grote lijnen" iets moest overtrekken voegde er grote lijnen aan toe...

Vandaag in Huis de Beurs een Russische (als ik het goed heb begrepen) pianiste, die het thema van Once upon a time in America speelde. C. zei me dat dat van Morricone is. Ja, en toen dacht ik "Hij bedoelt Once upon a time in the west". Maar ja, dat is dus alle twee goed. Lijkt me...
America ("Deborah's theme") hier.
The West hier.
En trouwens zie ook (!!) hier.



Dat kocht ik ook nog, al weer een jaar geleden of zo, eende-eieren.

En, o ja, notities over die cassave.

Cassave is giftig, blauwzuur, cyanide; je moet het raspen, uitwassen, drogen, koeken maken en die bakken of zo. Zie laatste foto.

Laat maar.
Moderne rassen enkel dik schillen (rood deeltje moet goed weg zijn) en dan is er geen probleem meer.
Bewijs: ik leef nog.

Uhh, als het aan de kook komt (kompt), dan ruik je het blauwzuur wel...

Eerst maar even Annie.

Annie Romein-Verschoor dan dus. De biografie. Ze schreef trouwens ook een autobiografie, waarover Karel van het Reve een van zijn -naar eigen zeggen- beste stukjes schreef, Annie, get your gun.



Maar goed.
In dat verhaal van Van het Reve staat dat ze in Den Helder op school niet wilde tekenen omdat de klasgenootjes Han en Anton Pieck dat zoveel beter konden.

Zowel bij Van het Reve als bij Brandenburg veel voorbeelden over hoe Annie de geschiedenis, haar eigen geschiedenis dan, naar eigen hand zette. En ook dat Pieck verhaal, wat Karel natuurlijk van Annie zelf had, is daar een voorbeeld van.
Brandenburg: "Toen ze eens op de fröbelschool van de juffrouw de opdracht kreeg een 'lantaarnopsteker' in de regen te te tekenen [Karel schrijft 'school' en dat lijkt me met die lantaarnopsteker in de regen aannemelijker] -wat niemand kon behalve de klasgenootjes Han en Anton Pieck, maar ook die begonnen te huilen omdat ze geen regen konden tekenen- eindigde het ermee dat ze, onvergetelijke schande [en reden tot correctie van de historie] met een snotneusje boven op haar bank moest staan opdat ieder weten zou hoe Annie Verschoor het gewaagd had te protesteren (want daar ging het natuurlijk om) tegen het maken van zulke moeilijke tekeningen."

Ik heb overigens niks weggelaten (huilen, snotneusje, protesteren) wat bovenstaand citaat duidelijker zou hebben gemaakt.



Gisteren
Spring rolls met gemarineerde tofu en prei
Marineer de blokjes tofu in Hua Tiao rijstwijn (beter dan in Shaohsing), ietsje zwarte rijstazijn (Chinkiang vinegar), ietsje red bean curd voor het zoute (Guandung / Kantonese soort, niet Zheijing; gebruik alleen de wat vloeibare substantie), en Kung Po saus voor het hete.
Blijf regelmatig omroeren en snijd ook iedere keer de blokjes wat kleiner, tot maximaal een centimeter bij een centimeter.
(Uhh, alle hierboven genoemde ingrediënten kosten, in grote flessen en zeer fraaie keramieken kloeke potten, nog geen tientje bij mekaar...)



Rooster gemalen kokos in een droge Tefal pan, goed omroerend. Zo maak je seroendeng, als je er tenminste ook nog halve pinda's bij doet.

Giet de tofu af en vang de marinade op.

Pindaolie, sjalot, prei, knof, alles zeer klein gesneden, en dus op niet al te hoog vuur en goed roerend gebakken.
Stoof vrij lang op laag vuur met iets van de marinade, en een klein beetje goela djawa / palmsuiker. Voeg indien nodig (alles moet erg lekker zacht zijn) wat water toe, en laat uiteindelijk bijna droogkoken.



Meng tofu, kokos en sjalot.

Haal steeds een rijstvel door heet water. Het moet niet nog net wat stijf zijn en ook niet algeheel pappig. Je leert dat snel.
Leg op het werkblad, schep er wat van het mengsel op, in spring roll vorm, zie vouw-foto 1.
Vouw dicht (zie foto hierboven en tekst hieronder).
Frituur ze (niet té heet) of bak ze in de pan of stoom ze. Ik zou zeggen: de eerste keer één pp stomen, één bakken, één frituren. Toch?!
Serveer met sweet chili sauce.



Het vouwen van die dingen is niet zo moeilijk. Je moet wel een reeds gevouwen exemplaar erboven leggen (eigenlijk; ik vergat dat), om dezelfde breedte te krijgen.
Leg het mengsel iets boven het midden (op de eerste vouw-foto ligt het, zie ik nu, net niet hoog genoeg). Vouw de bovenkant erover heen (voorzichtig en al vouwend aandrukkend zodat je de lucht uit de vulling drukt). Het vel komt net uit het water, want anders moet je voor het "dichtplakken" weer gaan bevochtigen.
Vouw de zij-flappen naar het midden, klap het ding zelf twee keer naar beneden.



Mengelwerk nu.

AH. "Liefde en passiebrood", God samme krake...

Eindelijk, voor de eerste keer in een jaar of zo, ik keek er al lang niet meer naar maar tegenwoordig heb ik NRC Next, dus 's morgens in bed móet ik wel, een interessant recept. Rest risottorijst, balletjes, stukkie mozzarella erin en dan paneren en frituren.
Gaan we doen.
Zie hier (alle links hier in een nieuw venster).
(Waar zou die dat recept gejat hebben?)

Zag Open Range. Ach...

L. nu, eindelijk!

Dag Maarten, ik zit jouw verhalen op internet te lezen en nou moet ik toch even wat laten horen, allereerst een antwoord: een askruisje, daar hoef ik niet voor naar buiten, het is een kwestie van even met mijn voorhoofd de vloerbedekking aantikken.

De 83-jarige waarvoor ik, samen met vier anderen, zorg dat ze nog zelfstandig kan wonen, zat televisie te kijken. Ik: "Het is toch wat voor de koningin, op die leeftijd, al dat geloop naar het ziekenhuis". De 83-jarige: "Zou ik ook nog makkelijk kunnen, dat werk en alles er omheen, van de koningin. Mijn conditie is goed (klopt ook (L)), wuiven en bukken en lopen gaat me goed af en verder heeft zij geluk, want alle "verstandjes" die bij mij helpers heten en bij haar personeel, hoeft zij maar tot aan haar kamerdeur te tolereren en ik ben verplicht ze binnen te laten".

Verder heb ik, gezien jouw verhaal over fietsen, nog een verhaal over een fietsauteur, maar dat komt later. Ik ga nog even door met denken en dat meen ik serieus. Daaaag, L.



(Uhh, hier heb (hep) ik wel de grootste en de kleinste genomen hoor...)

(Wordt vervolgd)(Huhh? Lazer op! Ik ga die bavette eten!)

Eerst wat culi & dan wat vanalles

O ja! Vandaag is het Aswoensdag. Hoorde op NDR 3 in ene "Aschermittwoch" voorbij komen.

Die as, dat is van de gewijde palmtakjes, ik vertelde het vorig jaar al eens, die achter de crucifixen zitten, en waarmee je met wijwater sprenkelend het huis rond loopt als er een zwaar onweer is, en die je weer inlevert zodat ze verast kunnen worden voor Aswoensdag.
(Het zou me van je tegenvallen L., als je geen askruisje had gehaald...)

Volgend jaar deze tijd dan zit ik in Limburg, en dus op Aswoensdag aan het "Herring schellen". Zie de volgende foto.

Recept

Noord Afrikaans hapje
Steek in een verse dadel een ontpitte groene olijf, en steek dat
pakketje in een pruim (dadel en pruim aan de lange zijde insnijden, pit eruit etc.).

Noord Afrikaanse salade, Mechouia
Bak in een niet te hete oven halve tomaten, halve uien, paprika`s, stukken courget en aubergine, een of twee Spaanse pepers en ongepelde knoflooktenen.
Blaker alle groenten in de gasvlam en pel.
Snijd de groenten vrij fijn en koel goed.
Meng de groenten met stukjes gepekelde citroen, knoflookpulp, kappertjes en zout.
Koel opnieuw.
Serveer met gekookt ei en sla.



Ben aan het lezen in Elseviers Culinaire Atlas, een fraai boek van niemand minder dan Jane Grigson. Wel natuurlijk weer allerlei vertaalfouten. Een forse (forsche) pil die ik voor ef 2,50 kocht omdat het stofomslag weg was. Welke stofomslagen ik altijd bij aankomst thuis meteen zelf wegpleur.
Maar goed, bij Denemarken kwam ik Cherry Heering tegen. Dát is lang geleden...
Zie hier (alle links hier in een nieuw venster).
En zie hier.

En ik kon gisteren die fougasse van die film La Femme du Boucher toch niet vinden? Welnu. Zie hier. Onder, tweede van rechts.
Die visser kwam ansjovis brengen; die moesten op die fougasse gebakken worden.



Forshmak, zie hierboven, dat kwam ik tegen "in Finland".
Zuid-oost Finland, tegen de Russische grens, en inderdaad, het is oorspronkelijk joods-Russisch. Meestal met schapen + rundvlees, of met zoute haring, maar soms, Finland, met beide. En ik ben gek op vlees-vis combi's, dus dat gaan we een keer maken.
Zie hier.

Zo, nu ben ik eindelijk door dat culi-gezeur heen.
Op naar wat anders!
O nee, wacht, dat brood van E. nog...

En o nee, de planning ook nog.
Vandaag spring rolls met gemarineerde tofu, prei en kokos. Beetje afgeleid van die Indonesische tofu-omelet met prei en kokos, een gelukkige combinatie.
En de rest, nou ja, dat moet nog in vakjes vallen. Cassave, vangvlees, flespompoen, wildbouillon (die op moet)...

(Zat naar aanleiding van die springrolls nog te denken dat je je eens zou moeten verdiepen in het enerzijds vrij kort koken van heel fijn gesneden spul, zoals voor die vulling van die Vietnamese lumpia's, en anderzijds langer stoven van meer grof gesneden spul.) (Fiet-nam zij Piet Nak altijd. "Ik heet ook niet Piët Nak".)



Een Tabatière, een tabaksdoos

Het brood van E. nu. Dank E. Je moet doorgraven net als jij doet en net als ik doe.

Dag Maarten,
Die hoge hydratatie heb ik weer van een Japanner nota bene, betekent gewoon in de huidige verhoudingen water/bloem relatief veel water.

Zie hier.
Erg mooi en super diepgravend blog trouwens!

Die T-nummers had ik al eerder gevonden, maar worden hier bij de meeste bloem die je in de winkel vind niet gebruikt, ik ga kijken of ik hier in de buurt niet een molen kan vinden die een constante hardheid en soort levert! Want ook de hoeveelheid eiwit en suikers in het meel is van belang voor het reageren met de gist.

Ja, en dat hangt dus af van de variëteit van het graan. Soort, maling, tijd van het jaar (hoe oud was het graan of de bloem), vochtigheid van de dag...
Je bent in Frankrijk niet voor niks een jaar of zeven, acht bakkersleerling. Tegen 's nachts en weekenden en feestdagen werken tegen € 360 of zo / maand...
(Uhh, tijd van het jaar: zwart roggebrood bak je op 80 graden of zo. Met vers spul: 2,5 uur; met ouwe troep 8 uur.)



Gros pain

Want de bloem van de Welkoop is ook een mengsel van soorten tarwe, maar al wel beter dan wat ik van de AH had, die patentbloem was toeval, er stond nog een pak van 2kg....

Ja, dat mengen dat doen ze om het jaar door redelijk constante kwaliteit te hebben.

Insnijden deed ik al met een scheermesje (bijna niet meer te krijgen!), maar ging toch nog te stroef, de volgende keer scheermesje met olie insmeren.

De Sud-Ouest is natuurlijk groot, baguepie, banette, ficelle, baguette, gros pain, flute, en à l'ancienne is geen enkele garantie voor luchtigheid heb ik ontdekt.
Het onderscheid zit tegenwoordig wat meer in de specialere broden van de verschillende streken... denk ik. Een epi is leuk; wordt met de schaar gemaakt.

Baguepi is het, baguette-épi; de pointu waarover ik het had.
Banette is hetzelfde, of eventueel een pointu à l'ancienne (we geraken in dezelfde wanorde als laatst met die slager...)
Gros pain kan van alles zijn, net als flûte.
En ja, schaar. Over de lengte insnijden, inknippen 45° tot op 2/3 diepte, fors (forsch) naar links duwen dat segment, herhalen = naar rechts duwen, etc.



Flûtes, dat zijn die dunne dingen die hier onder die tresse (vlecht) liggen. Met maanzaad en met sesam, in dit geval.

Trouwens die eerste foto, daar zit geen goed luchtig brood onder de korst dat kan ik eigen zo wel zien, zou me trouwens schamen als ik die bakker was, er staat een latexemmer van Dr.Oetker met crême patissière onder de weegschaal!

Nou, dat ligt er aan. Die textuur kan tóch goed brood zijn.

Heb onderin de oven een bak en daar gooi ik een kopje water in als ik begin te bakken, dat lijkt de korst wel goed te doen, ik heb het gevoel dat mijn deeg nog wat meer moet rijzen in de laatste fase, waarschijnlijk is mijn keuken te koud, dus daar ga ik even iets op verzinnen.
Verder zou ik met de smaak nog verder kunnen experimenteren door de 'poolish' nog langer te laten staan zodat ze wat zurig.

Van Groningen naar Limburg is wel de meest maximale verhuizing die je in dit land kan doen geloof ik!
Nogmaals bedankt voor je bespiegelingen, groet E.

Als ik wat doe, dan doe ik het goed!



Pain brioché. Weer een totaal ander verhaal...
(En met rum erdoor, of met Pernod!)

Nou ja, ff toch maar even wat non-culi.

Hoorde vanavond Brahms, Akademische Festouverture op. 80.
Ja verdomd, daar zit de melodie van "Adriaan heeft syfilis" in!

Adriaan heeft syfilis
Wat verdomd vervelend is.
Permangaan en bloem van zwavel
Druipt hem tappelings langs de navel

Vrienden van mij, ff wat anders, fietsen door Cuba.
Zie hier.
Klik Verhalen > Cuba. Ja, of een andere fietsreis dan natuurlijk. Die lui fietsen wat af...



Een berg Épi's

Ff stukkie cultuur nog, pffff
Nederland in Turkije en andere anti-Wildersiana.
Zie hier.
Klik op "2" en dan op het witte blokje met het zwarte pijlje.
Zie hier.
Zie ook hier.

Begon te lezen in Lotte in Weimar. Thomas Mann. Die ik eerbiedig, vanwege Der Zauberberg,
Maar Jezus, wat een langdradig gezeur over mantelpakjes, zomerhoeden, chiffoné jurken, hoedendozen of wat was het...
Bronsgroen ripspiqué. Zie hier.



Goethe & Schiller.
Goethe & Heine, dat zou beter geweest zijn.

Goethe: Woran arbeiten sie jetzt, herr Heine?
An einem Faust, herr Geheimrath!

Mail van L. nu. Eindelijk!
Goedemorgen Maarten, ik heb even een tijdje niets laten horen omdat ik loop (en zit) na te denken. Zou jij zeggen: "Dat doen andere mensen tussendoor". Zou ik weer zeggen: "Dat is ook te merken". Groeten hoor, L.

Maar goed.

Khan hier.
En hier.



Een stuk pointu.
Het water loopt je in de mond...