Vangvlees, slotlapje, Jaques Presser en -alweer- kardoen

[Pas op; ik denk nu dat het net andersom is. 1e en 3e foto slotlapje, 2e vangvlees (en iig. Araignée).]



Kijk, zo leer je nog eens wat. In dit geval van de Groninger Marktslager, link zie gisteren.

Goeie morgen...
Het gene wat je me laat zien is vangvlees en dat heb ik wel maar niet zo 123 op de markt, dat moeten wij op maandag weten want dan komen onze koeien binnen om te verwerken...

Zie hierboven

En het 2e stukje is het slotlapje en komt van de binnenkant van het heupbeen dat we ook hebben uiteraard...
Ik hoop dat ik je geholpen heb bij deze en ik hoor of lees het wel.
Vriendelijke groet G.

Zie hieronder.
(Uhh, géén sNotlapje!)



OK, ik ben nog eens goed gaan zoeken, en ik weet zowat zeker dat de foto hieronder ook vangvlees betreft (met het verbindende vet-stuk hier weggesneden), en ik ben er toch wel van overtuigd, ondanks dat ik niet al te veel materiaal heb gezien, dat de foto hierboven araignée = slotlapje is.

Mijn mening graag voor en betere...
(Misschien kan die Tracheur van Foodblog, of die Broekbaard van NRC of die mislukte makreel van Trouw uitkomst bieden hahahahahahahahaha!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)



Interessante post van PJ.

Riekus Waskowsky
Die leerde ik kennen toen café "Het Vosje" (de baas/uitbater heette Vos) aan de Westerhaven nogal populair was. Daar kwamen kunstenaars en studenten/studentes.
Riekus en zijn broer Edu kwamen er, Olga en Kees Wiese, Matthijs Röling, enz.
Ik kende zelf een paar van de studentes (Blekersplein e.o.) en was bevriend met Henry de Wolf, "Hannibal" voor trottoirvrienden.
We gingen er samen regelmatig naar toe.

In die tijd gingen de kroegen in Groningen allemaal al vroeg dicht.
Riekus, Henry, Matthijs en ikzelf waren allemaal schakers, dus gingen we als het Vosje dichtging soms nog naar Helpman, naar Groenestein om daar te schaken.
De oude professor Röling kwam dan soms slaperig kijken wat dat rumoer betekende.
Als hij zag dat we vooral aan het schaken waren, ook al was dat in combinatie met alcohol-gebruik, dan was het O.K.
Daar werd duidelijk dat Riekus niet tegen zijn verlies kon.
Als hij een partij van mij verloor liep hij kwaad weg.

(Mag ik d'r ff tussendoor? Kocht fantastisch lekker rookspek bij die Marktslager!)



(Al die literaten vinden of vonden dat gegarandeerd lekker!)

Kees Wiese had ook een verdorven techniek. Hij noemde dat "iemand van het bord lullen" Als hij in de partij slecht kwam te staan, begon ie hele verhalen tegen je af te steken, in de hoop om je helemaal uit je concentratie te halen.

Dat bundeltje van Riekus "Tant pis pour le clown" heeft in het Vosje ook nog een rol gespeeld.
Ik raakte daar verliefd op J. een studente Nederlands en we begonnen samen een affaire. Toen Riekus echter kort daarna haar ook ontdekte en ook verkikkerd raakte, beet ik al snel in het zand. Hij gaf haar "Tant pis pour le clown" en vertelde haar dat hij die aan haar had opgedragen: "voor J."
Ik vond het beneden mijn niveau om haar te vertellen dat "voor J." in feite "voor Japien" betekende, dat was de vrouw van Edu, zijn schoonzuster.
Maar ja, in de liefde is nu eenmaal veel geoorloofd vond de dichter.

Als je naar de naam kijkt, Waskowsky, en je ziet de foto van Riekus dan weet je dat ze van de Asjkenazim afstammen en geen afstammelingen zijn van de sefardische joden.



At net die zuurkool met slakken.
Mijn Goede God Jeezus Gristus wat was het lekker.
Recept morgen...

Recept van die -beloofde- kardoen nu.
Gebruik alleen de dikke buitenste stengels, niet het centrum.
Snij kop (dikwijls wat uitgedroogd) en kontje er af (uhh, als je het in huis haalt en niet meteen gebruikt, snij dan de kont van de stronk en zet die op een koele plek in een pannetje water).
Schrap van elke stengel met een dunschiller de nerven af, maar bedenk dat het wat meer nodig is dan bij bleekselderij. Ik bedoel: als je bleekselderij in lange-vinger lange stukken op z'n Frans kookt, dan moet je ze goed ontdraden. Als je ze in schijfjes gebruikt, en de draden dan dus kort zijn, dan hoeft dat niet. Maar bij kardoen, waar de draden veel vezeliger zijn, moet je (> schijfjes) toch schrappen, en doe dat tot de hele stengel wit is. Schrap desnoods dan nóg een keer, als je een schijfje snijdt en draden ziet.
Maak een pan water klaar met een lepel bloem er in, een scheutje azijn en zout. "Cuire au blanc", in het wit koken.
Snij de stengels in schijfjes van een centimeter dik of iets minder, meteen in het water, aan de kook, en koken tot pruimbaar.
Serveer met Béchamel of kaassaus, eventueel in de oven gegratineerd.
Jammie!



Dit lees ik momenteel. Bieb, want elders niet te vinden.
Heel goede kritiek van Karel van het Reve (zo kwam ik er op).
Fascinerend boek!

"Het jodendom kent onder andere twee grondregels die je moet proberen na te streven: rachmanoet: erbarmen, mededogen met de verdrukte, en tsekada: gerechtigheid, in het bijzonder, weldadigheid."

Ja, zo ben ik ook...

"Het christelijk geloof is jenseits, op het hiernamaals gericht, op de zaken na het leven. Het jodendom echter is diesseits gericht, op het doen van dingen in dít leven."



Zag, uhh, hérzag voor de zoveelste keer Amadeus.

Het verhaal klopt natuurlijk niet (Salieri vergiftigde hem níet), maar het is wel het verhaal van de sage.
(En de kritiek heeft gelijk: zo'n rare giechel-gek was Mozart nou ook weer niet.)

Prachtige film. Heel heel mooi.