Zag gisteren Letters from Iwo jima. Schreef er al eerder over, maar zag het nog niet.
Dubbelfilm met (Eastwood) Flags of our fathers. Iwo jima is het verhaal vanuit Japanse kant gezien, Flags Amerikaanse kant.
Hoe dan ook, in die film een soldaat die een duizendpoot vertrapt. Kijk, daar waarschijnlijk, maar in ieder geval daar in de Pyreneeën waar ik als herder werkte (omgeving Huesca), als je daar door een duizendpoot (aldaar honderdpoot) werd gebeten dan kreeg je een bult "de mucho cuidado", van veel pas maar op, en enorme pijn. Ik had de poten van mijn bed in waterbakken maar ben een keer in het veld gestoken in mijn voet. Collega werd in bed op z'n borst gestoken. "Nou heb ik drie tieten".
Overigens die honderdpoot heet ciempodos, door mij ooit abusievelijk in de kroeg als cienpedos uitgesproken, honderd scheten.
Het "Casino" in Huesca, een soort sjieke social club, waar ik lid van gemaakt ben, toen ik 50 werd, want het is gereserveerd voor "ouderen", door mijn vriend Julián.
Uhh, o ja, hoorde vandaag over pasta Gigli. AH. Gaan we morgen bekijken. Nooit van gehoord. Misschien moet ik het maar in de Italiaanse winkel in Groningen kopen want bij AH schijnt het met saus of zo verkocht te worden.
Kan ik meteen linguine kopen.
Recept
Zout-grillen
Misschien wordt het een hype...
Beleg de bodem van één aardewerken schaaltje per persoon (ja, of één grote...) met een laag grofzout van een centimeter dik en laat dat inklinken door met het schaaltje enkele keren op het werkblad te tikken.
Zet de schaaltjes tien minuten in een zo heet mogelijke oven (300 of zo).
Zet de schaaltjes op tafel, op een onderzetten natuurlijk, en ga verder als ware het een soort van steengrillen.
Even nog voor alle duidelijkheid: Letters from Iwo Jima werd óók door Eastwood geregisseerd.
En nog wat. Het is lang geleden dat ik een zo onderhoudende film zag. Ondanks dat het in het Japans en zonder ondertiteling was. Deed me op een of andere manier denken aan Ran, een Japans Hamlet verhaal.
Iwo Jima hier (alle links hier in een nieuw venster).
Las gisteren in In Gesprek - Interviews, Gerard Reve. 1962 - 1982.
G. Luyendijk, 1964. Reve: [de mens] moet bereid zijn om in te zien dat er geen enkele hoop is, bereid zijn om te leven zonder enige hoop, zonder enige verwachting.
Ergens in Band of Brothers een heel sterk gelijkende tekst. Uit het hoofd: There is no hope, Blyth. The only thing you can hope for is death. Een dezer dagen herkijk ik het en corrigeer eventueel. Het is te mooi, zo gelijk...
(Weer gezeik, weer panne bij Blogspot. We zullen zien.)
(Een uur of twee later.)
Band of Brothers
Vanavond heerlijk gegeten. Curry, sperzie, naan, ei. Morgen meer hierover.
Goela djawa, gula jawa nu.
1) Pas op dat je geen nep, rietsuiker koopt.
2) Die Thaise palmsuiker is niet echt top; ipv. iets zoetzuur is ie iets bitterzuur.
3) Waar kan je de echte nog krijgen? Die kwart bolletjes, gestold in een klapperdop...?
Heel aardige tentoonstelling in het Joods Historisch Museum, Gedurfd verzamelen, hier.
Die meid van Sluijters, met die blote tieten (die bij een husarts in Amsterdam in de wachtkamer hing, tot grote schande), die was oorspronkelijk loens, toen is dat weggewerkt, maar later weer naar loens teruggezet.
Ga nu Casablanca kijken. Herkijken, maar van erg lang geleden.
