Het is net als met mijn werk als freelancer, althans vroeger dan: rennen of stilstaan. Ik bedoel: wat de mail die ik hier krijg betreft. Dat is nu rennen.
(En mijn werk als freelancer is nu, de Heere zei gepreezen, enkel en alleen nog maar rennen. Nog jaaren... Tsja, daar kan je je moeilijk over beklagen, toch? Niet dan! Ja toch?!)
Maar goed.
Ham uit Luxemburg. Ook uit het stroomgebied van de Sûre, net als die ham uit Namen, maar dan in Luxemburg. Google op Bourscheid Plage en je ziet het riviertje.
Heel erg lekkere ham, en volkomen onvergelijkbaar met die (donkerdere) Waalse ham.
Uhh, dat brengt me op Bündnerfleisch, wat AH in ene blijkt te verkopen! Prima kwaliteit hoor, maar ja, dat mag dan ook wel voor € 52,80 / kilo. Berggedroogd rundvlees, beetje faisandé, "adelijk" van smaak.
Bündner komt van het kanton Graubünden, in het Frans Grisons en vandaar dus Viande des Grisons.
Weer wat geleerd.
Nog een verlate foto uit Luxemburg stad. Het oorlogsmonument. Mooie kont trouwens. Zelfs die jeugd-deuk ontbreekt niet. Maar dat begin van die dijen-voorkant zit veel te hoog.
Gisteren.
Pasta, balkebrei, forsch sjalot.
Vergeten foto's te maken.
Kook orecchiette, afgieten, koudspoelen, olijfolie erdoor.
Olijfolie, zeer forsch sjalot dus, ff sudderen, heet water, water goed wegkoken, vuur weer laag, knof en wat lombok.
Laurier, gebroken piment...
Balkebrei plakken (door bloem gehaald) erin bakken aan twee kanten, forsch rode wijn erbij, aan de kook: balkebrei prakken. Saus van sudderen met wat kruidenbouillonblokje.
Pasta erin opwarmen.
Proeven op p/z.
Een "geen gelul" eten.
Huhh? Dat je hier geen balkebrei krijgen kan? Dan neem je bloedworst. In Albi (Toulouse Lautrec!) serveren ze die saus met aubergine erin bij entrecôte...
Vergis je niet in die orecchiette trouwens. Die moeten super lang koken...
O ja, die Luns biografie. Interessant hoor, als je althans van mijn leeftijd bent.
Op pagina 207 (en nog zeer dikwijls daarna) komt de toenmalige -1958- Franse minister van buitenlandse zaken ter sprake, Couve de Murville. Kijk. Mijn vader had een fabriek, en die fabriek had een bij-vestiging vlakbij Parijs en de directeur daarvan was een aardige vent, super rijk en die dat werk deed om niet van verveling dood te gaan. Die woonde ergens west van Parijs, in zo'n soort Wassenaar maar dan nóg sjieker. En daar werd ik, voor m'n Frans, op ik meen 15 jarige leeftijd een tijdje geparkeerd. Kamer met bloemetjesbehang op de muren, plafond, deuren, en identiek tapijt. Maar aardige mensen verder hoor. Theedrinken in de tuin. De buren zaten dan aan de champagne. Couve de Murville.
Volgens mij hep ik dit al eens verteld...
Over gedroogd vlees gesproken. Dit gedroogd struisvogelvlees kocht ik in Luxemburg. Mwahh..
Vanavond iets verzinnen met doperwten (die ik in uitbundig aantal als koolhydraat eet), erg mooie aan de plant gerijpte kerstomaatjes (oven?!) en ei.
Morgen Groningen en dan 's avonds wat kerrie-experimenteren met die rare doerian achtige vrucht, katahar.
Overmorgen gerookte garnalen uit Mali, met paprika'tjes en rijst, en dan nog ?kaas over ?kriel en gestoofde kleine hele sjalotjes. Port-gembersaus?
Uhh, die hot lime pickle van inkoop dinsdag is ongelofelijk lekker.
Dit zijn kleine, tweehaps patés au Riesling uit Luxemburg. Geen geamputeerde enge amfibiënogen dus.
Ongelofelijk lekker. Die sturen onze worstebroodjes (ik spreek natuurlijk helemaal niet van saucijzebroodjes, Bah!) in het riet, met ook nog die fraaie Belgische worstebroodjes erbij. Zo.
Nog niet gepubliceerd recept nu, want het is donderdag.
Nog een fajitas [fachIEtas], longhaas-stukjes, marinade.
Zie voor de eerste precies een week geleden en voor de derde over precies een week.
1/3 liter pils, 125 cc raapzaadolie, een wit ui'tje in dunne schijfjes.
Meng goed.
Voeg naar smaak een scheut citroensap toe, flink wat geperste knof, meng goed en laat een kwartier staan.
Meng weer, goed opkloppend en er lucht doorheen slaand.
Breng op smaak met Worcestershire, ietsje cayennepoeder (er komen nog pepers aan).
Verder wat komijnzaad (fijngewreven en dan direct erdoor).
Als het goed is gaan er nu enkele "chiles de arbol" doorheen, "pepers van boom".
Een soort vrij dunne vrij lange gedroogde rode pepers. Ook wel Boliviaanse of Pequin.
Zonder zaad en zaadlijsten, en fijngehakt.
"Breng op smaak met versgemalen zwarte peper" zegt het recept, hahaha!
(Uhh, de combinatie van rode en zwarte peper is een uitstekende hoor!)
Maar goed. Meng goed, laat ff staan en marineer er dan de stukkies longhaas in.
Uhh, stukkies longhaas?
Jawel. Longhaas is de lekkerste bief, maar de moeilijkst uitsnijbare.
Dat leidt in gebruikerslanden (Mexico!) automatisch tot veel recepten voor kleine stukkies. Minder snij-gedoe.
Maar goed. Al die mail nu eindelijk.
L.: Je "Van den vos Reynaerde" bijdrage is meer dan welkom, maar ik moet die ergens, als ik het oneerbiedig zeggen mag, "in kunnen steken". Misschien in een post over Teil Uilenspiegel en/of Damme. Ik vind die twee zaken, om uiterst onduidelijke redenen, dat wel, verwant.
En welk verhaal van de twee was het ook weer waarvan een diep in Duitsland verwant bestaat? Dat moet ik allemaal nog nazoeken...
En trouwens: ik zag Il Postino. Uhh, die moet ik nog eens opnieuw zien. Misschien vanavond...
Maar mooi toch? Links "Pablo Neruda", rechts Il Postino.
Recept.
Eindelijk.
Krabsalade met appel
Maak een salade van krab en appel; haal de stukjes appel direct na het snijden door wat citroensap.
Serveer met cocktailsaus.
Maar je kan het ook aanmaken met een mayo die je extra dun houdt.
Dat heb ik ooit gemaakt in de buurt van Bordeaux, op een chateau'tje, stone drunk. Maar goed, men vond het heerlijk...
PJ over De Beurs nu.
In Huis "De Beurs" heb ik jarenlang op woensdagavond met mijn koor EELSK gerepeteerd.
Ook hadden/hebben we er vaak onze "EELSK-café's". Soms beneden in het café zelf, soms op de eerste verdieping, een enkele keer helemaal boven.
Puf, puf, puf al die trappen op.
Heel vroeger ging je altijd naar bioscoop De Beurs als er weer zo'n Mike Hammer knok-film draaide.
Met die Franse acteur met z'n pokdalige gezicht, altijd winnaar van alle gevechten.
Hoe heette die nog maar weer?
De Beurs heeft een mooie web-site met o.a. prachtige panorama-opnames van het café, alle zalen, de overloop en héél interessant óók van de grote kelder waar je normaal gesproken nooit komt.
Zit onder de oude bioscoop, de grote zaal op de tweede verdieping zit dan weer óp die bioscoop.
Denk aan een U-profiel, maar dan liggend.
Je bedoelt Belmondo, neem ik aan...
In 1885 werd in De Beurs de SDB opgericht, voorloper van de Pvda.
Om dit te gedenken werd in 1985 een gedenksteen onthuld, gemaakt door Henri de Wolf.
Veel mensen lopen er zo aan voorbij zonder dat het ze opvalt, hij zit in de zijgevel van De Beurs aan de Folkingestraatkant.
Er was een comité van aanbeveling waarin o.a. Sake van der Ploeg (oud-vakbondsman, leidde bij melkfabriek De Ommelanden aan de Frieschestraatweg één van de langst-durende stakingen van Nederland), verder Wim Hendriksen (oud-wethouder, later burgemeester van Sliedrecht), Sicco Mansholt en één van mijn (politieke) vrienden Walter de Geus.
Ter ere van de onthulling was er een diner in De Beurs en ik had de grote eer om samen met die kopstukken aan het diner te mogen aanzitten.
Je hep 't wel erg goed verborgen gehouden dat je zo links bent...
Maar prima hoor!
Henri de Wolf (Hannibal voor straatvrienden) was een goede vriend van mij, hij is helaas véél te vroeg overleden.
Sinds zijn dood is voor mij de stad Groningen een stuk leger geworden.
Heb ook samen met hem een aantal jaren het maandblad (van de PSP) "De Socialist"in elkaar gezet.
Hij was de oprichter van Forma Aktua, dat bestaat nog steeds. (In de Nieuwstad, schuin ertegenover staat de Bevrijdingsvlag, ook een ontwerp van Henri.)
Dat verhaal over de restauratie [van de gevel van De Beurs] kende ik niet.
Ga er deze week een exemplaar halen [nee: inkijken].
Dank voor de tip.
PJ, ik kan op dit moment je afbeeldingen nog niet zinvol kwijt. Maar dat komt nog wel.
Boekweit noedels
Meer mail. Van C3.
Uhh, C., je bent de derde C. hier, dus, tsja, "C3"...
Dag Maarten,
Mijn waardering voor je blogs: de wereld van onder meer de politiek, de literatuur, de beeldende kunst en het culinair genot lopen er onopgemerkt in elkaar over, hier en daar aangevuld met geografische weetjes. Ik voeg je dan ook onder mijn 'Favorieten'.
Interessant je mailverkeer met PJ.
Laat me niet zo blozen, en ja, dat mailverkeer met PJ; dat gaat op en af. Maar wel altijd interessant, 100% zeker...
Ennuh, dank voor je appreciatie, maar ik denk eigenlijk dat het niet zozeer "goed zijn" is als auteur, alswel "open staan" voor vanalles, als een kind zeg maar. Uhh, zoveel mogelijk als een kind openstaan, wat natuurlijk niet helemaal lukt. Nee, als dat zou lukken dan zou je ook weer die gedichten kunnen schrijven die je toen schreef. "Om tranen om tranen om jou"
Bijgevoegd een foto van een olieverfschilderijtje dat ik onlangs kocht.
Het betreft een zomers tafereel op Montmartre, een klimmend straatje, maar dan zonder de gebruikelijke kitsch van Place-du-Têtre. Het is een doekje van 25 cm x 47 cm. X heeft het op deskundige wijze fraai ingelijst. Het hangt nu in onze keuken: iedere keer geniet ik van de compositie, de kleuren en de losse toets, waarin het is geschilderd. De kleding van de afgebeelde dames verraden de jaren '60.
Welnu, dat blijkt inderdaad het geval: de schilder heb ik immers inmiddels opgespoord: hier (alle links hier in een nieuw venster).
Jan Schaeffer is 88 jaar en woont en werkt in Dordrecht. De karakteristieken van zijn geschilderde stadstaferelen, zoals beschreven op zijn website, zijn alle van toepassing op mijn opgeduikelde straatje.
Werkelijk erg mooi! Schurk!
Uhh, rest van de mail morgen of zo...
