een stukje van die Parmezaan die ik vanavond over die gnocchi ga raspen (met sugar snaps en, zojuist ingelast, wat tomatensaus) en vlak daarna nam ik een slok van een restje (een flutje zeggen ze hier) Riesling. Dat is een heel erg rare combinatie...
Deze en volgende foto = Natuurhistorisch Museum in Luxemburg stad. Gebruikte ze in de Flash cursus. Die koe moeten ze laten loeien van zacht naar hard naar zacht, en die opgezette beesten moeten na elkaar geluid maken.
Tirade november 1975, Bep Vuyk (van het kookboek) over de Sumatraanse schrijver Mochtar Lubis. Daarna een stukje autobiografie van Lubis. Recept Lemang daaruit.
Speciale dunne groene bamboe werd daarvoor uitgekozen. Eerst werd de binnenzijde van de bamboe [opengespleten? Nee! Opgerold erin gestoken. Stijf opgerold, erin, losgelaten en Plap! heeft zich tegen de wanden uitgevouwen. Doe een Google] gevoerd met jonge bananenbladeren. Dan werd een mengsel van kleverige rijst [kleefrijst] en klappermelk in de bamboe gestort. Een beetje zout werd erbij gedaan. Vervolgens werden de bamboes in een rij schuin tegen een langgerekte hoop houtskooltjes aangelegd. Ons was opgedragen om de bamboes regelmatig te keren, en er op te letten dat ze niet verbrandden door het vuur. Rijst smaakte op deze manier klaargemaakt totaal anders dan wanneer ze in een pan werd gekookt.
Lubis is een Mandailing. Je hebt Batak rond het Toba meer, Karo, Simelungun, Toba en Pakpak (die Karo, Simelungun, Toba en Dairi spreken), en zuidelijker Batak, Mandailing en Angkola. Die laatste groep is behoorlijk anders dan de noordelijke, omdat ze al in de 19e eeuw geïslamiseerd zijn. De noordelijke Batak bleven animisten of werden protestant (Gereja [kerk] Batak Protestan).
Lubis plaatst zijn volk tussen de Batak en de Minang(kabau), geografisch zowel als psychisch; de Batak agressief, de Minang herinner ik me niet meer en kon het ook niet terugvinden. Ongetwijfeld minder agressief. Maar pas op wat de Batak betreft: ze schaakten beter dan Euwe en hun schrift is een verbetering van het Sanskriet.
Zocht op Mandailing en vond een filmpje waarop je kan zien hoe ze in Indonesië rijden. Dit is nog heel netjes. Normaal hadden ze die brommer vóór de bocht ingehaald. Hier (alle links hier in een nieuw venster). Wel wat cultuur hier.
De weg van de benedenstad naar de bovenstad.
Mooi toch?!
Zit een soort mathematiek in, een soort Bézier curves.
Hier.
Deze gebruikte ik gisteren in de Flash cursus. Je legt een onzichtbaar "vel" over een gebouw en als de muiswijzer er boven staat gebeurt er wat. Bv. er verschijnt een informatieve tekst.
Oh, uhh, op Mandailing of Angkola hoef je geen Google te doen. Totaal verontreinigd door ontzagwekkende shit...
Die opleukpizza van gisteren. Sjalot, knof en pepertjes uit het zuur door olijfolie en er op. Stukjes droge zwarte olijf idem. Stukjes katvis idem en stukjes Chinese aubergine. Idem.
Erg lekker...
Dit is -natuurlijk- vóór het bakken...
Katvis trouwens is enorm lekker beetje open geknipt zodat min of meer plat te krijgen is, op wat grofzout op de bakplaat. Eerst met de binnenkant naar beneden en met een schuimspaan wat plat drukken. Vrij snel draaien, plat drukken, draaien, ietsje langer, draaien en al bijna goed want het moet nog ietsje glazig zijn.
Serveren met olijfolie waarin al uren heel fijn gesneden knof en peterselie heeft getrokken, zeer regelmatig omgeroerd. (Niet bewaren! Anaerobe bacteriën!)
