Eerst maar even de post van PJ. Want die is al enkele dagen oud.
Bonjour Martin,
Zag in de Sudouest een hele mooie foto van die beide dames [die de broodbezorging gaan doen; begint overigens 8/4; dank voor de foto maar die postte ik al, alhoewel in zwart-wit en op het artikel erover kom ik later terug].
In de Telegraaf schreef Pieter Nijdam over die Dôle de Sion waar we het onlangs even over gehad hebben. Stuur ik ook maar even door. [Kom ik ook op terug]
Verder wat foto's van Bordeaux en het Monuments aux Girondins. [Op de fontein kom ik terug want ergens heb ik daarvan plattegronden zeg maar, waarop aangegeven wat het allemaal voorstelt; “De Hoop”, “De tevredenheid”, dat soort dingen. De luchtfoto van dat plein, waarvan die kermisfilmpjes laatst, hieronder.]
weblog 19-3
Je schreef enrougir. Kon het eerst niet vinden, bleek dat je het niet aan elkaar moet schrijven!
Tu n'as pas à en rougir, daar hoef je je niet voor te schamen
Heb voor een kennis van de Tuinclub allerlei gezegdes in Frans, Duits, Engels en Spaans over de "UI" opgezocht. Als je dat leuk vindt stuur ik ze door. [Ja graag!]
Prettig weekend
En trouwens PJ., nog even over die kazen. Als je van die met die houtskool de echte hebt (ik vergeet de naam steeds) dan is de onderkant van de ochtendmelk en de bovenkant van de middagmelk. Moeten dus verschillend van kleur en van smaak zijn.
Arsac, le Winery, 1.000 wijnen van over de hele wereld. Eigenaar is dezelfde als van Ch. d’Arsac, die moderne kunst verzamelt (zie gisteren of zo). Hij heeft werk van Niki de St.-Phalle, Claude viallay als ik het goed onthouden heb en van Bernar Venet. Hierboven een slechte foto uit de krant van de Zonneboom van Susumu Shingo, die ervoor staat. Beweegt in de wind en zal er een filmpje van maken binnenkort.
Winery (alle links in nieuw venster)
Had het met iemand over “Zen and the Art of Motorcycle Maintenance” en over “The Dancing Wuli Masters”. Die boeken moet je gelezen hebben...
Heb ‘m C! Zie hieronder.
Recept
Limoentaart, Key lime pie, Florida
Bodem: kneed met koude handen 125 gram koude boter, 150 gram (gezeefde) bloem, 1 eetlepel poedersuiker en 1 eetlepel ijswater tot een deeg.
Zet het deeg een uur in de koelkast.
Verwarm de over voor op 200 graden.
Druk het deeg in een taartvorm (boterkoek- of pie-vorm) en prik met een vork wat gaatjes in de bodem.
Bedek de bodem met bakpapier en gedroogde erwten.
Bak de bodem gedurende 15 minuten en verwijder dan de erwten en het bakpapier.
Bak nog eens 10 minuten en laat de bodem enigszins afkoelen.
Klop vier eierdooiers met voldoende room schuimig om een dik-vloeibare massa te krijgen.
Werk er flink limoensap door en daarna suiker naar smaak.
Klop de eiwitten goed stijf en spatel ze op het deeg.
Bak in een niet te hoge vorm 15 minuten op 180 graden.
Weer een recept uit dat oesterboek. Spiesjes.
Openen, vocht opvangen en zeven, net niet kokend een minuut de oesters erin. Afgieten, droogdeppen.
Peperen en per twee stuks in een plakje bacon wikkelen, paneren en aan een spies. Nee; aan een spies en dan door ei en paneermeel natuurlijk.
Twee minuten frituren op 180; uit laten lekken op keukenpapier.
Emile, de oesteropener van Wepler, Place Clichy. Die oesteropeners komen vreemd genoeg zowat allemaal uit de Savoye.
En nou we het toch over oesters hebben: een recept uit dat olijfolieboek. Nieuw Zeelandse salade.
Nieuwe aardappeltjes koken, afgieten, terug in de pan en licht breken door er met een vork of zo op te drukken. Wat olijfolie erover en z/p.
Olijfolie staafmixen met oesters, limoensap, knoflook, paprikapoeder.Giet een deel over de aardappelen, bieslook erover “of basilicum”, nee zou ik zeggen.
Wat je met de rest van dat mengsel moet doen staat er niet bij. Niet zelf gemaakt natuurlijk. Ik ook niet maar ik ben wel iemand die niet gemaakte recepten kan corrigeren. En trouwens Het Binnenhof recenseerde ooit een kookboekje van mij; “Je merkt dat hij het allemaal zelf ook heeft gemaakt”.
Ik ben zeer bescheiden maar niet wat koken betreft. Integendeel.
Bruid uit Les Landes
Boek over Les Landes, de keuken dan. Gascon spraken ze daar. “Lou qui se maride pa couan pot, nes e maride pa qua boou”, Lui qui se marie pas quand il peut, nes e marie pas quand il veut, wie niet trouwt als hij kan, trouwt niet als hij wil.
Oestersalade uit Les Landes.
Vinaigrette maken van olijfolie, frambozenazijn, p/z.
Oesters open, vocht zeven en opvangen dus, aan de kook, oesters heel kort erin, afgieten.
Gemengde salade, oesters erop, vinaigrette.
Band of Brothers deze dagen nog maar eens gekeken.
Het Verhaal
2 "Dubbel"
“Dubbel”, dat kom je vaak tegen als het over kunst gaat.
Bomans: "De fictie van de echtheid, terwijl men tegelijkertijd wéét dat het niet waar is, ligt aan alle literatuur ten grondslag."
Magritte, tekst op een tekening van een pijp: "Dit is geen pijp".
Genet: "Het onzichtbare voorwerp".
Nijhof: "Lees maar, er staat niet wat er staat."
Met dat "dubbel" kan je spelen. Luister daarvoor bijvoorbeeld naar Coffee Blues van Mississippi John Hurt, niet alleen wat de tekst betreft, maar ook wanneer hij een akkoord laat horen waar je tekst verwacht. Of luister naar Chopin´s Andante Spianato et Grand Polonaise Brillante.
Je kan het “dubbel” ook nogmaals verdubbelen. Pessoa: "De dichter is een veinzer. Hij kan zo goed veinzen dat het hem lukt te veinzen dat het pijn is, de pijn die hij werkelijk voelt". (Vergelijk met Korteweg over Kellendonk.)
Je kan er ook "dubbel?" van maken. Leopold: "Men zoekt zich en men raakt elkander kwijt". Of niet-dubbel wat dubbel lijkt. Bloem: "Denkend aan de dood kan ik niet slapen en niet slapend denk ik aan de dood". en.
Dat "uittreden" van schrijvers, dat is ook iets "dubbels".
Pessoa: "Ik kijk om, ik zie het wezen dat ik ben en ik zie alles vreemd".
Bomans: "Ik was verbijsterd [...] Alles was nieuw. Alles was totaal onbegrijpelijk. Ook ikzelf. Ik keek langs me heen. Ik zag twee benen die in stukken leer eindigden en dacht: zo ver loop ik nog door. Ik zag twee handen en dacht: ik ben ik. Maar wie is ik?" Bomans noemt het "[…] mijn eerste religieuze ervaring". Tolstoy, na het horen van de Kreutzer-sonate: "Alles was nieuw!" Zelfs zijn vrouw.
Feylbrief (Van Oudshoorn): "Dat ik mezelf naderen zie. Mezelf als een ander."
In een Schubert-lied loopt de zanger naar het huis van een overleden vriend. Hij ziet daar iemand staan die door het raam naar binnen kijkt. Dichterbij gekomen ziet hij dat hij het zelf is.
Wieg: "ik ben niet dezelfde, in sprongen een ander worden is misschien meer wat er op lijkt".
Voorneveld: "Ben ik dit wel die dit schrijft?"
Dat lijkt allemaal op iets van Vroon: "[scheppen] lijkt op wat er gebeurt bij meervoudige persoonlijkheids-stoornissen of geheugenverliesvormen." Kopland: "Mijns inziens is de ervaring bij het lezen of het maken van een geslaagd gedicht dezelfde als die bij het lezen van een wetenschappelijke ontdekking [...] Dit is wat de wetenschapper en de dichter gemeen hebben, dit vermogen tot het hebben van een esthetische ervaring, als het ´ik´ even verdwijnt en plaatsmaakt voor het ´het´."
Het zijn natuurlijk niet specifiek schrijvers die "uittreden", maar het ligt voor de hand dat je het voornamelijk in de litteratuur vindt. De componist Andriesse zegt er iets heel aardigs over: "Er liep iemand vóór mij, die blijkbaar dezelfde intenties had" [als hij; op een bankje gaan zitten nadenken]. Hij bleek het zelf te zijn; "Mijn artistiek geweten". Hij noemde die andere ik "Fermate", in een partituur een onbepaalde verlenging van een rust.
Drummond de Andrade komt zichzelf juist niet tegen: "Een huis waar niemand woont, en ik maar kloppen en roepen".
