Durazno (zie vorige bericht)
Voordat ik (weer) in Nigeria terecht kwam, heb ik nog eens een jaartje in Chili gewoond. En daar (en volgens mij ook in Argentinië) was een durazno toch echt een perzik! Ook de hele grote. Daar heb ik Spaans geleerd, dus ik sluit niet uit dat het in Spanje anders is... De perziken waren daar heerlijk, net als alle andere groenten, fruit, vissen, schelpdieren. Ik ben echter nog nooit in een land geweest waar de ingrediënten zo fantastisch waren en (enkele uitzonderingen daargelaten) de restaurants zo fantasieloos.
Volgens de zeer Chileense Larousse diccionario enciclopédico (waarin de Chilenen trouwens ook hier en daar nog wat grondgebied van Argentinië geannexeerd hebben!): 3. Argent. y Chile. Melocotonero pérsico. 4. Argent. y Chile. Fruto de estos árboles.
Argentinië en Chili: perzikboom en de vrucht ervan.
Dank, L.
Pizza nu. Alicante.
Ze schrijft ook Ik zag dat je onlangs over pizza schreef. Ik heb hier nog een leuke pizza-site van iemand die 4 jaar gestudeerd heeft op de lekkerste pizza. Websites maken is niet zijn sterkste kant: alles staat op 1 pagina!
Site hier (links in nieuw venster).
Ziet eruit als een perfecte pizza, en met perfect bedoel ik "zoals het in Napels moet". Niet meer en niet minder.
Hij bakt op 440 graden C. Erg hoog. Toen ik assistent-pizzaiolo was bakten we op een lavasteen (verwarmd door gas) op 300. Hij bakt in iets meer dan twee minuten, wij in exact drie.
Mooi verhaal trouwens. De opper-pizzaiolo, Adolfo, had een oven waar er 12 in konden. Die oven was regelmatig vol. Elke pizza drie minuten. Reken reken: 15 seconden per pizza...
Nog een mooi verhaal, op het gevaar af dat ik het al heb verteld.
Adolfo had een glazen oog, ik zie maar met een oog. Zegt de eigenaar "Ja, mijn pizzaiolo's hebben maar één oog. Ja, alletwee een dan dus..."
Ik heb als pizzaiolo gewerkt toen ik me inwerkte als superchef op een sjieke camping in de buurt van Benidorm. Vijf dagen in de pizzeria, idem in het Italiaans resataurant, idem Europees/Frans, idem paella-gedeelte, idem grill (tot 850 porties per avond), idem daghap-gedeelte, idem Konditorei, idem tapas-bar.
Heb die site niet helemaal gelezen want dat schiet niet op.
Enkele opmerkingen.
Zo maak je geen bodem. Bodem moet volledig plat zijn en de rand (tomaat komt net tot die rand) komt vanzelf omhoog. Maar een ding: als je het zo doet, zoals wij, dat kan alleen met vers deeg. Met ouder deeg blijft de (veel dunnere) bodem plakken op de schep waarmee je het ding de oven in schuift.
Tomaat. Dat is niet meer en niet minder dan uitgeknepen halve zeer rijpe (en aan de plant gerijpte!) tomaten.
Kaas. Mozza, maar niet de gewone want die verbrandt bij 300 graden. Het is een extra vette, geleverd in een rol in plastic.
Nou ja, zo maakten wij het. Zie echter de "officiële manier" hier.
Zie het filmpje. Zo deden wij het ook.
Kijk, hij bakt in twee minuten, dus waarschijnlijk op 400 graden, maar doet er dan ook olie over vóór het bakken. War wij niet deden. Wel olijfolie die jaren met pepertjes en kruiden had gestaan, ná het bakken.
Dit is onze (Zuidhornse) pizzeria, pardon, Italiaans restaurant. Voormalig Waterschap gebouw.
Ik ben blij dat we met 3-0 van Italië hebben gewonnen want ik bestelde er een keer pizza-punten voor een brunch. Afspraak was met dit, dat en dat, 5 Eu. per pizza. Moest 6,50 betalen "want ze hadden er méér op gedaan". Blijkt: minder...
Dat was de eerste en laatste keer.
Ze hebben er ook Spaghetti burinata. Dat is wel iets bestaands zeg maar, maar vrij zelfdzaam. Als je een Google doet dan krijg je geen recepten, alleen restaurants. En dat klopt wel want de Spaghetti burinata die ik er at was overduidelijk een "hoe raken we de kladjes kwijt" recept.
Vanavond
Tival balletjes, groene paprika, naan en een groene lombok. +: dat weet ik nog niet.
Naan
Recepten Eetclub
Morgen.
Vlaamse M nu.
dat gij amor en armor verwart is voor een vent natuurlijk..
Heel mooi. En de rest van wat vertrouwlijk was houd ik vertrouwlijk. Maar ik ben het wel met u eens.
Ze vervolgt:
Ik ben een slechte huisvrouw, maar heel gelukkig, want in een van keukenkastjes vond ik twee doosjes saffraan. afgesealed en met een ‘postzegel’ erop. echte saffraan. mooie paarsbruine meeldraadjes. ze ruiken heerlijk. Expery date 1998. flute! ik ben met mijn zestig nog steeds een jonge deerne dus kijken we niet op 10 jaar. en er pruttelt nu een potje rijst met die bijzondere krokusmeeldraadjes, en een kieken met koriander, olijfolie, citroensap zingt in de oven. En als aperitief drink ik een campari orange, en straks bij de rijst en het kieken een rosé Pierrevert uit de Provence, en de Ieren hebben begrepen dat democratie geen zaak van Brussels, noch van Straßbourgs centralisme is. En bij wijze van zeer hoge uitzondering mag Holland vanavond winnen. Van mij! Vanwege mijn saffraanvondst! Zou die vergeetachtigheid een voorbode zijn? Alstublieft niet! Het waren gewoon twee doosjes zo klein, dat ge ze over het hoofd kunt zien ! M.
Er was een Fransman, cactus/ en vetplantenkweker, daar deed ik elk jaar mijn overtollig zaaigoed heen. Vaste prijs.
Hij had grond verpacht, oa. voor de safraanteelt. Met de bepaling dat hij elk jaar een pond(!) kreeg. Daarvan kreeg ik dan een kwart. Nou, daar kan je een jaar mee koken. Favoriet bij de Eetclub was Paella met macaroni; Fideuá, Alicante, met saffraan. Fideos is pasta.
Bak in een paella-pan in olijfolie fijngesneden ui aan en wat later ook gesnipperde knoflook.
Voeg weer wat later stukjes vlees (kip, konijn) en/of vis toe (stevige witte vis, garnalen, mosselen), stukjes sperzie- of snijboon en strookjes rode paprika.
Braad rondom roerend aan.
Haal wat snel gaar is uit de pan (garnalen, mosselen, paprika).
Voeg elleboogjes-macaroni van harde tarwe toe (Lidl) en bak ook die al roerend rondom aan.
Kruid op laag vuur met peper, bonenkruid, iets kruidnagel, iets nootmuskaat, koriander, iets komijn en laurier.
Roer er wat blokjes tomaat door en wat geweekte saffraan plus weekwater, of anders maar koenjit.
Voeg voldoende bouillon toe om de macaroni gaar te laten worden, waarbij de vloeistof dan geheel moet zijn opgenomen (voeg eventueel de vloeistof beetje voor beetje toe maar dan wordt het wel pappiger).
Warm de eruit gehaalde zaken in de macaroni op.
Zet de pan even op een natte doek om de bodem van de fideuá los te laten komen.
Serveer met citroen.
De paella-pan na het afwassen spoelen met koud water, afdrogen en goed droog stoken op het vuur; daarna inwrijven met olie.
Met die Fransman trouwens kreeg ik ruzie, omdat hij, nadat ik het spul gestuurd had, ineens minder wilde betalen. Niet omdat het spul niet goed was maar omdat het minder ging. Toen ik dat niet accepteerde had ik misschien ook aan die saffraan moeten denken...
Dat was het voor vandaag. Of nee, nog wat. Sprak iemand die een nicht had die 24, vierentwintig, kinderen gebaard had.
Zo kan ie wel weer...
