woensdag 17 september 2008
Daar ben ik weer
Informatie over de afgelopen dagen als herder komt een dezer dagen. Nu drie dagen vrij.
Eerst even José Camilo Cela, "San Camilo, 1936". Speelt in 1937, burgeroorlog daar.
Met "San Camilo", de heilige Camilo, refereert hij ongetwijfeld aan zichzelf, lijkt me.
Want.
Deel een: van hoerenkit tot hoerenkit. Ongelofelijk dat dit in 1969 in Spanje gepubliceerd kon worden, met details over pijpen en you name it.
De opdracht in het boek luidt A los mozos del reemplazo del 37, todos perdedores de algo: de la vida, de la libertad, de la ilusión, de la esperanza, de la decencia.
Y no a los aventureros foráneos, fascistas y marxistas, que se hartaron de matar españoles como conejos y a quienes nadie había dado vela en nuestro propio entierro.
Aan de jongens [soldaten] van de lichting '37, die allen wat verloren: hun leven, hun vrijheid, hun illusie, hun hoop, hun eer.
Maar niet aan die buitenlandse aventuriers, fascisten en marxisten, die zich vooral bezig hielden met het doden van Spanjaarden als waren het konijnen, en van wie niemand wake gehouden zou hebben bij onze eigen begrafenis.
Kijk, daar kunnen Jef Last, the Abe Lincoln Brigade en Hemmingway e tutti quanti mee vooruit... Wat links betreft. Wat rechts betreft ken ik eigenlijk alleen de Portugese Estado Novo, maar er moeten er veel meer geweest zijn.
Goed dat eindelijk wordt gezegd dat al die macho's in een wat minder heroiek daglicht moeten staan.
Eindelijk wordt gezegd? 1969!
Jawel, maar wie heeft het later ooit gezegd? Mij niet bekend.
Wat culinairs nu, uit het besproken boek. Het blijft een culi-blog, toch?.
Meneer Asterio eet maandags cocido (1), dinsdags gepaneerde filetes (2), woensdags gehaktballetjes (3), donderdags bonen met chorizo (4), vrijdags vis natuurlijk, als goed katholiek, zoutevis - klipvis - bacalao (5), zaterdags pens (6) en op zondag paella (7).
1) Dat is natuurlijk Cocido Madrileño, Madrileense stoofpot met kikkererwten.
Hier (alle links in nieuw venster).
2) Filetes, dat is typisch Spaans. De bil van het rund, waar wij bv. de kogelbief uit snijden, dat pakt de zuid Europeaan anders aan. De hele bout op de snijmachine of onder het mes, dunne plakken en die heel kort ene - andere kant op de plancha, de bakplaat. Gepaneerd zullen ze ietsje dikker moeten zijn.
3) Gehaktballetjes, dat is daar meestal in tomatensaus.
4) Bonen (rode, zwarte of witte) met daardoorheen gebakken verse chorizo. At het gisteren nog. Lams-chorizo van Tom.
5) Voor bacalao / bacalhao search the blog.
6) Pens, dat is daar natuurlijk Callos a la Madrileña, pens op de manier van de Madrileense. Recept hier
7) Ja, Paella op zondag, dat was en is daar standaard.
Toen ik in Spanje herder was zat ik in een pensionnetje (in Nederland zou je zeggen een bouwval waar types rondliepen die hier in de geriatrische psychiatrie zouden zitten). En erachter had de eigenaresse een wat netter pension, waar bejaarden woonden met een pensioen'etje. Daar kwam ik op een zondag op etenstijd en ik zal nooit vergeten dat er een blinde bij zat die met zijn hand over de paella ging, roepend "Waar zijn de garnalen! Waar zijn de garnalen!".
Een ongelofelijk boek, San Camilo, 1936. Mensen praten met elkaar, de ene conversatie gaat ongemerkt in de andere over, komma komma, een zin loopt makkelijk 2/3 pagina door. Ik wil een voorbeeld geven maar het is erg moeilijk een punt in een pagina te vinden.
Don Césareo también suele llevar una medallita en el pasador del cuello de la camisa pero cuando va de putas la guarda en el bolsillo del chaleco, Milagritos, dígame usted don Césareo, ¿crees que tardará mucho Miss Ojos?, no, ya debe estar llegando, tenía una cita en el Palace pero ya debe estar llegando, ya no puede tardar, ¿por qué no se ocupa usted con la hermana que es también muy cariñosa?, no, dejalo, esperaré un poco más, si a los ocho y media no ha vuelto mandame a la hermana, ¡así todo queda en la familia! enz. enz. enz; deze zin loopt 2/3 pagina kleine letter door.
Vertaling.
Meneer Césareo draagt ook altijd een kleine medaille bij zijn boordeknoopje maar als hij naar de hoeren gaat stopt hij het in een zak van zijn colbert, Milagritos (*), zeg me meneer Césareo, denk je dat Miss Ojos (**) nog lang op zich laat wachten? nee, ze moet er al aankomen, ze had een afspraak in Palace, maar ze moet er al aankomen, het kan niet lang meer duren, waarom houdt u zich niet bezig met haar zus die ook heel aanhankelijk is? nee, laat maar, als ze om half negen nog niet terug is, stuur me dan de zus, ja! zo blijft alles in de familie!
Madrid, burgeroorlog, "¡No pasarán!, ze zullen er niet langs komen...
* Milagritos: vrouw geboren op de dag van Maria de los Milagros, Maria van de Wonderen, gemeenzaam genoemd Milagros, Wonderen, en familiair Milagritos, Wondertjes.
** Miss Ojos, Miss Ogen, maar dat is dubbel. Klinkt als Mis Ojos, Mijn Ogen.
Het is een boek wat je aangrijpt, wat je niet kan loslaten, maar het is ook een boek, hoe zal ik het zeggen, als je afgeleid wordt en je wilt weer doorlezen, dan moet je vijf minuten zoeken naar waar je gebleven was. Je kan ook zeggen dat je in dat boek willekeurig op welke plek dan ook kan beginnen.
Vertelde ik al dat Cela ergens, het gaat over een net café in Madrid, een fantastische literaire truc uithaalt? Daar zit een meisje met iemand te praten, dat meisje zegt dat ze Cela heet, die ander vraagt of ze familie is van de schrijver Cela. Ik ga nu over naar de stijl van het besproken boek: bent u familie van de schrijver? ja, ik ben een nicht, en ziet u hem vaak? nou, sinds hij een bekend schrijver is wat minder maar vroeger wel veel, nu wat minder, maar is het lang geleden dat u hem zag? nou een paar maanden geleden enz.
Als Karel van het Reve nog geleefd zou hebben dan had ik hem daarvan onmiddelijk op de hoogte gesteld...
Ook word er ergens in het boek Besugo gegeten, zeebrasem.
In Baskenland eet je dat met Kerstmis.
Klaargemaakt net als Red Snapper uit de oven. Uithalen, olijfolie, knoflook in de buikholte, drie sneden in de bovenkant, daar parten citroen in en zo in de oven.
In de handel zijn ze stukken kleiner. Daarom glundert die man zo...
Vanavond mais ("Alweer?") met lams-chorizo ("Alweer?") en groene pakrika.
Publié par Maarten à 18:31:00