Ik ben tussen spullen aan het zoeken en kom dit verhaaltje op vergeeld papier tegen:
Moet je je voorstellen: het is laat in de middag, bloedheet en wij zitten op een terrasje in Tavernelle. Ik zeg juist tegen H. "Hier heeft Beatrix haar buitenverblijf".
Op hetzelfde moment komen er tweepolitiewagens aanrijden. Uit de eerste auto komen vier kerels en die maken ons, zonder veel lawaai, duidelijk dat we allemaal op een helft van het terras moeten gaan zitten. Voordat je er erg in hebt, heb je dat gedaan. Een beetje lullig zitten we, een persoon of twaalf, allemaal op die ene helft. Daar komt een grote stationcar aan. De tweede politiewagen blokkeert de weg, uit de stationcar komt een goudkleurige invalidekar gereden. Er zit, of beter er hangt, een oude dame in een blauw/witte bloemetjesjurk in en twee verpleegsters, in blauwe uniformen met witte kapjes op, duwen die wagen. Althans een duwt en de andere veegt steeds die oude vrouw haar mond af met een zakdoek.
Het was zo'n gek beeld, goudkleurige heuvels, stjilpende krekels, bloedheet, een terrasje, enz.
Enfin er komt nog een auto aan. Uit die auto stapt een oude vent met een grote sjaal om en zo'n Panama hoed op, wit met een zwarte band. Die oude man neuriet "Lilly Marleen" daarachter komt een vrouw met een grote zonnebril en een tekkel aan de riem. Op het moment dat ze ons passeert begint die tekkel tegen onze Stoffel te blaffen. H. zegt "Stom mens let op je hond", op dat moment staat er een boom van een vent op en grijpt H. In zijn nek en zegt in het Hollands:"Wilt u dat laten" en duwt H terug in zijn stoel.
Toen kwam er nog een grote jongen uit de auto met een verlegen lachend meisje en ze liepen achter het hele clubje aan. En dat allemaal in die hitte. Ze gingen allemaal op de lege helft van het terras zitten. De oude vrouw riep "Ik ben de enige echte" en werd onmiddellijk terug in haar karretje geduwd. En warm dat het was.
Enfin, dit is me allemaal overkomen toen ik een paar glazen goedkope wijn uit Tavernelle had gedronken en in slaap viel op ons logeeradres, terwijl Stoffel sliep en H. zat te mopperen op het Italiaanse eten en met heimwee, na drie dagen(!), zat te lullen over speklapjes en suddervlees.
Verder is hier alles goed.
Tot zover mijn verhaal. Ik snap er werkelijk niets van.
Ik vind het zo 'n eigenaardig verhaal, weet niet waar het vandaan komt. Ik gok eigenlijk op echt een droom.
Snap er niets van. Het kan nooit een ontmoeting met leden koningshuis zijn geweest, had ik onthouden en aan mensen verteld. Ik moet nu gewoon aan filmbeelden denken.
Dat zeuren over het eten deed mijn man wel.
Dag, Loek
