Mevrouw A zit in een verzorgingshuis en ze heeft het er geweldig!
Ze kijkt uit op de pastorie en de kerk en veel groen en een kroeg. Een
kamer met al haar eigen spullen, een badkamer (die ze ingericht heeft als atelier) en een eigen groot vierkant balkon met uitzicht op de kerk. Het verzorgend personeel vindt haar heel apart en leuk. Ze brengen haar eten of ze eet bij het personeel, want volgens Mevrouw A zijn de bewoners knettergek.
Zelf is ze "volledig bij de pinken". Weliswaar staat de toiletborstel met de steel in een vaas op haar tafel en de bloemengieter op het theelicht, maar dat mag de pret niet drukken. Ze eet onvoorstelbaar veel zoetigheid. Een Chocolade Schnitte eet ze in haar eentje op. Gisteren at ze een gebakje van Harde Wener met vulling van advocaat en slagroom, een nougatine gebakje en nog twee kletskoppen. "Wat heb ik het toch fijn!" zegt ze dan.
Een van de laatste zonnige dagen van het vorige jaar liep ze te ijsberen op de gang. "Ik heb zo de pest in op die katholieke kerk" zei ze. "Die pastoor is er echt niet klaar mee!" We vroegen wat er was. "Hij ligt hier de hele dag met die dikke, blote buik op mijn balkon in de zon, het is geen gezicht". Ze had er ook de zuster op aangesproken en die zou hem weg komen jagen. "Hoeft niet"zei mevrouw A. "Ik kan hem zelf wel aan, ik gooi er een emmer koud water over". De volgende dag liep ze weer te mopperen. Ik vroeg of het nog om dezelfde pastoor ging en dat ze er toch water over zou gooien. "Heb ik gedaan, maar nu liggen er twee kapelaans".
