(Ik zit hier kwa bezoekersaantallen sinds een paar dagen weer enorm in de lift. Waar ligt dat nou aan? Dat gaat richting fors boven het hoge, en tnt hoogste, gemiddelde van rond afgelopen Kerst...)
Tofu, naan en paddestoelen
Ja, ik at enkele dagen geleden ook al zoiets, pado's met Quorn balletjes, maar dit is toch echt volledig anders. En trouwens: ook zo lekker!
Gemarineerde tofu
Marineer plakken tofu in 2 delen mushroom soy, 1 deel gembersiroop, 1 deel limoensap, 2 delen Chinese pruimenwijn (betere toko; heerlijk als je het koel drinkt en kost geen ruk), 1 deel groene sambal.
Dit bleek trouwens werkelijk een enorm lekkere combinatie, verdomd.
Plakken regelmatig bedruipen en draaien.
Zie boven wordt dan zie onder.
Pinda-olie, ui, gemberwortel, knof...
Bak de paddo's mee (zie de foto verderop).
Witte wijn erbij en wat van de marinade.
Naan in de oven.
Tofu in blokjes door de saus.
Serveer met gari (zelfgemaakte "sushi ginger").
De Volkskrant
Een week geleden schreef ik een ingezonden brief.
De klok horen luiden
In de krant van 18 mei schrijft Ionica Smeets over priemtweelingen, naar aanleiding van een presentatie van Yitang Zhang, waarin deze stelt dat er oneindig veel priemduo's zijn die relatief dicht bij elkaar liggen. Je zou dus kunnen zeggen dat priemgetallen niet sowieso zeldzamer worden naarmate de getallen die je bekijkt groter zijn.
Smeets poneert dit als direct vervolg op een uitweiding over priemtweelingen. De laatste regel van haar priemtweelingen verhaal, en de eerste regel van deel twee over Yitang Zhang luiden, cursivering van mij: "Bestaat er een grens waarboven er helemaal geen
priemtweelingen meer komen? Yitang Zhang zegt te bewijzen dat er oneindig veel
priemduo's zijn die niet meer dan 70 miljoen van elkaar verschillen."
Hier wordt gesuggereerd dat een priemtweeling een priemduo is. Niets is minder waar. In de reeks priemgetallen 13 17 19 23 29 31 37 zijn alle koppels priemduo's, maar enkel de koppels 17 19 en 29 31 (verschil = 2) zijn priemtweelingen.
Ik begrijp waar de oorsprong van dit misverstand ligt. Smeets citeert Peter Woit die Yitang Zhang parafraseert: "[...] a proof that there exist infinitely many different pairs of primes p,q [...]". En dan doe je een Google op "pairs of primes" en dan vind je "twin primes", priemtweelingen. En dan heb je wat ontdekt en dan wordt je enthousiast. Dat zie je wel meer bij journalisten. In dezelfde krant ontdekt Mac van Dinther op de markt in Vietnam "wrattige bitter melons". Maar voor die wrattige bitter melons hoef je niet naar Vietnam hoor; die liggen hier in Nederland op elke markt als bittermeloen of sopropo. Hij ontdekt op die markt ook "Morning Glory, het spinazie-achtige waterplantje dat je op alle vijvers en grachten ziet en dat net zo taai en onuitroeibaar heet te zijn als de Vietnamees zelf." Wat Van Dinther ziet drijven is de waterhyacint, een pest van jewelste. Was het maar eetbaar, zal de gemiddelde Zuidoost Aziaat denken. Morning Glory is dan ook iets totaal anders, en wel iets wat elke Indië-ganger kent als kangkung.
Dit waren die paddo's van boven, om even op wat interessants terug te komen.
Ik vond die titulatuur bij AH "Paddestoelen voor pasta" (of "voor vlees" of zo) flauwekul, maar H. was het met me eens dat het wél leuk spul is, én dat we natuurlijk zelf wel uitmaken waardoorheen we het mikken...
Maar goed.
Werd dit geplaatst, ondanks dat de VK toch een uiterst stiekem weggedrukt hoekje voor de ingezonden brieven heeft?
Nee, natuurlijk niet!
De Volkskrant, ja! Oehoe!!
Hier! (alle links hier in een nieuw venster.)
(O! Vond er een die ik niet ken; hoor
hier. Prachtig.)
Vandaag schreef ik er nog een, zal ook wel niet geplaatst worden, maar dat maakt niet uit.
Hier wordt het heel wat meer gelezen dan in dat duistere hoekje van die krant waarop je sociaal gezien geabonneerd moet zijn, maar die geen hond van voor tot achter doorleest...
In de krant van donderdag 23 mei schrijft Onno Kleyn over de
Franse keuken;
Vive la cuisine!
"boter en room spelen een enorme rol; in Franse
basiskookboeken bevat maar een schamele 10 tot 20 procent van de recepten die
ingrediënten niet". Ik keek even in La Cuisine Familiale et pratique
(1974), bij de vis-, kip- en de kalfsrecepten (room!), maar die room is daar
niet of nauwelijks te vinden. Boter wel, maar ja, je moet toch ergens in
bakken. In boter of in olijfolie...
Dat er nergens in Europa zo veel buiten de deur wordt
geluncht als in Frankrijk is niet echt correct. Op de eerste plaats is dat in
Spanje, Portugal en Italië even veel of meer, en op de tweede plaats moet je
dit wel in zijn verband zien. Men is daar gewend 's middags de hoofdmaaltijd te
gebruiken, en dat resulteert dus in een forensisch land in buiten de deur
lunchen.
Oesters zijn zeer duur. Voorwaar een "Hollander"
aan het woord. Ik betaal voor boerenjat-grote creuses minder dan één euro per
stuk. Officieel 12 voor een tientje, en ik krijg er 15 in mijn Franse dorpje want ik woon daar boven de bakker, waar de zondagse oesterman mag plassen en z'n handen wassen.
"Desserts haalt de Fransman bij de patissier". Ook
dat klopt niet helemaal. Hij haalt er geen desserts, hij haalt er taarten en
ander gebak. Dat eten ze namelijk veel als nagerecht, in tegenstelling tot in
Holland (Holland bedoel ik dus). Maar flensjes, zoete rijst, zoete
omeletten, kweepeer of appel uit de oven, pudding enzovoorts, dat maken ze
gewoon zelf thuis hoor.
"Cuisine du terroir" is een modekreet, en heeft
niets te maken met cuisine bourgeoise of cuisine régionale. Dat boeren in de
provincie geen vlees of vis aten? Komkom... En de genoemde gerechten "Sole
à la Normande" (normande, schrijf je dat) enzovoorts hebben niets met
streekgerechten te maken, maar historisch met de herkomst van het
hoofdingrediënt.
God wat was het weer simpel en toch zo lekker, hierboven...
Heel wat andere koek dan het gekwaak van Broekbaard, in het
NRC
Gelukkig had Alders nog een geintje. Als amuse serveerde hij een theekopje met bouillon en een koektrommel met hartige snoepjes. Waaronder een stukje Turks fruit van olijfolie met steranijs.
Gristus, dat wil je toch niet meemaken...
Of Steketee over Portugese worst, waar die door meneer Wateetons (ook zo'n notoire kletser, die regelmatig dingen "ontdekt", sumak laatst, die u en ik al 30 jaar eten) werd ingefluisterd over
de intrigerende paio die „niet wordt gemalen"
Paio zie
hier.
Dat is hetzelfde als Spaanse lomo worst. "niet wordt gemalen"... Nog te beroerd om even een Google te doen en het dan wél te begrijpen...
En dan die commentaren daar weer op.
Dirk (Dirk Jan neem ik aan?):
overigens menno, chocos zijn katvisjes (sepias dus) zowel bij de spanjaarden, portugezen en zelfs basken zo geheten,vaak als tapas op de bar naast de drankjes figurerend.
KatvisJES. Nooit katvis, zeekat, gezien dus.
En noch de Spanjaarden noch de Basken noemen dat choco.
In het Baskisch betekent choco (txoko) straathoek, en dus ook kroegje.
Katvis heet in het Baskisch txibia, en inktvis txipiron.
Culinaria
Gisteren was het met al het werk laat geworden, dus ik denk Ik ga naar die Chinees in het dorp.
Niet slecht hoor. Zie
hier. Ze hebben zelfs kikkerbillen, en ze promoten eten met stokjes. In dit Goddoordesemd refodorp...
Maar ja, ik loop erlangs, ik zie wat voor volk er achter de ramen zit en ik loop snel door naar AH.
Zie hierboven.
Mini quiche.
Smaak, ach... Maar je zit wel structuurloze groenige prut te eten...
Het Grote Wildplukboek hier.
Loek.
Testaccio.
Dat ligt tegenover Trastevere. Dat ken ik wel, rommelmarkt en zo, maar Testaccio??
Gaan we na Lissabon doen, OK?
Waar las ik wat ook weer over, over
Afrikaans spul?
Over urugagwa, bananenbier. Niet te vinden want zoals iha natuurlijk weer verkeerd geschreven.
Even zoeken en je weet dat dat urwaga moet zijn.
En die VK journalist had het zelf ter plekke gedronken. Nou, teveel dan waarschijnlijk.
En ik las over nyama choma.
Zie
hier.
Dat nam ik ook mee van die AH gisteren.
Olijven
Die linkse zijn heel erg lekker. De rechtse weet ik nog niet. Zien er chemisch uit.
Hele kleintjes, die uit Taggia.
Komen uit Italië dus, nét over de grens met Frankrijk. Naast Monaco zeg maar. Uit het land van de gnocchi dus.
Ik las vandaag in een recent verworven kookboekje, iets wat ik al 40 jaar zocht, uit 1955, "Fit for a Bishop, or How to keep a Fat Priest in Prime Condition" een recept voor biefstuk met olijven.
Dat moet extra perfect zijn met deze olijven.
Peper en zout, bak in olijfolie (begrepen Onno Kleyn, nomen est omen?), uit de pan.
Witte wijn in de pan, wat tomatensaus, olijven...
Over de bief...
Dat vergat ik gisteren nog
Links
In dat Fit for a bishop boekje stond wat over
British Rail Sandwiches.
Zie
hier.
"Long-missing Van Gogh ear found in British Rail Sandwich" woehahahahahaha!!!!!!!!!
Wildvleesch hier.
Ter compensatie
vego BBQ (maar doemenelol)
hier.
En tot slot
de Pannekoekenfabriek
hier.
