Duifjes roepen vertedering op. Het zijn de ‘zeehondjes’ in de lucht, met één groot verschil. Duif is een geaccepteerd gerechtje in de betere restaurants. En één zaak is zeker: het kost u veel werk, alvorens de duif op uw bord ligt.
Ik, wie ben ik…, onderscheid de volgende duiven:
1. Hout- en bosduiven (waarop gejaagd mag worden)
2. Postduiven, waar ik het volgende onderscheid voor maak:-
- Piepers en jonge ongeringde duiven
- De geregistreerde vliegers
3. Stadsratten
Opmerkingen bij bovengenoemde indeling :-
Alle duiven kunnen dragers van ziekten en parasieten zijn. Op deze Vlaamse site staat daar informatie over. Die wetenschap werkt voor mij door tot in het koken.
1. Overwegende de gezondste dieren, afhankelijk van hun biotoop: het platteland met bos en struweel
2. De jonge en niet geringde, die werden afgekeurd vanwege hun anatomische bouw, die niet veel belooft qua ‘vlieger’, zijn meestal gezond. Goede voeding; ontsmette hokken, lichte medicatie, en…. Niet zoals in de Tour de France, geen pepmiddelen of geknoei om de diertjes sneller te doen vliegen..
3. Veel verscheidene ziekten, vreten afval. Culinair niet interessant
Vooraleer ik naar het Slachten en gereed doen ga, eerst mijn vuistregels:
a. Wij pluimen ze niet, maar stropen ze, omdat we dat hygiënischer vinden.
b. Eveneens om hygiënische reden (zie boven) vriezen we ze gedurende kortere of langere periode altijd in. Gevogelte nooit te lang invriezen, en goed luchtdicht, anders vriezen ze droog.
DE SLACHT
Ik schreef u enkele posts geleden dat wij al meer dan een half jaar wachten op de Partij van Dieren om advies diervriendelijk te doden. Natuurlijk was dat plagen van ons.
Er is maar één manier. Een duif laat zich goed vasthouden. Ge neemt de kop tussen wijs- en middelvinger, en geeft goed geklemd (dat uw vingers niet over het kopje heen schieten..) een stevige ruk. De nekwervels en kop breken af. Gelijk bij een hoender zal het diertje even fladderen en pompt zijn bloed er uit. Ga nooit met een bijltje te werk, want naast de kop zult ge nadien ook nog een vingerkootje aan treffen
Aan de hand van onderstaande foto’s gaat ge als volgt te werk in de genoemde volgorde;
1. Kap de pootjes net boven het gehoornde stuk
2. Kap de vleugels af; dat vereist een beetje handigheid en een scherp keukenbijltje
3. Leg de duif op zijn rug en maak de borst een beetje bloot tot ge duidelijk het scheidingsbot door ziet schemeren; geef daar met een scherp mesje een snede door de huid (niet te diep)
4. Trek de huid open, en wroet met uw vingers onder de huid, tot de borst geheel bloot ligt
5. Peuter de pootjes uit het duivenpakje, gelijk ge, excusez de vergelijking…, bij een kleine zijn beentjes uit een boxpakje haalt….
6. Het duifje ligt nu bijna bloot, maar het verenpak zit nog vast op de rug. Wrik van twee kanten met uw vinger tot het rugpand van het jasje los zit, en trek het kapot.
7. Trek nu het bovendeel van het jasje over de kop heen en over de afgekapte vleugelstompjes. Ge zult merken dat ge de krop (met meestal nog mais of graan of erwten in) en de slokdarm meeneemt
8. Trek het onderdeel naar beneden. Neem overgebleven vel met veerpennen weg.
9. Het duifje ligt nu volledig gestroopt. Snijd met een koksmes het onderstuk weg ter hoogte van het punt waar de borst eindigt
10. Haal de duif leeg; hartje en lever gaan naar de poes
11. Spoel de duif goed af en vries ze in.
