Eberhard

We worden nogal dol van dat geslijm over Eberhard van der Laan.
Eberhard is namelijk niet meer.
En dat zullen we weten ook.
Het sentiment vloeit als zoetzure honing over de Andreaskruisen.
De waxinelichtjes rukken op voor de ambtswoning.
En de producent van waxinelichtjes ziet dat het goed is.
Rob van Oudkerk, goede vriend, wipte na de hoeren altijd even binnen, roemt hem.
Job Cohen, brekebeen pur sang, roemt hem.
Tout Amsterdam roemt hem.
En waarom?
Al sla je me dood.
Z'n grote verdienste was, begrijp ik, dat hij ook een seizoenskaart voor Ajax had.
Wat is dat toch met die Amsterdammers.
Een keurige man als Schelto Patijn gaat ten onder aan kanker...
Geen traan, geen bloemetje, geen kaarsje.
En die had zichzelf niet te pletter gerookt.
Zou dat het zijn wat de Amsterdammer zo aanspreekt?
De zelfdestructie?

Eberhard deed zijn werk naar behoren.
Net als Schelto.
Bij Job hou ik nog even een slag om de arm.

P.



Dag Maarten

P. heeft gelijk; waarom al die aandacht voor Van der Laan terwijl  een  keurige man als Schelto Patijn, die nota bene ook ziek was, dat niet heeft gekregen? Geen enkele andere burgemeester heeft dat trouwens gehad, maar de mensen praten toch ook goed over Schelto Patijn? Anders, dat wel, hij bleef toch meer een autoriteit. Van der Laan was gewoon spannender, maar dat niet alleen.

Het is jammer voor zijn kinderen, die op de wereld zijn gezet in de tijd dat hij kettingrokend en heftig levend al op weg was naar het einde. Hij blijkt de aard van zijn  vader te hebben gehad. Die rookte ook zoveel, en werkte als huisarts en vader van zeven kinderen zich een slag in de rondte.

Schelto Patijn had een heel andere uitstraling, heel net en beschaafd en sjiek, en waarschijnlijk daardoor minder makkelijk toegankelijk. Dat laatste is juist datgene waarom de mensen zo weglopen met Van der Laan. Hij was bereikbaar voor iedereen, luisterde naar hun sores en nam daarna nog geregeld contact met ze op en hielp ook waar het kon. Verder werd door iedereen zijn deskundigheid als burgemeester geprezen.

Conclusie? Een zeer harde werker met verstand van zaken, driftig en met veel aandacht voor de mensen. Dat is niet niks.

Dag, Loek



Ik kende de man niet eens of amper en werd hem pas werkelijk gewaar toen het grote lijden met klaroenstoten in werd gezet.

R.