Elke keer als ik aan mevr. A. denk, kan ik gaan zitten janken om het maar eens even fijntjes uit te drukken. "Toedeloe, Loek" zei ze als laatste en ik huil nu al weer. Beneden in mijn kelder staan boeken van haar, die er nog redelijk uit zien. Ze hield de laatste jaren alles in leven wat zich bij haar raam en op haar balkon aandiende: muizen, duiven, muizen, merels, muizen en nog eens muizen. Die beesten eten papier, met als gevolg dat een leuk overzicht van voor- en na-oorlogse literatuur verdwenen is via de magen van die beesten naar de vuilnisbelt.
Toen ik geboren werd, was mevr. A. al op kamers. Ze zei dat mijn geboorte gezellig was, althans de sfeer, pa was vrolijk, mam was gestopt met de was te doen en naar boven gelopen met de inwonende non die haar zou helpen met de bevalling en zus was van de zenuwen het grind gaan harken: knars, knars en er was lekkere koffie en gebak.
We hadden het zelden serieus over onze andere broers en zussen. Ik vond als kind de omslagen van haar boeken mooi. De kleine prins en een kookboek met een omslag van Dick Bruna,enz. enz. Ik kreeg van haar de Sprookjes van Andersen en een heel mooie Pinokkio (later uitgeleend aan vriendinnetje aan de overkant en nooit meer teruggekregen) ,Fluitketeltje van Annie Schmidt met een beetje een grauwe omslag. "Mijnheer is niet thuis en mevrouw is niet thuis en het keteltje staat op het kolenfornuis en het fluit en het fluit en het fluit..."
Zij wilde me "De bende van Jan de Ligte" en "Lijs Lorresnor" laten lezen, maar ik had een hekel aan die armoedige milieu's.
Enfin, afgelopen week was een van mijn andere zussen hier bij mij op visite en die vertelde dat ze mevr. A. ook miste. "En wat was ze toch intelligent" sprak ze "en ze had zoveel gelezen". Ik antwoordde:"Wat let je, ga ook beginnen". Het bracht me ineens terug in de tijd: deze zus was een jaar of 18 en ze had verkering. De knul zou voor het eerst op visite komen, ik werd naar mijn bed gestuurd en volgde alles vanaf de trap, en zus had, om indruk te maken, een boek in haar handen genomen, sloeg bladzijde na bladzijde om en gaapte om de haverklap. Enfin, daar moest ik deze week dus aan denken, toen ik zus adviseerde alsnog te beginnen met lezen, ze antwoordde "Maar eigenlijk ga ik nog liever slapen".
Ik had op televisie iemand in de weer gezien met het schaven van bloemkool. Ik maakte vorige week risotto, heel gewoon met ui, champignons, spekjes, room en witte wijn, en in die risotto een extra aanvulling van heel even geblancheerde en daarna geblenderde bloemkool. Dat was vorige week, ik had nog behoorlijk wat over.
Risotto deed ik in de ovenschaal met daarover paneermeel. Risotto uit de oven en op bord. Pecorino in de blender met toegevoegd droge blaadjes basilicum. Die fijngemalen "oppepper" over de risotto. Ik hap nu naar adem. "Was het lekker, Loek?" "Dat kunnen we wel stellen".
Dag, Loek