Hij zeurt weer over onze moeilijke eisen wat eten betreft, terwijl wij altijd zijn smakeloze koolmenu's braaf opeten en juist nooit eisen stellen. Hij kan het gewoon niet uitstaan als we een keer ergens een potje jam kopen en hij klaagt bij voorbaat al over het breken van de pot, de scherven en de kleeftroep, hoewel zoiets in werkelijkheid nooit plaatsvindt. En zo is het ook met de boter, de kaas, de melk en ga zo maar door. Allen wat híj wenst te eten deugt. Hij blijft ons daar maar mee sarren en bespotten, net zo lang tot anderen ook gaan geloven dat wij lastig met eten zijn. Intussen eet hij met Guus dagelijks van de Chinees en moet Guus restanten instantomelet van de fabriek voor hem naar Frankrijk meenemen.
