Ik kook nu dus elke dag voor Mevrouw A. Anderen koken ook wel voor haar, maar vinden vaak hun kunsten terug op het balkon van mevrouw met commentaren als “niet gaar” (meestal) of ” geen smaak” en ook eenvoudig “bah!”
Het is moeilijk om voor haar te koken, sommige dingen doen aan de oorlog denken (vóór de hongerwinter dan), soms herinnert iets aan kostschool, soms vindt ze iets ver gezochte flauwekul en altijd: geen vlees, geen zout.
Ik ben dus voorbereid.
De Aldi had verpakking met twee blikjes linzen in de aanbieding. Linzen doen Mevrouw A. aan kostschool denken. Ik kocht bij AH twee kleine stronkjes Romeinse sla, biologische aardappelen (enigszins kruimig) en biologische spekjes.
Kleine hoeveelheid spekjes met gesnipperde ui echt bruin bakken. Aardappelen na het koken tot een “zalfje” stampen/roeren met boter en spekjes/ui erdoor. Linzen aanbakken en erdoor. Harde nerf uit de slablaadjes halen en aan reepjes door de puree geroerd. P/z en nootmuskaat. Ik proefde en het was echt lekker.
Rest van de sla met olie azijn mosterd honing beetje suiker p/z aangemaakt. Het zag er beeldig uit, echt waar, een soort grote gezinspudding van de Mona: wit met donkere spikkels in een sappig groen sla grasveld. “Heerlijk” zei Mevr. A. en begon daarna ook nog aan de Amerikaanse pannenkoekjes die ik gebakken had.
Dag, Loek