Ze is gewoon even achterom in haar privé diepvries gedoken om ijsblokjes te halen. Ook zo gaat dat daar. Na een tweede Ricard is het tijd om te gaan eten. Payer avant ou après, vragen we. Er moet vooraf betaald worden, en een repas inclusief de 2 Ricard kost 17,50. Da’s bijna voor niks dus. Benieuwd wat we krijgen. Via de ingang naar de toiletten lopen we naar de eetzaal. Ook hier veel kleine tafeltjes. En als je alleen bent ga je dus niet alleen aan een tafeltje zitten. Nee, je schuift gewoon aan bij een stuk of wat wildvreemde Fransen, en gaat samen zitten eten. Wij zijn met z’n drieën, dus wij hebben een tafeltje voor ons nodig, dat komt goed uit. We bestellen rode wijn, en krijgen de kaart. Handgeschreven, en haast onleesbaar. Ik bestel een steak met friet, en wat salade. Ik wil mijn steak graag bien cuit, doorbakken dus. Een Franse steak is niet te vergelijken met onze biefstuk. Het is een dunne lap vlees, en als je pech hebt zitten er flink wat pezen in, en behoorlijk wat vet.
Ik zal nooit vergeten dat ik dit jaren geleden eens au point besteld heb, nou dan is het vlees nauwelijks warm, en ik dacht toen dat het nog leefde, zou rauw was het nog. Dat doe ik dus nooit meer. Een Franse maaltijd bestaat uit een entrée, het hoofdgerecht, dan de kaasplank, en daarna het dessert. Eventueel nog een kopje koffie na, maar dat heb ik deze keer niet besteld. We lopen naar de hoek van de zaal om onze entrée te gaan halen. In een vitrine ligt allerlei: pastasalades, gekookte eieren, augurken, schijfjes komkommer, en veel charcuterie, fijne vleeswaren dus. Ik pak van alles wat, en neem ook een lepel zelf gemaakte mayonaise. Als we terug komen bij ons tafeltje staat er een mandje stokbrood, en een flinke karaf wijn. Dat is meer zo’n bloemenvaas, en de bedoeling is dat we de wijn gewoon verdelen onder z’n drieën. Nadat we de entree op hebben worden de bordjes opgehaald. Het bestek blijft liggen, dat hebben we nog nodig ja.
Volgende aflevering hier.