Eetbelevenissen

van een internationaal chauffeur

Maandag vertrek. Brood mee voor onderweg. En een paar flessen water.

Lossen bij de grote pillenfabriek in Krefeld. Bij aankomst blijkt dat er al een auto op de losplek staat.
Ik heb gevaarlijke stoffen geladen, dus dan duurt het allemaal net even langer. Tegenover de losplek ligt de bedrijfskantine. Daar maar even naar binnen voor een kop koffie en een vers broodje kaas. Na het lossen moet ik naar Geleen, om te laden bij het Nederlandse chemieconcern dat er gekomen is nadat de mijnen gesloten zijn. Weer gevaarlijke stoffen laden, we doen haast niet anders, en zijn er dus voor opgeleid en uitgerust.Daarna naar de zaak om te koppelen. Even een andere oplegger ophalen dus.

Maandagavond vertrek naar Keulen. Onderweg eten bij de Autohof in Mönchengladbach. Grillteller. Een behoorlijke portie frites, met 3 stukjes vlees. Stukje Rumpsteak en twee stukjes varkensvlees. En een portie salade erbij. Maandagavond op de fabriek in Köln. Hier staan nog twee collega’s, en samen bekijken we de pro’s en contra’s van mijn hagelnieuwe MAN truck.

Dinsdagmorgen douchen, en kijk: de broodjeskar. Die komt hier iedere morgen om verse broodjes te verkopen. Een beetje zoals de SRV wagen van vroeger, maar dan met voorgesmeerde broodjes.
De koelkast in de auto zit niet echt vol; dus drie broodjes met dikke Fleischwurst, twee broodjes ei en drie broodjes kaas. Ook nog een bak salade. Dit alles voor onderweg, kan ik er even tegen.
Meteen maar een broodje eten bij een kop koffie.

Rond de middag klaar met laden voor Zwitserland, nog langs de douane, en dan kan ik eindelijk gaan rijden. Het heeft weer allemaal veel te lang geduurd, en als ik nou nog meer oponthoud krijg kom ik zelfs in tijdnood. De cruise control van mijn splinternieuwe MAN op 84 km/h, en onder het rijden een broodje uit de koelkast. Mooi zonnig weer in Duitsland, dus de zonnebril op m’n neus.
Een lekker stukje muziek, het verkeer is niet te druk, kan ik fijn van mijn nieuwe trekker genieten.
Drie en een half uur later, BAB 61 afslag Gundersheim aan de Duitse Weinstrasse. Ik zal maar even tanken, want zeker met dit weer heb ik m’n brandstoftank graag goed gevuld. Hier ligt ook een kleine Autohof. Het is een uur of vijf in de middag, dus eigenlijk wel etenstijd. Bovendien mag ik nog hooguit één uur rijden voordat ik pauze moet maken. Dus van de snelweg af.

Ik ben hier al jaren niet meer geweest, zo lang zelfs, dat ik onder aan de afslag spontaan de verkeerde kant op rij. Binnen blijkt dat er eigenlijk niet veel veranderd is, alleen zit er wel een andere eigenaar in. De prijzen vallen gelukkig nog steeds mee. Dat is vaak het voordeel van de kleine restaurantjes, niet te duur, lekker eten en bovendien vaak een goede service. Ik bestudeer de kaart. Heb ik niet veel tijd voor nodig, want erg uitgebreid is die niet. Geeft niks, te veel keus maakt het leven alleen maar moeilijker. Ik bestel een rumpsteak met kruidenboter, friet en ‘Salat von Buffet’. Rumpsteak is de Duitse variant van biefstuk, en goed klaargemaakt is dit stukje rundvlees heel lekker, alleen die verrekte vetrand eraan, da’s minder. Maar een scherp mes doet wonderen…

De portie friet is groot genoeg, zoals meestal wel bij onze oosterburen. De steak is ook flink, en een blik op de salades leer me dat er voldoende keus is. Ik ga voor sla, een beetje pastasalade, flink wat stukjes tomaat, selderij en wat stukjes wortel. Een lekkere dressing er overheen en ik kan op zijn minst weer zeggen dat ik toch wel probeer om onderweg gezond te eten.

Aangezien er nog gewerkt moet worden neem ik een flink glas fris bij het eten, en een lekkere kop koffie na. Een uur en een paar onbelangrijke gesprekken later stap ik weer in mijn truck, en ga rijden. Zwitserland is nog een heel eind, en ik wil tot op de grens komen vanavond.

Woensdagmorgen 6.30 uur aan de Zwitserse grens. Behoorlijk druk hier zoals altijd. Laten we maar eens beginnen met een bak koffie en ‘Rührei mit Schinken’. 2 verse broodjes erbij en de dag kan beginnen. Na het ontbijt is er een dik uur nodig voor de grensformaliteiten.

Als dat klaar is kan ik gaan rijden, mijn truck doet het goed in de Zwitserse bergen, en laat merken dat hij er zin in heeft. Zonder morren trekt hij de 40 ton totaalgewicht tegen de berg op. Niks mis met mijn nieuwe MAN tot nu toe. Uiteindelijk ben ik om 11.30 uur waar ik zijn moet, een plaatsje even onder Montreux. Het gaat niet erg snel hier, en het is maar goed dat ik nog broodjes in mijn koelkast heb. De koelkast in een truck is soms de beste vriend van de chauffeur.

Wordt vervolgd. Zie hier.