Eten(swaren) halen voor Mevr. A. vergt voorkennis. Geen bonen (uitgezonderd sperziebonen), spruitjes, andere kool, je kan bijna alles noemen, want òf het doet aan kostschool of het doet aan de oorlog denken. Idem met kleding: geen visgraatmotief, geen bloemetjesdessin, geen bruine kleur, geen paarse kleur, geen zwart, enz. enz.
Ze eet eigenlijk altijd een soort rubber met stopverf. Doorgekookte pasta met hele jonge kaas, gemengd en aan blokjes gesneden. Ik heb dat al eens verteld. Verder eet ze wel tomaten en haring in tomatensaus, makreel en maatjesharing. Het valt dus wel mee voor zo’n oud iemand.
Wat ze nog altijd geweldig zelf kan, is pannenkoeken bakken. De hele buurt, alle inwijkelingen incluis, heeft die bij haar gegeten. Vroeger maakte ze, voor de schrijversmiddagen hier bij mij, hele bakplaten appeltaart en die waren beroemd: menig schrijver is met een stuk (van die taart dan) de trein ingestapt.
Gisteren belde de buurman van Mevr. A. “Jij dacht dat je haar een plezier deed met stamppot andijvie?” Hij vervolgde “Ik kwam bij haar binnen en zij zat aan die bekende pasta en op de grond stond een groot bord stamppot waar tekkel Harrie van aan het eten was, en als toetje had ze voor hem een klein bordje met stukjes kaas met daarop een vrucht neergezet."
Groeten, Loek