zondag 3 februari 2013

PIZZA DI MAMA

.
Pizza’s koopt ge bij de supermarkt, of laat ge brengen door b.v. het grootste bezorg- en afhaal bedrijf ter wereld. Domino’s Pizza. Inmiddels doet de Unesco een grootschalig onderzoek naar de handel in ‘mama’s' . Mama’s blijken goud waard en vooral de Italiaanse mama’s worden op het Italiaanse platteland gekidnapped om in de fabrieken van Albert Heijn, Dr. Oetker etc. etc. pizza’s te maken. Want zoals de reclame aangeeft: Een echte pizza, ook al bestaan de bestanddelen uit junkfood en 'echte' synthetische nep-kaas, er moet op z’n minst een Italiaanse mama in gespuugd hebben, wil de pizza de naam officiële benaming van pizza mogen dragen…

Geronselde Italiaanse mama’s voor de Noord-Europese pizzafabrieken
 
I n heel ons leven hebben we eenmaal zo’n vies ding gekocht. En de vuilnisbak in geflikkerd. Net van vakantie komend uit Aups, waar bijna dagelijks een oude wrakkige omgebouwde camionette met een schoorsteen er op de markt stond met een gemetselde oven waarin takkenbossen werden gebrand en de morsige pizza-boer zelf de zeemleren vellen uitrolde en de echtgenote met vieze handjes ze opmaakt, maar....die oh zo heerlijk waren ! Het verschil was iets te groot.
We maken ze dus zelf. De foto’s moeten voor zich zelf spreken. Doen !

Helaas kun je hier niet alles vers krijgen, en zult ge moeten werken met tonijn en ansjovis uit blik, hulp in moeten roepen van een blikje polpa di pomodoro, maar voor de rest werk je met eerlijk materiaal. En schaaf alsjeblief zelf de kaas van een korst oude kaas.

PIZZA DI MAMA MARIA

en klik op alle afbeeldingen voor vergroting

Polpa, verse tomaten, ansjovis, tonijn in brokken, Turkse worst (geeft een heerlijk smaak, maar plakjes knoflooksalami ook), verse knoflook, gezeefde provençaalse kruiden, kappertjes, zwarte en/of groene olijven, peper en zout

 Meng in een deegkom meel, zout, forse scheut olijfolie, melk met een lepel

 

En kneed daarna met de hand op een goede ondergrond

 

Rol uit tot ge een ‘zeemvel’ krijgt

 

Kwast de bakplaat in

 

En plaats de zeemlap op de bakplaat; vouw de rand dubbel een sla een stukje om, zodat ge een rand creëert, die moet voorkomen dat het vocht eraf loopt. Tevens creëert ge zo de krokante rand.

 
Het zeemvel is flexibel en met uw handen kunt ge het nog uitspreiden in de juiste vorm. De bodem zal zeer dun zijn, en mag geen ‘broodlaag’ vormen
 
de eerste laag bestaat (bij mij...) uit (uitgelekte !) polpa met een rand (voor de stevigte) van halve schijven tomaat; doe er knoflook op en de provençaalse kruiden
 
de tweede laag doen we er de uitgelekte tonijn op met kappertjes
 
dan maken we de pizza op met de Turkse worst, ansjovis en olijvenom tot slot er de zelf (!) geschaafde kaas op te doen...


om een resultaat als hieronder te bekomen


En dan een ode aan de Italiaanse ‘mama’s . Van Beniamino Gigli..
klik op het kleine driehoekje links onder de afbeelding

 

Prettige zondag, Marieke