We beginnen in ieder geval in het nieuwe jaar (na 40 jaar..) met het opzeggen van de bieb. We geven het op. De boeken die aangekocht worden, behoren niet meer tot de wereldliteratuur maar liggen helaas meer op het niveau van ‘Liefde in de Achterhoek – deel 3’. Reserveren via een klantonvriendelijke site van een boek waarvan je niet weet wanneer het komt, is ook minder interessant. Plus nu meer dan 40 euro nieuw budget om op tweedehandsboeken te grazen op bolpuntdinges. Naast het herlezen van een bloemlezing uit de bijna tweeduizend boeken in onze eigen bieb (sommigen raakten we meer dan 30 jaar niet aan) en die van vrienden, nemen we dus ook afscheid van het contemporaine Nederlandstalige gepruttel.
‘De kleine blonde dood’ , die ‘Knielend op een bed violen’ , zich vervolgens ‘Treur’-ig op ‘Een dorsvloer met confetti’ rondwentelt, raak ik een beetje beu. En de egotripperij van mevrouw Palmen zeker. Als er dan nog echt een groot contemporain Nederlandstalig meesterwerk verschenen is, lees dan: ‘Godenslaap’ van Erwin Mortier…
Misschien vanwege mijn leeftijd, maar de wetenschap, dat ik nooit meer genoeg tijd zal hebben om werkelijk belangrijke literatuur nog te verslinden, doet me naar het verleden grijpen. Daarom verzamel ik de mooiste romans van Anna Blaman, en ga weer duiken in het oude werk van de moderne Russen van mijn (!) eeuw.
klik op de afbeeldingen voor vergroting
In de
bibliotheek van een vriend kwam ik een boek tegen van Zinaida Hippius “De
schittering van woorden”, dat een licht werpt op het sociale en vooral ook
politieke leven begin 20ste eeuw in Rusland. Door vijanden wordt ze afgeschilderd als een vrouwelijke Raspoetin,
vanwege haar nauwe betrekkingen met de sekte van de chlysten , wier rituelen gepaard gaan met orgieën.
Duister, maar een van de beste stylisten van haar tijd. En haar boek sluit af
in het Nawoord met een gedicht van haar
VERTREK
Tot
aan de dood.. Wie had dat kunnen denken ?
(Een
slede bij de stoep, wind, sneeuw)
Ik
weet het. ik weet het. Maar hoe kun je je voorstellen
Dat
dit duren zal tot aan de dood ? Volkomen ? Voor altijd ?
Wees
stil, wees stil, we hoeven niet te hopen.
(Avond,
wind, sneeuw, huizen…)
Maar
wie had kunnen denken dat er geen hoop meer was ?
(Een
slede, Avond. Wind. Duisternis)
In
dat zelfde Nawoord een verwijzing naar een ander boek uit de tijd dat ‘Het Rijk
van de Antichrist’ (vergelijking met de Russische revolutie in dat nawoord) opkwam:
‘Een sentimentele reis’ door Victor Sjklovskij. Of hoe een revolutie haar eigen
kinderen opeet.. Als het goed is, valt het dit jaar nog net op de mat.Opeten…Wij aten gisteren restjes van de Kerst.. Simpel en best lekker. Ham en spek (kilostukken Serrano (Sligro) en stukken gerookt Tiroler Schinkenspeck) hebben we altijd in huis en er was een doosje champignons over en een restje lompe eitjes (eerder genoemd: poor man’s caviar…)
TOAST
CHAMPIGNONS.
In
het voorbije bistro-tijdperk zelfs nog als voorgerechtje geserveerd:
- fruit
uitjes of sjalotjes met zeer klein gesneden ham of gerookt spek en hou even
apart
- snij
de champignons in schijfjes en bak aan met goede boter en/of margarine of
olijfolie
- doe
alles bij elkaar en doe er grof vers gemalen peper over en vergeet de peterselie niet, en knijp er een halve
citroen over uit.
de 'mistige'plek op de afbeelding is damp..
- kook
enkele eieren hard en doe in schijfjes
- toast
een boterham en snij op formaat van de schijfjes
- doe
er de lompe-eitjes op
- doe
er een paar druppels citroen op
(dit smaakt ook goed met ipv lompe-eitjes met een
ingelegd ansjovisje uit zo’n blikje…, of met schelvislever !)
Tot slot mijn nieuwjaarswens voor u allen:
Dat ge in goede gezondheid in harmonie met de uwen
en
in harmonie met uzelf over een aantal maanden
weer moogt genieten
van de
lente en vooral de zomer..
