Bij ons in de familie was het een bekend feit: als pa op een wolk leek te zitten en vanuit die hoogte zei: “Ik heb echt een fijne dame gesproken”, dan wisten we dat hij gewoon een stomme snol had ontmoet. We zeiden dat wel tegen hem, maar we riskeerden enorme ruzie. Hij snoerde ons de mond door weg te lopen of hautain over iets te beginnen dat we fout gedaan hadden, en ondertussen bouwde hij een denkbeeldige muur tussen ons aan de ene kant en hem en zijn snol aan de andere.
Als wij ons zouden kleden of gedragen als zijn zogenaamde dame, dan zou hij vragen of we gek geworden waren. Ik denk zeker te weten dat hij er niks mee had, met zo’n dame, daar was hij te preuts en te katholiek voor. Ik denk eigenlijk dat hij eigenlijk zelf zoals die dame zou willen zijn.
Een van mijn broers, die de “scheve schaats” wat betreft huwelijkstrouw kon hebben uitgevonden, zei over een andere broer die daar nog nooit van had gehoord (van een scheve schaats) “Hij zat in een café een vrouw heur haar te aaien, ik wist niet wat ik zag. Hijzelf ook niet want die meid was een pot en haar vriendin werd steeds valser en hij bleef maar aaien, alsof hij in trance was”.
Een goede vriend van ons troffen we jaren geleden met een onbegrijpelijke “dame” in een onbekend café. Hij vond het niet leuk dat we hem zagen, maar ook bij hem leek het alsof hij een waas voor ogen had. Toen ik later een toespeling op die beetje ouderwetse hoerige dame maakte, klapte hij zowat uit elkaar: hoe durfde ik en het was een keurige vrouw en hij is een tijd lang kwaad gebleven. Toevallig had ik het er laatst met hem over. Hij kon zich er niets meer herinneren, noch van de dame en noch van het voorval en ik zag dat hij het meende.
Zo’n Janneke Vreugdehil: ze vormt geen gevaar; niet voor mannen en ook niet voor vrouwen. Ze is een beetje lullig sexy: 3 knoopjes van haar blouse open, nonchalant piekhaar en een ondeugend blikje.
Die gladde chef Carluccio, die had dat meteen door toen hij bij haar op visite was: hij zal verplicht zijn geweest om het filmpje bij haar te maken (uitgeverij? NRC?) en toen trof hij een niet bepaald joyeus dingetje (Janneke) in een nieuw keukentje en hij moest met stoofpeertjes geloof ik in de weer. Hij heeft niet eens gewacht tot ze echt gaar waren, toen was hij al weg. Hadden ze er maar een echt lekker gevaarlijk wijf neer moeten zetten., die zal hij later op de dag wel ergens een zijn tegengekomen.
