Mantelzorg, wat een woord.., drukte en zorg voor een lief anderhalfjarig kleinkind plus een knie die nog veel dagelijkse oefening vraagt, terwijl de volgende knie, het houdt maar niet op.., in januari geplaatst wordt, weerhouden mij wel eens als Maarten’s assistente voldoende productief te zijn. Zelfs lezen, opnieuw begonnen in het ultieme meesterwerk van Adam Zamoyski’s “Napoleon’s fatale tocht naar Moskou” (door historici unaniem uitgeroepen als nieuw standaardwerk), wil maar niet vlotten.
EENTONIG I
Rustpunt is ons opera abonnement in Gent, waarvan de voorjaarplanning zodanig is, dat ik ondanks de 2e nieuwe knie er geen hoef te missen.
En
nog steeds onder de indruk van ‘Agrippina’ van Händel, en met een zeer sterke
bezetting met de Zweedse mezzosopraan Ann Hallenberg als de madre madrone
Agrippina, die haar dubieuze zoon Nerone aan de top in Rome wil hebben.
Hallenberg zet een ‘bitch’ neer. Zo vrouwelijk en geslepen, dat ik met
stijgende bewondering naar haar geraffineerde intriges keek. Dat zijn miljaar
pas sterke vrouwen ! Smit Kroes, die bij mij numero uno als krachtige bitch
stond (een eretitel bij mij..) staat nu op twee.
Met
onvoorstelbare huiver zoekt haar stem halverwege ‘Pensieri, voi mi tormenate….’
een subliem samengaan met de klank van de hobo. “Oh gedachten (gevoelens),
jullie kwellen mij !” (iemand een betere vertaling ?
EENTONIG II
Eentonig ? Ja, Ik verval in herhaaling en dus plaag ik u met enkele kook-foto’s van afgelopen weken die niets nieuws tonen, maar wel veel duidelijk maken. De acht ‘piepers’ die ik naast andere duiven nog in de diepvries had zitten zijn gesneuveld op een veld van knolselderij..
Traditioneel klaargemaakt voor twee boerenmadams en een boer. Zonder bijbedoeling, ondanks het bijna Kerst is, en zij echt spontaan me een haas beloofden.....
De foto’s (klik op de afbeeldingen voor vergroting) het verhaal
Het
fileren van de nog niet geheel ontdooide duifjes
The
next day, aten we de borstjes, weer mooi rosé (zie foto) met het restje puree.
Onvoorstelbaar fijn.
De
Lidl had onlangs een Ardeense week en verkocht kleine kuipjes met wildpaté. Van
haas en fazant. En ik mag u vertellen, dat de smaak zeer goed was. Per bakje ca.
€ 2,40 of zoiets. Daar kan die Zaandammer grutter niet tegenop. In
het midden een met witte pinot blanc en veel suiker ingekookte uiencompôte, en
aan de kant een compôte van onze laatste vijgen uit onze tuin. Leuk
idee als entree voor Kerst ?
EENTONIG
III
Tot
slot. Eind zestiger jaren kochten wij een longplay van Ornette Coleman “Town
hall, 1962”
En
ook daar , gelijk bij Agrippina door Hallenber, in het nummer ‘Sadness’ een teder en voorzichtig afstemmen tot één
toon. Door Coleman op zijn sax en Kermit Moore op cello. Te horen op you tube..
Tot
spoedig.
Uw
Marieke