SARDIENTJES & DÉCOLLETÉES

.
Al succes toegewenst gekregen, maar ik ben nog steeds hier niet ‘weg’.
Mijn man maakte me attent op een filmpje van zijn favoriete kookster, alhoewel ik hem niet serieus neem. Voor mij, maar ik ben jaloers, zegt hij.., trekt zij de aandacht van haar werkfouten weg naar haar decolleté. Ik ben niet preuts, maar het valt wel op. Of is het toch jaloezie ?
Ik voel me naast haar in mijn schort maar een keukesloore….
Enfin.. Zoals zij in dit filmpje sardines schoonmaakt, wil ik u toch tonen dat het sneller en beter kan.

 Echt verse schone sardines koopt ge in de kustplaatsen in Italië en Spanje. Hier zijn ze minder vers of ingevroren.

Zeker als ge veel sardines hebt voor een groep eters, dan wordt het opensnijden een troep. Zeker ontdooide sardines snijden ook met een scherp mes ‘rafelig’ open, en ge beschadigt het visje. 

 

SARDIENES KUISEN

 

Allereerst:

Sardines kunt ge beter ontschubben voordat ge ze gereed doet. Dat werkt ook beter als ge ze in het meel wilt wentelen. Dat ontschubben doet ge het best met de achterzijde van uw keukenmesje. Dat is bot, en ge beschadigt het onderliggende vel niet. Zo te zien slaat madame Janneke die fase over...

Dan:

Met een scherpe schaar knipt ge het buikgedeelte vanaf hun ‘poepgaatje’ tot aan de kop weg en onder de kraan duwt ge met uw vinger de ingewanden weg.

Op die wijze werkt ge sneller en efficiënter en blijven uw sardines heel. 

 

Ook b.v. roodbaars, een sterke vis, wordt niet altijd even vers verkocht, en rafelt wanneer ge een mes gebruikt. Ik gebruik mijn schaar ook op de zelfde wijze bij het schoonmaken van forel, en op die wijze kunt ge ook gemakkelijk de kiewvinnen en buikvinnen en staart bijknippen.

 

Het zelfde met sprot, alhoewel ge sprot eigenlijk niet hoeft schoon te maken om ze te bakken. Zijt ge vies van hun ingewanden, dan gebruikt ge bij deze kleine visjes zeker een schaar ! Op de onderstaande foto ziet u een traditionele West-Vlaamse wijze van bakken. Ik plaatste dat eerder hier. U bakt de sprot of schardijn tot een ronde koek. De truc is die moedig om te gooien en heel te laten. Hoe dat simpel kan, verklapte ik al eens....
Serveren met veel citroensap en eten met een ‘bruune stuute’

 

MALAPARTE (1898-1957)

Om de komende tijd te doden van een vriend een boek cadeau gekregen. Het zal waarschijnlijk uit zijn alvorens ik aan het doden ben. Hij leende me eerde ‘Kaputt’ van Curzio Malaparte. Meesterlijk geschreven.

Het zou verplichte literatuur op school moeten zijn. Waar ‘Il Principe’ als gepasseerd historisch document jongeren soms op het verkeerde paard zet, doet landgenoot Malaparte dat niet. Schokkend realistisch over menselijke zwakheid, wreedheid en onmacht.

Toen ik ‘Kaputt’ las moest ik denken aan de hel van Dante, ook een landgenoot.

Maar juist in het boek ‘De Huid’ komen dialogen voor, die de bijna onbegrijpelijke trivialiteit tussen enerzijds het schone van de Italiaanse cultuur en anderzijds de vulgariteit proberen te ontraadselen.

Het land dat zowel een Berlusconi voort bracht als een Fellini en een Pier Paolo Pasolini. Allen grenzen zoekend.

De eerste als een varken, de laatste twee als erudiet intellectueel…
'De Huid', 'La Peau' werd begin 80er jaren verfilmd en geregisseerd door Liliana Cavani met Marcello Mastroianni.