Een eetbare hand! De duim hep ik al op!
Eerst maar even dat voorgerecht met cœur de palmier, die palmhartsalade,
Vinaigrette, spannende vinaigrette, van Japanse rijstazijn (geen Chinese rijstazijn en ook geen sushi-azijn!) en van witte truffelolie. Gebruik relatief veel olie. Mooi enerzijds fris en anderzijds "diep" van smaak.
En knoflook-mayo. Doe niet teveel mayo op de stukkies, want het dempt de smaak wat.
Eerst eten met de vinaigrette, dan met de mayo.
Garnalen schijnen er lekker bij te zijn, en ik zou zeggen gebruik dan limoensap voor de vinaigrette, of dat half half met die Japanner.
Je kan er ook kort in melk ontzoute ansjovisfilets bij geven of kort in water ontzoute zoute kappertjes.
Kleine augurkjes mogen er altijd bij. Zegt de Dikke Van Dam. En terecht.
Maar nu dat Libanese (en dus ook in de Franse keuken terecht gekomen) recept van gegratineerd palmhart (want er wonen erg veel Libanezen in Frankrijk, veel bakkers). (De Fransen gratineren dit recept met béchamel waardoor Gruyère. Maar zie ook verderop.)
Eerst even dit: tsjongejonge, wat was het ongelofelijk lekker. Poehpoeh...
En dat palmhart blijft zo mooi knapperig...
En nog wat. In zo'n blik palmhart zitten meestal dikke stukken en wat dunnere, Die dunnere gebruikte ik voor dat voorgerecht, en de dikke voor dat raadt u al.
Maar goed. Bak in olijfolie sjalot en knof. Ik bakte trouwens eerst wat heel dunne stukkies guanciale in die pan, dat Italiaanse gepekelde kinnebakspek. Maar dat mogen ook heel dunne stukkies rookspek zijn hoor. (Guanciale is lekkerder hier.)
Giet een flinke scheut tomates concassés in de pan (zo'n pak tomatenprut), meng en giet over de palmharten die in een ingevette ovenschotel liggen (zie hierboven). (Zie hieronder, dat kan je ook zeggen.)
Kwakjes crème fraiche erover en die wat platdrukken.
Draai er redelijk wat witte peper over.
Geraspte kaas erover (ik gebruikte ouwe Goudse) en de oven in.
Geen zout ivm die kaas. Dat kan altijd nog.
Samen met dat spul ook pitah-broodjes, ietsje natgemaakt, in die oven. Smaakt er perfect bij. Ja, of naan of chapati of zo. Of zo'n Libanese pannekoek...
En als je het niet te zout vindt dan kan je volgende keer bijvoorbeeld door melk gehaalde ansjovisfilets erbij eten, of alweer die ontzoute zoute kappertjes.
Uhh, ik maak tomatensaus altijd met o.a. zo'n blik gepelde tomaten, wat ik dan prak, maar ik moet zeggen zo'n Euroshopper pakkie concassés is stukken beter. Dan Euroshopper gepelde.
Ennuhh geloof me, als je geen aan de plant in de volle zon gerijpte tomaten hebt, gebruik dan blik. Stukken beter. Gezonder ook nog. Zelfs tomatenpuree is gezonder dan verse "Hollandse" tomaten.
Dit is het slagveld nadat ik de eerste portie had opgeschept.
Maar my God wat was het lekker...
In de Oxford Companion to Food was niks speciaals te vinden over palmhart, maar in de Larousse Gastronomique wel.
"Recepten zoals voor asperges en voor kardoen".
"À la crème" wat enigszins lijkt op dat Libanese recept.
"À la polonaise", dat is niet met polonaise maar op z'n Pools.
Eerst even "Au gratin". Ovenschotel, Mornay saus erover en daarover Parmezaanse kaas. (Met asperges alleen saus over de punten, en over de rest beurre noisette, iets gebruinde boter.)
"À la polonaise": als boven maar geen kaas maar gehakt ei en peterselie. Maar dat moet je wel een beetje de saus indrukken dan.
Asperges zelfde verhaal, maar mij lijkt dat je deze aspergegerechten moet maken met de saus over de bovenste helft van de asperges, niet alleen over de punten.
Mornay zie hier (alle links hier in een nieuw venster). maar gebruik hier wel gevogeltefond ipv visbouillon. En dit is die bereiding die ik boven al aanstipte. En Gruyère erin en Parmezaan eróver.
Witte perzik nu, Pèche blanche.
Perzik die zowat wit van binnen is. Heerlijk frisse smaak. Veel van die "wilde" (platte) perziken zijn op basis van die witte ontwikkeld.
AH heeft ze zodra ze perziken beginnen te verkopen, maar dat is alweer voorbij. Vraag ernaar bij de betere groentejuwelier. Als ie zegt "Witte perziken hoebudoellu?", dan is het geen juwelier.
Maar goed. witte perzik.
Ik las erover in dat "Weet Wie je Eet" boek, onder het lemma Carpaccio. Die Cipriani die vond niet alleen de carpaccio uit, maar die maakte ook iets erg populairs met witte perzik.
Pers het vruchtvlees tot fijne moes. Meng een deel met drie delen Prosecco. Koel goed. Heel Bellini. Hij had er zo'n succes mee dat hij personeel in de keuken had enkel om perziken te ontpitten.
En nóg een witte perzik, toe maar.
Janneke Vreugdenhil, NRC Next. Recept van Passard. Zie hier.
Een ding. Maak het nooit never ever met gewone perzik, want dan kan je het net zo goed helemaal niet maken.
Zie trouwens op de home link van die site (hier) twee aardige video's over olijfolie.
En nu, eindelijk! açai bessen.
Dat schijnt iets heel nieuws en uiterst gezonds te zijn. Zie hier.
Smakelijk eten.
AH heeft er sap van, afdeling Healthy People.
En nu tot slot Mussolini.
Kijk, ik zag "Mussolini and I".
Biografie, geromantiseerd, maar heel erg aardig en nauwgezet. Erg lang verhaal maar nooit storend lang.
Mooi inzicht in dat tijdsgewricht, zoals dat heet.
Ik zocht een Youtube van hoe die bronzen Mussolini-kop platgedrukt werd, maar niet te vinden. Veel vervuiling op "Mussolini".
Die vond ik in ene nog. Of stuurde iemand me die?
Mooi!