I n mijn jeugd waren er twee warenhuizen in België die ‘naam’ hadden. De ‘Bon Marché’ en de ‘Innovation’. De naam van de laatste zegt het al. Vernieuwing. Ik kocht daar mijn eerste pikante broekjes toen nog braaf ‘cache sexe’ geheten, wat eigenlijk een zuiver functionele naam was (geslachtsverbergertje) , zomerjurkjes en ook shawls van Franse modehuizen.
En dat tegen prijzen die een Vlaams meisje van 20 dat hard werkte zich kon permitteren. Achteraf gezien was de Innovation ‘life style’ avant la lettre, en dat in de 60er jaren.
Het was in die tijd dat wij onder vriendinnen giechelden bij het breipatroon voor een bikini: ‘Twee steken opzetten en drie minderen..”
Maar peins niet dat wij niet serieus waren, want wij lazen Proust, Camus, Sartre en ‘Lettres de mon Moulin’ van Alphons Daudet en struinden de boekenwinkels af op zoek naar goedkope 'Livres de Poches' en ''J'ai lu'.. Sublieme boekjes met Franse en wereldliteratuur voor luttel franken.
A la recherche du temps perdu..
Maar
sinds de tragische brand in de Innovation in Brussel met 323 doden is het nooit
meer goed gekomen.
D e
Au Bon Marché (eigenlijk moet ge dat niet vertalen met ‘goedkope markt’, maar met
‘aantrekkelijk koopje’) bood meer de simpele trendy zaken. Daar reageerde men
wat verveeld als ge verschillende ‘lekkere ruikertjes’ (parfums) uit probeerde,
terwijl in de Innovation men diepe betrokkenheid speelde. Er was maar een
nadeel aan de Innovation. Mijn ‘lief’ had er sjans, en dat zag ik ongaarne. Hij
speelde de galante ridder naar mij, maar soms om indruk te maken op de schone verkoopsters
die er werkten. Vreesde ik toch.
Daarom
ging ik liever alleen. Tenzij mijn portemonnaie leeg was…
Ik
moest daar aan denken toen ik vandaag een echt ‘Bon Marché’ gevoel had.
Tijdens een
subliem Zuidfrans zomermaaltijdje op ons terras.Voor
bijna niets.
Want ik
blijf u bestoken met goedkope recepten.
We
moeten zuinig zijn, ander lijden de Mediterrane volken en ons geliefde en
sobere Koningshuis te veel onder onze hebberigheid.
Benodigd:
1. 1
kilo zeer schone en verse spiering €
1,45 p/kilo. Dat was lang geleden dat ik dat vers bij een visboer zag (Dolf
Schoot, woensdag 25 juli 2012 op de markt in Terneuzen)
2. 1 fles Côtes de
Provence (rosé) bij de Lidl € 3,993. 3 tomaten (van een paar kilo) € 0,60 bij onze Turkse winkel.
Daarbij een half stokbrood, wat sla en mayonaise pour presque rien….
Bereiding:
1.
De
spieringen gelijken een beetje op paling, maar zijn kwetsbaarder. Steek de punt
van uw schaar in hun poepehol, en knip de buik open naar de keel. Maak schoon
onder stromend fris water; droog af; doe in een zak met bloem en bak in half
boter/half margarine
2.
Tomaten:
snij doormidden en zet ze in een vuurvaste schaal; maak met chapelure, geperste
knoflook, peper en zout en olijfolie een stevige specie en metsel een top op
elke tomaat; giet wat olijfolie op de bodem van de schaal; de oven in !
3.
De
rosé : serveer op een warme zomeravond niet op 8-10 graad, maar ijskoud
4.
Salade;
snel en efficiënt; pulk de hartjes uit de kroppen (de rest doen we morgen met
azijn en spekjes met gestampte patatten) en meng snel in de spoelbak met olijfolie,
wijnazijn, versgemalen peper, beetje zout, citroensap en een eetlepel zelf
gemaakte mayonaise en een petit peu de moutarde
C’est tout.
Oh ja… Ik vergeet te vertellen over ‘das Schwarzwald’. A la recherche du temps perdu nog steeds , want het echte Schwarzwald is schielijk verdwenen. Toch vonden we het. Tussen levendverse Forelle en zelfgestookte Schnaps en een bakker die nog Holzofenbrot bakte…
De volgende keer. Want ik bleef vanwege wat lijfelijke problemen wel even weg, maar kom braaf weer terug.
