maar je kan nu wel heerlijke kersen krijgen voor weinig geld.
Enorm lekkere muskaat-achtige smaak aan deze hierboven; vergeten te vragen wat en van waar.
Ennuhh, vandaag foto's van mijn inkopen.
Maar goed, juni is voorbij, en daarmee de eerste helft van dit jaar.
O ja, ik moest nog een gedicht posten, gisteren. Nou vooruit dan. Juni.
Henk Spaan voor Lévi Weemoedt: In juin / worden alle Fransen bruin
Lévi voor Henk: En in december / eten ze nóg camembert
Gram. Besan in Indonesië. Voor farinata!
Gisteren Groningen dus 's avonds kliekjes gegeten. Die borlotti bonen.
Dan maar een recept.
Pappardelle met eekhoorntjesbrood, pappardelle ai funghi porcini
Funghi porcini: vrij klein soort eekhoorntjesbrood, erg geschikt om te drogen.
Week gedroogd (dus u hoeft niet tot de herfst te wachten) eekhoorntjesbrood een uur of 10 in water, met een gewicht erop; niet zo zwaar dat ze worden platgedrukt maar zwaar genoeg om ze onder water te houden.
Bak wat knoflook in olijfolie.
Doe er de uitgelekte paddestoelen in stukken bij (bewaar het weekwater), bak even omroerend aan en voeg peterselie en wat witte wijn toe.
Breng aan de kook en voeg het gezeefde weekwater toe, wat nootmuskaat, de fijngewreven kop van een kruidnagel en wat Marmite of Bovril of Oxo of zo; breng aan de kook en laat inkoken.
Doe er op laag vuur room bij; proef op peper en zout.
Serveer met pappardelle.
Shiro miso.
Een tijd geleden besprak ik Aka (rode) miso, een sterker dan deze miso smakende soort van soyabonen, een soort ook die geruime tijd moet fermenteren.
Shiro (witte) miso wordt gemaakt van -weinig- soyabonen, en van gerst en rijst. Kort gefermenteerd.
Awase (gemengde) miso: u raadt het al. (Awase: denk aan sashimi moriawase.)
Nog even over dat Vogezen kaasje van de Aldi.
Werkelijk enorm lekker, nu ik het vandaag wat beter proefde, na wat meer op temperatuur komen.
Ze hebben daar in dezelfde dozen ook Frans Baskische schapenkaas. Die is best lekker hoor, maar als je in Frankrijk die kaas hebt gekocht (wat ik regelmatig deed) dan vind je toch dat deze een of ander klein foutje heeft.
O ja, de komende twee weken kan je recepten naar De Telegraaf sturen, omdat die Wilbrink (die spek-eterskop) op vakantie is. (Ik zocht vandaag bij AH bloedworst, niks. De baas zelf vertelde me dat. Ik keek naar die kop en ik dacht Die vreet jij allemaal op...)
Maar goed, ik ga sturen en hou u op de hoogte. Probleem is alleen dat je ingrediënten en hoeveelheden moet aangeven, en daar hou ik niet van.
Spaans Baskische pepers.
Ik droog zelf ook rode pepers, maar die verschrompelen, en die gebruik je dus als je de pitjes er ook bij wil.
Deze hier kan je splitsen en de pitjes verwijderen.
Familie van de Frans Baskische Espelette (Ezpeleta) peper. Zie hier.
Erg lekker ook: zo'n peper zonder meer kort in een super hete oven. Wordt knapperig. Zó eten.
Uhh, "zonder meer": misschien toch maar afspoelen en goed laten drogen. Dat er ietsje vocht in de huid zit. Dat ie niet meteen verbrandt.
Wat links
Spionnen zie hier (alle links hier in een nieuw venster).
Spier & Van Straaten hier.
Goud en zilver hier.
Het officiële etiket van die pepers. Lekukoa piperra, oorspronkelijke ("van het land", ook trouwens "de getuige", de van het land getuigende zeg maar) pepers.
Nog maar een recept, want het is al laat en ik kan niks anders verzinnen of het moet iets zijn waar ik weer meer dan een uur mee bezig ben en daar hep ik geen zin in.
Paprika met chorizo
Gebruik kleine groene paprika`s (bij de Turkse winkel; Biber dolmas) of die langwerpige lichtgroene.
Snijd de kop eraf en haal ze uit.
Vul met kleine stukjes chorizo (of beter en als verkrijgbaar: het worstvlees van verse chorizo`tjes, of eventueel worstvlees van Merguez, Marokkaanse slager), gemengd met stukjes ui en knoflook.
Wrijf de paprika van buiten in met olijfolie en zet een kwartier in een hete oven.
Daar horen jullie nog wel wat over...