Eerst maar even een recept, toch?!
Okra-curry
Snij kop en kont van de okra`s en snij ze in schijfjes van een flinke centimeter dik.
Bak ze een minuut of 10 in een sauspan (dikke bodem), steeds roerend, op niet te hoog vuur.
Als de okra redelijk gebruind is toevoegen: gesnipperde ui, knoflook en rode pepers.
Even roerend laten aanbakken en dan op laag vuur kerrie erbij.
Eventjes zachtjes laten doorbakken en proeven op zout.
En dat vergat ik steeds te vertellen over okra. Als ze twee soorten hebben, dan moet je altijd vragen welke niet-slijmerig is. En hebben ze één soort, snij er dan een doormidden en trek de helften uit mekaar. Veel slijmslierten? Dan eten we wat anders.
(De heel erg slijmerige soorten, die ze overigens hier niet verkopen, die worden gedroogd en dan tot meel gemalen.)(Uhh, in Brussel, daar waar al die Afrikaanse winkels met gedroogde maden en zo, waar al die enorm chique geklede Afrikanen rondlopen, achter de Porte de Namur, daar kan je ze wel krijgen.)(Nou ja krijgen, kopen...)
Vandaag Jo, Suus en Jokko, oorspronkelijk Jo, Zette et Jocko.
Kleine verfijning van de planning.
Gerookte tofu. linzen, broccoli
Ei, taoge, rattes, pindasaus
Corned beef, stoofpeer sla
Fondue savoyarde, stokbrood, en dezelfde sla
Krab, pasta, bospaddestoelen
Kleine maar essentiële verschillen seekuu aanvullingen. Casu quo zeg maar...
O ja, las over Dame Edna, zie "haar" hier (alle links hier in een nieuw venster), en dat die schilderijen van Jan Frans de Boever (hier) verzamelt. Dan bent u ook weer op de hoogte.
Hoorde op Radio Clásica een soort Kodo achtig ensemble, niet zo goed als Kodo (het heette iets van Shihii of zo), maar nog altijd beter dan Slagerij van Kampen.
Een van de fraaiste nummers van Kodo hier. Niet het allermooiste, dat is Kazauta. Maar dat moet je beginnen te luisteren met een koptelefoon op, en het volume op 100%. (Wat je op het web vindt, dat is aangepast want anders zou je niks horen. Maar je kan je voorstellen hoe het klinkt: het komt vanuit het onhoorbare uiterst langzaam naar nét hoorbaar...)
Hoor hier trouwens een wat gechargeerde opname (wat de video betreft) van en ander bekend nummer.
Nog ff over die Saint Agur.
Je hoort wel zeggen De koning van de blauwe kazen, maar dat is kort door de bocht en gejat van Roquefort.
Kijk, proef eens een Roquefort en een Agur en een Gorgonzola naast mekaar.
De ene is zús goed, de andere zó.
Wel frappant is dat St. Agur een in de 80-er jaren ontwikkelde kaas is, niks klassiek. En dat Agur nergens op slaat. Niks heilige of een dorp of zo.
Maar wel super lekker!
(Maar tegenwoordig wil "klassiek" in de kazerij niks meer zeggen. Het gaat nu over genetische manipulatie van stremsel, niks mis mee hoor, en resulterend in Tynjetaler, Leerdammer, noem ze maar op.)
O ja, daarover las ik vandaag, over de "kunst bouwende" prieelvogel.
Zie hier.
En o ja, Spaghetti carbonara nu, spaghetti van de houtskoolbrandersvrouw.
Ik las vandaag een recept ervan wat ik erg betrouwbaar achtte. Uhh, ik ken het recept natuurlijk, maar je hep variaties.
Zodra ik het binnenkort maak geef ik dat recept. Maar ik moet dan eerst kinnebakspek zien te vinden, guanciale, hier, want dat schijnt de essentie te zijn.
O ja, ik werkte ooit proef, meer dan een half uur zal het niet geweest zijn, bij een "Italiaans" restaurant in Altea.
Kijk. Families hebben een pand in het centrum, toerisme!, dus in dat pand een restaurant. En het maakt geen fuck uit (ik vertelde dat laatst al eens) of dat eten te vreten is of niet, het zit toch wel elke avond vol, want ze zorgen er wel voor dat er geen overproductie van tafeltjes is.
Maar ja, daar had je in ene een jong echtpaar wat zo'n pand geërfd had, en die zagen Italiaanse restaurants floreren, dus die begonnen een "Italiaans" restaurant.
Twee of drie keer bij een Italiaan gegeten, en toen "wisten ze het".
Verdomd. "Carbonara, dat is met witte saus". Verdomd: maizena en water...
O, dat herinner ik me ook nog, van die kant van Spanje.
Nederlanders die een restaurantje begonnen waren, echt helemaal nergens verstand van, in de zeik, ik helpen. Maar dat schoot niet echt op. Viel de bediening in mekaar (hij en zij), zat zij te janken op de vriezer ("Mag ik er even bij, ik heb ijs nodig") en hij was bezopen.
Maar goed. Maakte personeelseten. Carbonara. Deden ze er ketchup op "want het is zo wit".
Ze zijn dan ook gruwelijk failliet gegaan, en terecht...
Vanavond het allerlaatste deel van die enorm lange serie WO II, en dan binnenkort het commentaar.
En o ja! Formule 1 zet zich voort zoals afgelopen weekend! Niks Red Bull hegemonie. Eindelijk weer spannend.
O ja, nog wat over de stupiditeit van dat "Italiaanse" restaurant. Buiten stond er een bord "Terras boven". Dat was speciaal, want in die straat, Calle Mayor, had je nergens terrassen. Klom je drie trappen op naar boven, kwam je op een zolder, bloedheet, waar strandstoelen en parasollen stonden. Niks terras, gewoon een bloedhete zolder...
Ik denk dat, ook al vanwege de drukte en dat je nauwelijks ergens plek vond, dat de mensen maar neerzegen in die stoelen...
Groet, en Handen boven de dekens!