Als ze mij zeggen dat je melkzwam (Lactarius deliciosus) niet kunt drogen, dan ga ik onmiddellijk melkzwam drogen.
En heerlijk!
Geweekt, opgebakken met spekkies, snel ingekookt met het weekwater tot droog, geflambeerd met Pernod. Je vreet je vingers erbij op...
(Hier zie je heel goed die blauwe Penicilline-vlekken, die kenmerkend zijn voor melkzwam.)
Maar goed. Ter zake nu!
Varkenspoot.
Kocht voor nop een enorme op de markt, ging op recepten zoeken (ken er wel maar je wil eens wat anders, toch?!) en behalve die Menehoulde (koken, paneren, oven) was er eigenlijk niks uit de oven. Wat dies meer zij: niks enkel uit de oven.
Dus die poot ligt nu in de oven.
Zie morgen...
(Menehoulde hier (alle links hier in een nieuw venster).
(Uhh, begon hard en taai te worden. Oven uit, ga het nu koken.)
Dit blog nu.
Zit op een 50 page-views na op 200.000 sinds de oprichting vier jaar geleden. (Wat zijn dat voor lui in Godsnaam, die mijn gelul willen lezen??)
50.000/jaar? Nee, hoe later in de tijd hoe meer. Afgelopen 31 dagen 16.500, dus op jaarbasis is dat 200.000.
Welke statistiek natuurlijk van geen kanten klopt, want ín de afgelopen 12 x 31 dagen steeg het ook continue...
Alberts is een zeer zeker niet kwakende schrijver, maar zie wat een gekwaak op de achterkant.
"De man gaat naar zee en hij komt na zoveel maanden terug. Nu moet men niet denken dat dit een scheiding in het gezin veroorzaakt. Waarschijnlijk eerder het omgekeerde. En voor de inmiddels[?] betrokkenen is het varen even vanzelfsprekend als vroeger het jagen van de honden in troepen[???]".
O ja!
Was in die dikke naslagwerken op zoek naar pieds de porc, pig's feet/trotters, en stuitte op (Gaston Clément) Harst. "Biefstukken ["biefstukken"] kunnen gesneden worden uit de harst, naam die gegeven wordt aan de vlezige lagen die het buikvlies van de os uitmaken. Laat de vliezen en pezen goed verwijderen en snijd vervolgens in stukken van ongeveer 150 gram per persoon."
Dat moet je dan marineren, uitlekken en dan bakken of grillen.
Gisteren dus die osso buco. Niet Florentijns maar Provencaals. Maar ja, niet met sinaasappelrasp maar met gedroogde mandarijnschil.
Heerlijk, werkelijk.
Bruin de schenkel in boter, met bloem bestrooid (overtollig bloem afschudden). Uit de pan.
Wat olijfolie in de pan, rode ui, knof, laurier, tijm, zwarte peperbolletjes, peterselie, wat soepgroenten...
Oven aanzetten.
Blikje tomatenpuree in de pan (in leeggeschoven centrum) wat aanbakken.
Blik gepelde tomaten in de pan, prakken. Rode wijn, Oxo, stukken gedroogde mandarijnschil...
Proef. Ciabatta in de oven.
Verwijder schil.
Eet.
Recept
Mouclade, Charente
Haal rauwe mosselen uit en bewaar het vocht.
Breng het gezeefde vocht aan de kook met een flinke scheut witte wijn, gehakte sjalot en knoflook, een bouquet garni en kerrie (kruiden werden vroeger veel via die regio geïmporteerd).
Laat kort koken en haal door de draaizeef.
Leg de mosselen op de bodem van een platte pan, giet er de saus over, breng aan de kook en laat eventjes zacht doorkoken.
Serveer met Cantonese rijst (doppers, gekookte ham).
Uhh wacht!
Dit is nog dat merg, van die schenkel, op Brabants roggebrood. Met versgemalen Guérandezout erover en idem witte Muntok peper...
Woehaa!!
Recept
Mousclade
Iets anders dan [schreef eerst "als"; Brabants] Mouclade dus; wel ongeveer uit dezelfde streek.
Open de mosselen door ze met een flinke scheut witte wijn, gehakte ui, laurier en tijm aan de kook te laten komen; schud af en toe om.
Giet af en bewaar het kookvocht.
Bewaar een schelp per mossel en leg die op een ovenplaat (eigenlijk moet dat een ronde plaat zijn waarop de mosselen mooi, allemaal met de punt naar het midden en tegen elkaar aan op worden gelegd).
Leg in elke schelp een mossel.
Hak een grote sjalot fijn en sauteer zachtjes in flink boter.
Maak er met bloem een roux van, giet daar langzaamaan en steedsroerend het kookvocht bij en haal de saus dan door een draaizeef.
Voeg redelijk wat crème fraiche toe en roer goed om.
Giet de saus over de mosselen en warm goed door in een vrij hete oven.
Strooi er eventueel gehakte peterselie overheen vóór het opwarmen.
Eten met de handen en met stokbrood.
Die geestelijk gehandicapte culi-schrijver van Trouw had een verhaal over een pizzaoventje, maar ja, "hoe kan je een platte pizzabodem krijgen?" Maar gelukkig, hij had een vriend [goh!] en die had een "tortilla-pers".
Die ontzagwekkende quasi-culinaire eikel heeft dus nog nooit van een deegroller gehoord...
Ff wat anders, gelukkig.
Isaac Singer: "We moeten wel in de vrije wil geloven. We hebben geen keuze."
Heel diepzinnig.
Films
Juno. Nou, dat schiet niet op zeg...
Bury my heart at Wounded Knee. Heel erg mooi. Heel heel erg mooi!
Een bekende van mij heeft een dochtertje van drie. En ik zat daardoor alsmaar aan deze tekst te denken:
Op een mooie Pinksterdag
Als het even kon
Liep ik met mijn dochter aan het handje in het parrekie te kuieren in de zon
Gingen madeliefjes plukken
Eendjes voeren
Kijk nou toch, je jurk wordt nat
Je handjes vuil
En papa boos
Vader was een mooie held
Vader was de baas
Vader was een duidelijke mengeling van Onze Lieve Heer en Sinterklaas
Ben je bang voor 't hondje
Hondje bijt niet
Papa zegt dat ie niet bijt
Op een mooie Pinksterdag
Met de kleine meid
Als het kindje groter wordt
Roossie in de knop
Zou je tegen alle jongens willen zeggen: handen thuis en lazer op
Hebbu dat nou ook meneer?
Jawel, meneer
Precies als iedereen
Op een mooie Pinksterdag
Laat ze je alleen
Morgen kan ze zwanger zijn
't Kan ook nog vandaag
't Kan van de behanger zijn of van een Franse zanger zijn
of iemand uit Den Haag
Vader kan gaan smeken
En gaan preken
Tot hij purper ziet
Vader zegt: pas op, m'n kind
Dat hondje bijt
Ze luistert niet
Vader is een hypocriet
Vader is een nul [nee, ze zingen "lul"]
Vader is er enkel en alleen maar voor de centen en de rest is flauwekul
Ik wou dat ik nog één keer
Met mijn dochter
Aan het handje lopen kon
Op een mooie Pinksterdag
Samen in de zon
Zie hier.
"tot hij purper ziet", schitterend.
(Schoot me te binnen, Karel van het Reve: de "oude Grieken" kenden geen woord voor paars.)