Slametan. Daarover las ik bij Kousbroek (zaliger), in Het Oostindisch Kampsyndroom.
Ze woonden (hij klein jochie) op Sumatra, en in het geheim, in de schuur, werden slametans georganiseerd. Vreemd, nooit van gehoord, dacht ik eerst. Maar later 1] hun personeel kwam uit Java, en 2] ik woonde op Sumatra en op Bali, en slametan is Javaans. Je vind het wel heel makkelijk met Google, maar tussen de Batak en tussen de Balinezen hoor je er nooit over.
Waarom in het geheim -voor kinderen-? Dat moet met de reden voor de slametan te maken hebben.
Een slametan is een feestelijke maaltijd, of misschien moet je zeggen een feest en dus een maaltijd. En iha. ter gelegenheid van een rite de passage (jaja, ik heb ook nog culturele antropologie gestudeerd, lulturele antropologie), maar dikwijls ook verfijnder, dus niet geboorte sec maar twee maanden ervoor, vijf weken erna, dat soort dingen.
Recept. Eindelijk.
Aardappelen-groenteschotel uit Majorca, Tumbó
Snijd (hoeveelheden naar smaak) aardappel en aubergine in plakken en groene paprika in strips.
Bak alles aan, maar een voor een.
Leg in een ingevette ovenschotel een laagje aardappelen met wat zout en peper, een laagje paprika, een laagje aubergine en dan alles nog een keer.
Giet er flink tomatensaus over die gemaakt is met flink laurier en knoflook.
Zet een minuut of 20 in een hete oven.
Zou gisteren Woyzeck kijken, maar had nog een stukje Être et avoir tegoed en dat bleek ruim anderhalf uur te zijn. Woyzeck vanavond.
Kamers vol kunst, Mauritshuis hier (alle links hier in een nieuw venster).
Vond na enorm gezoek, stond niet alfabetisch, Schubert, Am Brunnen vor dem Tore terug. Deutsche Grammophone Gesellschaft 459 382-2. Heel belangrijk, dat nummer. Die moet je hebben en niks anders. Daar beklaagde Karel van het Reve zich ook al over: al die uitvoeringen zijn zo, ja, getormenteerd! Oe-hoe-wa-hoe!
Maar deze niet, en als enige mij bekende. Vandaag was er een op Radio 4 (aanzet van mijn zoektocht), die was niet getormenteerd, maar ja, dat was weer schmieren.
Hoe dan ook, Das Wandern ist des Müllers Lust staat hier, onder het kopje Das Wandern.
Deze versie is, tsja, gewoon, vrolijk, rechtdoorzee. Niet angehaucht.
Niks te verbergen.
Lustig ja!
Andere nummers van dezelfde CD, meest erg erg goed (Ludwig, Fischer-Dieskau en zo) komende dagen.
De eerste foto's van Amsterdam
hier. (Werkt af en toe niet, dwz. je moet zelf op de tab van het nieuwe venster klikken.)
Duiyts expressionisme in Groningen (wel opschieten) hier.
Han Reijnhout hier.
Johannes Schwartz hier.
Marco Polo, Museum Moderne Kunst Arnhem, Fiona Tan (huhh??) hier en zoek het maar uit.
Robert van 't Hoff hier.
Willem Bastiaan Tholen hier.
Interessant. Hoe gewichtiger de musea, hoe kloteriger hun websites.
Ik weet wel waarom. Dat is een wereldje. Jantje wordt door Marietje aangeraden. En de kwaliteit van Jantje doet er niet toen. Wat er toe doet is de status van Jantje en Marietje in de lik lik slurp scene.
De directeur van het CBK Dordrecht komt naar Groningen en geeft daar een lezing. Geen hond die erheen gaat, en terecht, maar goed. Mooi hotel, 1e klas trein, fraai restaurant.
Enige weken later. Directrice CBK Groningen gaat naar Dordrecht etc. etc.