Aanvulling op die magere zaterdag-zonder-USB stick eerst maar.
Recept
Piepkuiken met jakobsschelpen, poussin au coquilles saint Jaques, eigen vinding
Bak het kuiken rondom aan in een gesloten gietijzeren pan, in wat boter en olijfolie op niet te hoog vuur.
Het kuiken mag nauwelijks bruinen.
Kruid met peper en zout.
Pocheer ondertussen champignons in kippenbouillon, haal ze eruit en houd ze warm.
Breng, ook weer ondertussen, witte wijn met flink room aan de kook, met peper en zout.
Snijd het corail van de jakobsschelpen en snijd het lijf in tweeën.
Pocheer de jakobsschelpen in het wijn-roommengsel.
Haal ze uit de pan en houd ze warm.
Laat het mengsel inkoken met een flinke scheut van de bouillon.
Giet het vet uit de pan van het kuiken en flambeer het met whisky.
Blus met witte wijn en draai het kuiken enkele keren rond in de vloeistof.
Giet er het gezeefde ingekookte vocht bij en laat dat, met het kuiken erin dus, verder inkoken.
Warm de champignons en de jakobsschelpen op in de saus, terwijl je het kuiken fileert.
Serveer met de saus en met pommes paille, flinterdunne frietjes.
Corrigeerde zojuist iets van een paar dagen geleden. Ubu Roi is natuurlijk helemaal niet van Ionesco maar van Alfred Jarry.
Ontving die Kale Zangeres. Erg leuk stuk. Twee Engelse echtparen en een dienstmeisje (later ook een brandweerman maar zover ben ik nog niet) converseren parallel aan een (echte) tekst uit een Assimilcursus Engels voor Fransen. Laat ik het zo zeggen: de teksten in dat soort cursusboekjes zijn altijd van een soort magisch realisme (ik kom daarop terug) en Ionesco maakt er surrealisme van.
Ben nu daar waar het dienstmeisje het publiek vertelt dat meneer en mevrouw Martin misschien wel in dezelfde straat wonen, in hetzelfde huis, dat ze dezelfde slaapkamer en hetzelfde bed delen maar dat ze niet samen een dochtertje hebben met een wit en een rood oog want dat dochtertje van mevrouw Martin heeft dat witte oog links en dat van meneer rechts.
Première 1950 en sinds 1957 in het Théatre de la Huchette in Parijs, dagelijks en dat tot op de dag van vandaag (staat in het boekje uit 1998), Drie van de zes spelers zijn nog dezelfden.
Vond die eerder door Karel van het Reve geciteerde zin terug, cursief hier en vertaald.
Dhr Smith: Het hart heeft geen leeftijd.
Dhr Martin: Dat is waar.
Mw Smith: Men zegt het.
Mw Martin: Men zegt ook van niet.
Dhr Smith: De waarheid ligt in het midden.
Dhr Martin: Dat is juist.
Ontving overigens een “Pedagogische editie” met tekstverklarings-vragen, sic, over dit boek... “Waarom heeft dit plaatje [uit dat cursusboek] de auteur geïnspireerd?” Hoezo geïnspireerd? Wie zegt dat? En met de beste wil van de wereld kan ik het resultaat van die inspiratie niet terugvinden noch dat plaatje. Trouwens Ionesco wilde een stuk schrijven over Engels leren, schafte zich die Assimil aan en raakte in de ban van het magisch realistische van dat soort teksten. Karel van het Reve geeft als voorbeeld “De zonen van de bakkers doden de ezels van de slaven”. Bomans citeert een 19e eeuwse: “Leent u mij even uw zweep; ik moet mijn knecht straffen”. En zelf vond ik “Bent u Javaan?” –“Nee, ik kom uit Luxemburg”.
PJ. Vond een hele mooie in die Assimil tekst. Laissez moi rire, laat mij niet lachen. De tweede van deze soort die ik vind. De eerste: es de cine (echt iets voor een film), het is niet te filmen.
Las in het “pedagogische” deel dat “Ionesco’s dochter werd geboren, die zangeres was en kaal, en die sindsdien in het Théatre de la Huchette woont”. Als je het portret van Ionesco bekijkt dan kan je je prima indenken dat die uit de kleren gaande Eva z’n dochter is. Misschien was die kaal toen ze geboren werd en schreeuwde ze de boel bij elkaar...
Tot slot een stukje Assimil (want dat staat weer wel in die pedagogische uitgave) en idem Kale Zangeres.
Assimil: Mr. Smith: O, laat me niet lachen. Wat zou je er van vinden als ik m’n lippen stiftte en m’n neus 30 keer per dag poederde, uren voor de spiegel zittend?” Mrs. Smith: “Je doet maar wat je niet laten kan. Ik zal je niet tegenhouden”.
Zangeres: Mr. Smith: “Maar wat zou je zeggen als je de hele tijd de mannen zou zien doen wat de vrouwen doen? De hele dag roken, zich poederen, de lippen stiften en whisky drinkend?” Mrs. Smith:” Wat maakt mij dat uit!”.
(In Assimil rookt en drinkt Mr. Smith de hele avond.)
Die boeren Munster is ongelofelijk. Genadeloos. La belle dame sans merci.
Vergat het recept van die Huevos Americanos.
Olijfolie, sjalot, knof, espelettepeper, tomatenblik en prakken, geconcentreerde groentebouillon, witte wijn, fors inkoken, dragon laten meetrekken, proeven.
Met rijst en gebakken eieren met mild paprikapoeder erover.
n deed een Google op een plaatje van die eieren, vond er een. In welke site? Hier in dit blog. Moeten we het dus al over gehad hebben.
