Zaten gisterenavond Jack Daniels te drinken, schoot me iets te binnen. Op Samosir, eiland in het Toba-meer, bestelde ik whisky, vroegen ze of ik een fles of een glas wilde. Glas natuurlijk. Kwamen ze met een enorm glas waarin precies die halve liter paste. En op die fles stond “Bereid in onze laboratoria in Jakarta”. Niet te zuipen, teruggegoten en ergens geruild.
Die laboratoria deden me trouwens denken aan snoepjes in Italië, jaren 80, waarop stond “Gegarandeerd 100% chemisch”, tuttu cimico of zoiets.
Spekpannekoek met (meegebrachte) stroop
Schreef ik al dat dat kaasje Brin de Paille wel lekker is? Krokant korstje en binnenste “loopt”.
Papieren voor de sociale verzekering in orde gemaakt, erheen en snel, correct en vriendelijk geholpen.
Inkopen.
Munster,
mais-tortilla’s
(bij ons nooit gezien), aparte Calabrese pasta Filei,
lijkt sterk op iets kortere Sardijnse pasta, wat daar trouwens in de buurt ligt, een andere Baskische schapenkaas,
Istara, zalmvissticks!,
“natuur-behoudend gevangen” ook nog, en ontdekte het Suzie Wan-hoekje: sambal, nuoc mam, veel klaar spul maar ook
bamboescheuten. Wel aardig: op zowat alle artikelen in de supers staat de tekst ook in het Nederlands, voor Vlaanderen ongetwijfeld.
Het zal best wel crisis zijn maar de métiers de bouche, de beroepen van de mond, slager, bakker, restaurant... merken daar weinig van [en inderdaad, zie 19-12]. Bestellingen voor Kerst, nieuwjaar en Epifanie (Driekoningen, gevierd op de eerste zondag van het jaar met krans-gebak met een poppetje erin verborgen) lopen als een trein.
Als je trouwens in een métier de bouche werkt tellen weekends en feestdagen als gewone werkdagen.
Kalkoen van de buurman die de oven in moest.