Althans Café Filtre of ook wel Bericht uit Vlaanderen.
Naar aanleiding van dit (alle links in nieuw venster).
Maarten, ge plaatst daar twee eenvoudige ouderwetse café filtre’s op uw blog. De ‘echte’ zijn smal, hoog en zwaar verzilverd of van zilver. Dat was een zeer zwarte dag, dat men eind 60-er jaren op de grote markt van Brugge besloot die niet meer te serveren. Waarschijnlijk was er een vergadering met Rombouts aan vooraf gegaan, want overal doken de smakeloze Rombouts filters op.
Ik ken slechts nog één grand café in Ostende waar men ze opdient. Maar waar men u zeer aandachtig volgt, als ge Hollander zijt. Dat behoeft geen uitleg. Ik heb met eigen ogen gezien hoe op een parkeerplaats in Brugge het laatste restje melk uit het zilveren kannetje geslagen werd, en men enthousiast de buit in ogenschouw nam. Zelfs Vlamingen spraken eerbiedig over `‘ne kaffee-fieltre’. Dat was een cultuur van koffie drinken. Parti nu. Ge moest daar een beetje geduld voor hebben, want ze liepen slecht door. Dan rookte mijn man zijn sigaar of pijp en ik knabbelde het befaamde speculaasje van Lotus uit Lembeke op. De oorzaak was wijdverbreide diefstal. Ze waren te kostbaar geworden. Ik kocht (veel geluk) op een rommelmarkt in Spa zes oude, niet verzilverde in de oorspronkelijke verpakking uit de 30er jaren, voor 150 BFrs tezamen. Nog geen 4 euro (zie foto).
Koffie moet ‘gezet’ worden. Dat is een ceremonie, waar ge voorzichtig naar smaak zoekt. Bij ons in Vlaanderen vindt ge nog veel kleine winkels die zelf hun koffie branden en melangeren. Een pak van 250 gram, afhankelijk van de herkomst, kost u vier tot zeven Euro. Maar dan is het ook feest. Een zeer goede, kleine brander vindt ge halverwege de grote baan aan de rechterzijde tussen Westkappelle (B) en Knokke: Dumolyn. Onze oude gebuur. Ge kunt hem makkelijk aan de praat houden en hij kan alles over koffie vertellen. Senseo is voor de dommen. Ik moet zo'’n appareil niet.
De mijne zijn net als die van jou, ook rommelmarkt. Maar ik zei al: ik drink nauwelijks koffie. Maar ik épateer er wel gasten mee...
Kent ge trouwens dat verhaal van Café de la Paix in den Anvers, wat Kafé Delapez werd?
Daar dronk mijn vader die filtres, na een Toast Cannibale (o ja, daar hadden we het al eens over) met een Urquell.
Daarna gingen we dan naar de Zoo.
Dank, Marieke, Thanks Marieke, Tanz Marieke.
Die vandaag jarig is.
