Ik koop tegenwoordig casino wit vierkant. Ik gebruik het niet (alleen) om tosti’s te bakken. Bels vloerwit (het lekkerste brood) kan je alleen op zaterdag kopen en qua structuur is casino wit vierkant een redelijke vervanger. Op een keer was er alleen nog het ronde model. Het maakte mij niet uit, rond of vierkant, dacht ik. Bij thuiskomst viel het mij tegen; het was losser en droger, dus saaier. Ik vroeg een paar dagen later aan de vrouw van de bakker “Ben ik nou een zeikerd? Het lijkt mij dat het ronde casino minder lekker en losser qua structuur is, het vierkante is vaster.” Vrouw “Nee, dat klopt, er is meer ruimte in de bus voor het ronde brood en dan krijg je dat.”
Bleef ik met een brandende vraag achter “Waarom doen ze minder meel in een ronde bus?” Er waren nieuwe klanten in de winkel, dus mijn vraag heb ik niet gesteld, maar de bakkersvrouw is absoluut geen type die liegt of in staat is iets te verzinnen, zeker weten.
Er zit buiten deze bakker nog een andere op de markt. Zij hebben nog lekkerder casino. Ik wilde het een tijdje geleden weer kopen, was het uitverkocht. Verkoopster zei “Pak dan gewoon knip wit, ander model maar verder precies hetzelfde.” Het klopte.
Voortaan koop ik daar dus casino wit vierkant. Bij de andere bakker haal ik nu worstenbroodjes.
Het volgende heb ik al eens verteld: een hele leuke middag lang geleden. We waren met een grote groep mensen bijeen om te vieren dat iemand sinds lang weereens in Nederland was. Sommigen werkzaam in de voedingsindustrie, anderen waren gewone (fijn)proevers. Het verhaal kwam op de boter van Bona en andere margarine. Ik eet uitsluitend roomboter en vind alle andere boter troep en ik wist toen ook zeker dat ik de echte boter zou herkennen. Nou, mooi niet. Iedereen had er moeite mee, ik geloof dat het niemand lukte. Je moest de boter eten op een stukje brood en met je ogen dicht. Hetzelfde gebeurde met mooie en goedkope olijfolie, ook op een stukje brood. Ook met bier: nota bene Stella, vlg iedereen “niet te zuipen”, niemand herkende Stella (klein glaasje), maar ook het verschil met/tussen Bavaria en Heineken, haalden ze niet uit elkaar.
Tineke van Veronica had een middagshow op tv en hield een whiskyproeverij. Voor de KRO werkte een geestige tekstschrijver en hij was een groot whiskyliefhebber. Hij was samen met een aantal andere “kenners“ uit Het Gooi uitgenodigd. Resultaat? De goedkoopste whisky vonden ze het lekkerst.
Hetzelfde is gebeurd met wijnkenners. Ook de bekende mevrouw van het restaurant uit Zwolle, die geldt als deskundige, haalde de wijnen door elkaar.
Nou ja, hier liep ik over te denken. Misschien een leuk spelletje met de komende feestdagen.
Kennis Piet ligt op de bank, zijn kop is van gewone temperatuur, hij heeft berliner, rosbief en koekjes op en hij weigert te lopen. Hij kantelde zich op een gegeven moment en lag op zijn rug. Het is moeilijk te zien, bank is zwart, hij is zwart en als hij zijn ogen dicht houdt, kan je hem niet zien. In dat donker hoekje. Mijn koelkast staat om de hoek en via een kier kan ik juist een blik op een stukje bank werpen. Ik doe koelkast open, trek la naar buiten en ritsel met papier. Op de bank vliegt iemand overeind, ogen wijd open. Potverdomme weer weigert hij van die bank af te komen. Hij zal toch moeten sassen enz. Zou hij me nou werkelijk voor joker verslijten en gisteren was zijn kop echt gloeiend...
Ja, ik weet het! Dom dom! Enfin, om mijn zorgen om kennis Piet te verdrijven heb ik de koelkast laten ontdooien. Hoop gesodemieter, grond zeiknat, inhoud buiten neergezet en ondertussen maar om het hoekje kijken naar kennis Piet. Hij lag op zijn rug met een oog open en mijn broodbeleg van de goede slager achter zijn kiezen. Ik had al gezocht op internet wat voor ziekte hij kon hebben. Proberen met kijken of hij wilde lopen, nee, hij wilde liggen met een oog open en een oog dicht. Hij wilde alleen een beetje water uit een klein kommetje en niet uit zijn eigen waterbak.
Ik was bijna klaar met mijn koelkast en begon de inhoud ervan weer terug te zetten. Ik denk: wat voel ik in mijn nek. Kennis Piet!
Hij ging bij de voordeur staan. Ik blij, met hem naar beneden, hij saste ongeveer een vierkante meter gras af en wilde toen naar binnen. Hij heeft inmiddels zijn gewone eten weer op en ligt op de bank op zijn rug!
Een voordeel: ik kwam in het vriesvak een bevroren fles limoncello (uit Sorento) tegen. Ik schonk mezelf een borrel in en klokte die in een klap achterover. Lekker!!!!
Dag, Loek