de dingen die voorbij gaan
Ik had gisteren honger met een ijskast vol restanten van goede leveranciers.
Wat had ik
Drie stengels prei
Zoete en gewone uien en sjalotten
Oude venkel en die moest dringend op
Knoflook
Oude stengels bleekselderij moesten ook dringend op
4 stuks witlof (moest op)
Bosje bladselderij
Halve zak rode linzen.
Zoete aardappel
Stukje verse worst
Met al dat spul maakte ik soep
Hoe smaakte het Loek?
Het was niet te vreten. Het leek alsof ik een lang gekookte flanellen laken zat te eten...
Ik was vanmorgen aan het nadenken (het is alleen interessant voor mensen die willen weten waarom ze eten verknallen; ikzelf heb veel geleerd van verpest eten in combinatie met een echtgenoot die een gewone aardappel met jus wilde en een stukje vlees).
Enfin,ik begon dus opnieuw, ik maak eten warm door een bord op een pan kokend water te zetten en daarop het te warmen of het gaar te maken eten te leggen. Op dat bord had ik die vier stronken witlof gelegd met een omgekeerd schaaltje over de witlof heen om de warmte vast te houden. Het was het enige echt lekkere wat er gisteren van het fornuis af kwam. Ik bleef er echter van af.
Ik had twee bakjes kaassaus bij AH vandaan, deed het in een pannetje en daarna de bijna gare witlof erbij. Lekker!
Vandaag stond buiten op het balkon een bak met die soep van gisteren, waarvan ik de oude (misschien lichtelijk bedorven) rommel verdenk van het smaak verpesten.
Ik begon weer opnieuw.
Sneed twee sjalotten aan minuscule vierkantjes, twee puntpaprika's idem, knoflook plette ik. Goede olijfolie in de pan en daarin al het fijn gesneden prut met spekjes. Scheutje wijn erbij, scheutje kookwater van macaroni, kaas uit het pannetje van witlof toegevoegd, witlof fijngesneden /geplet erbij gedaan (het was zo gaar dat het de saus verdikte).
Klein gesneden bladselderij erover.
Bij penne.
Niet te geloven, zo lekker.