Eetbelevenissen (18)

Zie de eerste aflevering hier (alle links hier in een nieuw venster).

Van een internationaal chauffeur

Dit is het vervolg op dit hier, wat ik in de zomer vergat te posten.

In Arnas is het maar liefst 38 graden als ik om half negen ’s avonds uitstap. Eerst even snel onder de douche. Al heeft dat eigenlijk weinig zin, want het zal een klef nachtje worden. Daarna een lekker koud plisje aan de bar. Dat glijdt als vanzelf naar beneden met deze hitte. Ik bestel mijn eten. Tartare de boeuf met frites en wat salade. Charcuterie vooraf. Als ik die aan het eten ben zie ik de borden tartare de boef langs komen. De rode ‘homp’ vlees op het bord valt me meteen op. Wat heb ik nou besteld dan? Dat ziet er erg rauw uit, en ik begin me zorgen te maken of ik dat wel ga lusten. Te laat, want daar komt mijn eigen bord ook al. Op hoop van zegen, gelukkig zit er een lekker sausje bij, en ik heb rode wijn en stokbrood om het weg te spoelen, mocht dat nodig zijn. Voorzichtig proeven, en verrek, het valt goed mee. Het is inderdaad rauw en koud vlees, maar het is best lekker, gelukkig maar. Als ik onder het eten trouwens een snel mailtje naar Maarten stuur met mijn verbazing over dit koude rauwe vlees krijg ik binnen een paar minuten een mailtje terug: ‘Dat hoort zo’ schrijft Maarten. Zal best, maar ik had het gewoon niet verwacht. Ik eet nog mijn dessert en als ik mijn wijn op het gemak op heb is het een uur of half 11. Tijd om een poging te doen te gaan slapen. Het is nog 25 graden buiten, en in mijn cabine is het gemakkelijk 30 graden. De ramen maar een klein stukje open, en liggen. 10 min later ben ik drijfnat van zweet, maar uiteindelijk val ik toch in slaap.

’s Morgens zes uur opstaan, en maar weer onder de douche. Daarna een bakje koffie, en om zeven uur ga ik rijden. Uurtje later ben ik bij de klant, en uiteindelijk rij ik daar om half 11 weg. Ik kan bijna weer opnieuw onder de douche, zo warm is het.

Vier uur achter het stuur zitten voordat ik stop, ik wil naar Neufchâteau in België, en dat is een uurtje of acht rijden. Als ik dus minder dan vier uur rij moet ik twee keer pauze maken, en daar heb ik geen zin in. Ik wil op tijd stilstaan vanavond.  Volgens het Rijtijdenbesluit mag ik maximaal 4,5 uur aaneengesloten rijden. Daarna moet ik minimaal 45 min pauze maken. Stel ik heb acht rij-uren nodig naar een bestemming, dan kan ik dat dus opdelen in twee blokjes van vier uren. Doe ik bijvoorbeeld een blok van maar drie uren, en dan een pauze van 45 minuten, dan kom ik daarna niet binnen 4,5 rij uur op m'n eindbestemming, en moet ik dus een extra pauze van minimaal 45 minuten maken...
Onder het rijden een paar boterhammetjes, en liters water. De airco draait op volle toeren, en het is goed uit te houden in mijn cabine.

Zeven uur vrijdagavond trek ik de handrem er op bij de relais St. Christophe. Gelukkig is het hier niet zo gloeiend heet, een aangename 25 graden. Hier staan altijd Nederlanders, en het is al jaren een min of meer vaste stop voor me als ik in deze hoek zit. Eerst maar weer onder de douche, en daarna twee koude pilsjes aan de bar. Ik raak in gesprek met een andere chauffeur, en we gaan samen aan tafel zitten. Ik bestel een biefstuk met frites en salade. En een karaf rode wijn natuurlijk. Na het eten een Tiramisu als toetje, en om een uur of 11 is het bedtijd. De temperatuur is aangenaam, en ik slaap als een blok die nacht.

De wekker loopt af om zes uur, ik maak zelf een kop koffie, want het restaurant is nog dicht. En dan rijden, het is zaterdagmorgen, en ik ben het zat... Ik wil naar huis. Ik heb nog een paar boterhammetjes in mijn koelkast, en dat moet maar genoeg zijn tot thuis.
Anderhalf uur later even snel een bakje koffie bij een tankstation, half uurtje later rij ik weer vrolijk verder. Om negen uur rij ik de Nederlandse grens over, en ik bel even naar huis. Ik kom er aan hoor, ben er over een goed uur. Vrouwtje klinkt nog slaperig, ze lag nog in bed. Moet kunnen want ook zij werkt de hele week hard.
Om kwart over 10 loop ik thuis binnen. Kijk nou dan, de ontbijttafel is gedekt, en de koffie loopt net door. Krantje erbij, en het is meteen gezellig. Dat is nog eens mooi thuiskomen op een zaterdagmorgen!
Maandagmorgen gaan we weer, opnieuw naar St. Vulbas. Benieuwd of het er dan nog zo warm is...