Tonijn-pizza

Het is een oude recensie hieronder, het ging me om het idee voor die tonijnpizza . Het lawaai rond het jatten van het recept ervan door die stagiair van Le Garage is nieuw en er werd dus verwezen naar die (oude) recensie. Op internet staat nu dat Braakhekke het recept weer heeft gestolen van een Amerikaanse site.

Ik kan me geen voorstelling maken van die pizza. Wat is  Poulet Noir? Ga ik opzoeken.

Dag, Loek


Le Garage: populaire hangplek voor BN'ers en anderszins gefortuneerden
Mac van Dinther − 02/06/12

Mac van Dinther gaat eten in het Amsterdamse restaurant Le Garage. Zien en gezien worden is daar het devies.

Le Garage? Dat is toch verkocht? Ja, onlangs werd bekend dat Joop - 'bros, bros, bros!' - Braakhekke zijn restaurant na 22 jaar overdoet aan zijn bedrijfsleider. Het was nieuws in het Stan Huygens Journaal, RTL Boulevard en Shownieuws. Le Garage is een populaire hangplek voor BN'ers en anderszins gefortuneerden. Maar wij hebben er nog nooit gegeten.

Wat!? Nou ja, het kwam er gewoon nooit van. Maar dat gaan we nu inhalen. Als een hommage aan Joop. Die niet de boeken in zal gaan als de Man die Nederland leerde Eten, dat zou te veel eer zijn, maar wel als een Man die Plezier bracht in Ons Eten. Daarvoor verdient hij een lintje.

Hoe zitten we erbij? Denk spiegels, rode banken, donkere muren en gele gloeilampen. Le Garage is een kruising tussen een poffertjeskraam, een knusse Parijse bistro en een lokaal van lichte zeden. Alle wanden zijn bedekt met spiegels. Zien en gezien worden is hier het devies.

Is Joop er ook? Toevallig wel. Niet aan het werk, maar lekker aan tafel. Mag-ie? Hij is 71.

Vol? Nou en of, Le Garage draait als een tierelier. De tafels staan een handbreedte van elkaar waardoor contact met de buren geen keuze is maar een onvermijdelijkheid. Dat begint er al mee als een van ons zout zoekt en dat ongevraagd krijgt aangereikt van de buurvrouw. Even later zijn we volop in gesprek met de buren aan weerskanten. Zo weten we dat die aan onze linkerhand veertig jaar getrouwd zijn en dat vieren. 'Nu kan het nog, zeiden we tegen elkaar.' Dat vindt onze buurvrouw rechts 'ontzettend romantisch'. Het zal wel.

Hoe is het eten? De buren aan de rechterkant vieren de geboorte van hun tweede kleinkind. Zij heeft er een foto van op haar iPhone. Sprekend opa, vinden we. Ja ja.

En het eten? Dat is de verkeerde vraag, want het gaat hier niet om het eten. Het draait allemaal om sfeer. Maar als je het per se wilt weten: mwoah. De tonijnpizza, een Garage-klassieker, is een sandwich van filodeeg besmeerd met mierikswortelcrème en belegd met tonijn, kappertjes en cress. Niet slecht, maar een versgebakken dunne pizza is beter. Van de 'onvolprezen' poulet noir is de palingsaus en het garnituur van spekjes, boontjes en morieljes het lekkerste. We proeven een hapje van de Moestuin Roti voor vegetariërs: een kwak groenten in zompige kerriesaus. Een schande voor 22,50. De desserts zijn top, dat moet je Joop nageven. De Île Flottante is een tennisbal van eiwitschuim in dikke vanillesaus. Drijven is er niet meer bij, maar het smaakt heerlijk.

Hoe is de bediening? Slordig. We moeten zeuren om een tweede fles water en als we afrekenen staan er drie op de rekening. Het is ook best duur.

Nog BN'ers gezien? We dachten van niet, maar als de rechterburen weg zijn zeggen de linkerburen dat we al de hele avond naast Robert - all you need is love - ten Brink zaten. Volgens de nieuwe eigenaar die ook rondloopt, zal er trouwens niks veranderen. Gelukkig maar. Le Garage is een icoon. 

Cijfers
Eten 6,5
Bediening 6
Entourage 7
Prijs-kwaliteit 6 

Menu:
Pizza tonijn, Poulet noir, Île Flottante
Prijs 56 euro