Portugal (1)

Reisje Lissabon


Vandaag: heerlijk gegeten

Musea dat komt nog, de stad en de monumenten, winkels met etenswaar, en natuurlijk markten. Dat komt allemaal nog.

Hierboven: dat zijn precies dezelfde slakjes als ik in Tolbert zoveel in de tuin had, en die ik opat ook.
Je vindt ze alleen in restaurants in volkswijken en ze smaken minstens zo goed als wijngaardslakken.
Hierboven: gestoofd in bouillon, met koriander en een pepertje. Heel lekker, met van dat mooie "boerenbrood" erbij...

Verder gegeten:
Caldo verde
Groene bouillon betekent dat
Een van de nationaalgerechten
Zie hier (alle links hier in een nieuw venster).

Dat moet met Couve, Cavolo nero, Palmkool. Gebruik eventueel snijbiet.
Volgens Wouter Klootwijk met boerenkool. Laat maar. Je gaat van die kool groen poepen, dus ik denk dat ik gelijk heb.
Kook flink aardappelen in grove stukken half gaar.
Hak de groenten en een Calabrese worst of verse chorizo of verse worst of zachte droge worst, de laatste twee plus paprikapoeder en extra knoflook, in plakken (dunne in stukjes), en snijd een ui en knoflook fijn.
Voeg de stukken aardappel, ui, knoflook en een scheut olijfolie toe aan een pan kokende bouillon, roer goed om en breng aan de kook.
Laat 10 minuten doorkoken op half-hoog vuur en voeg dan de groente en de worst toe, en nog een scheut olijfolie.
Laat weer 10 minuten doorkoken.

Ik heb zowat elke keer in hetzelfde restaurantje gegeten...

In een volksbuurt in de buurt van het tegelmuseum

Verder gegeten:
Frango no Speto
Kip aan het spit
Weer een nationaalgerecht (de Bacalhau à Gomes de Sá noemde ik al)
Zie hier.

Inwrijven met citroensap, een half uur laten liggen, weer inwrijven en weer een half uur laten liggen.
Flink ongesneden peterselie in die kip proppen met in het midden een stuk spek van rauwe ham.
De kip inwrijven met een mengsel van Piripiri en olijfolie, en dan aan het spit of grillen.

Piripiri kun je eventueel imiteren door in flink olijfolie zachtjes sambal oelek een tijd te laten sudderen, met komijn en knoflook.
Of bij de Marokkaanse slager Harissa halen.

Serveren met in olijfolie gebakken friet, groene salade, citroen en extra piripiri.

Octopus met aardappel

Dit is een Galicisch nationaalgerecht; Pulpo á Feira

Zie hier
Ook al gegeten...

Verder gegeten:
Pato à moda de Albufeira
Eend op de manier van Albufeira (Portugal)
Geen nationaalgerecht maar wel een zeer klassiek Portugees recept, wat je ook wel in de klassieke Franse keuken vindt
Zie hier.

Braad in een hoge aardewerken pot een tamme eend rondom aan in boter, met blokjes rauwe ham (niet gerookt), ui en ietsje kruidnagel.
Blus met Madeira (ik gebruik altijd Malaga in dit soort gevallen), doe er champignons bij en plak de deksel met een bloem-watermengsel op de pot.
Laat een uur of anderhalf garen in de oven op ongeveer 170 graden.
Steek het deksel los met een stevig mes, haal de eend uit de pot en houd warm.
Ontvet de inhoud van de pan, doe er truffelstukjes bij, wat bouillon en tomatenpuree.
Kook in en serveer met de eend.

Verder gegeten:
Carne de porco com ameijoas
Varkensvlees met kokkels
Ook wel Carne de porco à Alentejana moda, op de manier van Alentejo
Ook een nationaalgerecht
Zie hier.

Marineer blokjes varkensvlees (fricandeau) in witte wijn met flink witte wijnazijn, gekruid met gesnipperde ui, geplet knoflook, laurier, korianderblad, peterselie, geplette zwarte peperkorrels en geplette cayennepepertjes.
Blokjes rookspek kunnen er ook bij en eventueel ook, als groente, blokjes winterwortel.
Marineer 24 uur op een koele plek, regelmatig omroerend.
Laat uitlekken en vang het vocht op.
Bak het drooggedepte vlees op hoog vuur snel rondom bruin in olijfolie, samen met de andere ingrediënten van de marinade.
Voeg een deel van het vocht toe, en kook dat zoveel mogelijk in; als het vlees dan nog niet gaar is weer wat vocht erbij et cetera.
Voeg kokkels toe en laat die zich, al roerend, openen op niet te hoog vuur.
Serveer met grofgesneden frieten, gebakken in olijfolie, en bestrooid met grofzout.

Die kletsers van NRC denken dat het anders moet. Zie hier.
Geen wijnazijn, geen koriander...

Dit was in de lounge op het vliegveld...

Chili con carne

Kijk hier
See here
Mira aquí
Voyez ici
Sehen sie hier
Olhe aqui
Guarda qui
Se her
Lihat di sini
看到 這裡

Woehahahahahahahahahahahahaha!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

(Ik ben morgen al op terugreis...)

Gerard Reve (6)

Eten en drinken (uit Een eigen huis, 1979)

De man wil een biefstuk. Prima meneer. 'Hoe had u uw biefstuk gehad willen hebben?' 'Goed gebakken, flink gebakken, maar sanglant.' 'Doorbakken wil meneer dus,' beslist de kellner. 'Niks doorbakken' zegt de man. 'Medium dus,' stelt de kellner vast. 'Medium? Niks medium!' schreeuwt de man bijna. 'Flink bruin, stevig dichtgeschroeid, maar sanglant. En als ik zeg sanglant, dan wil dat zeggen sanglant!' De stem van de man is inmiddels hees geworden. 'Voor elkaar, meneer.' En de kellner schrijdt door de eetzaal, passeert mij, blijft op enkele meters voorbij mij staan bij het dienluik, steekt zijn onbewogen varkenskop door de opening en roept, misschien net niet meer verstaanbaar voor de man in de verte, maar wel voor mij, met mondverwringende scherpte van uitspraak: 'Un biftec frites - Un!'

Gerard Reve (5)

Op weg naar het einde
1962

Het ontbijt in het hotel is overigens uitstekend: een schaaltje grape-fruitpartjes vooraf, dat de plakkerige, naar stront en roest smakende mond snel verlichting schenkt, daarna een bord met nogal synthetisch smakende, gebraden worstjes, twee nogal hard gebakken eieren, en gebakken spek. Bovendien nog een pot sterke, zeer on-Britse koffie. Maar er is, dat ben ik met d. H. [D. H. Michaelis?] eens, iets raars met het vet waarin een en ander gebakken wordt, en dat zware eisen aan de maag stelt. Ik denk dat de hoteleigenaarster smorgens vroeg drie kwartier ver fietst om, een plastic kapje op het hoofd tegen de elementen, ergens in de rij te gaan staat waar men, daartoe gemachtigd door een tijdelijke vergunning van de overheid, ongeldig geworden vet voor 6½ cent per pond in de handel brengt. Iets dergelijks moet het zijn, dat ben ik met d. H. eens. Vanmorgen, in de ontbijtzaal, vertelde hij me, hoe hij gisteren om twee gekookte in plaats van gebakken eieren had gevraagd, daarbij, maar kennelijk niet duidelijk genoeg, te kennen gevend dat hij wèl de worstjes en het spek wilde hebben. Alles hetzelfde, behalve de eieren, want die gekookt in plaats van gebakken, zo zou je het toch gemakkelijk kunnen samenvatten, zo meende hij. Hij kreeg de gekookte eieren, jawel, maar het andere gebakken voedsel bleef weg. Nadat hij om opheldering had gevraagd, werden hem de gekookte eieren wederom ontnomen, waarna het gewone, complete, gebakken menu volgde. Kon ik een en ander verklaren? Ik deelde hem mede, dat de kardinale fout moet zijn geweest, dat hij het hele probleem te lichtvaardig had opgevat. Had hij het verzoek te voren in zijn kamer gerepeteerd? Had hij allerlei houdingen van het hoofd beproefd? Had hij de zin lopend of zittend geoefend? En de toon? Was deze wel beslist geweest en daarbij toch onverschillig genoeg om geen nervositeit te veroorzaken? Hij had daar allemaal niet aan gedacht. Dan zul jij gebakken eieren blijven eten jongen. Zou jij het niet voor mij kunnen proberen, Gerard? Ja, kunnen wel, en willen ook wel, maar wat als het lage bedrog aan het licht zou komen, en men zou ontdekken, dat niet ik, maar heel iemand anders - bovendien iemand die al eerder probeerde overlast te veroorzaken - onrechtmatig twee gekookte eieren zat te eten?

Gerard Reve (4)

[Edinburgh, 1962 nog steeds; uit "Op weg naar het einde"]

Kennelijk deelt geen van mijn drie tafelgenoten [Mulisch, Nuis, Nooteboom] mijn overtuiging [dat eten in een restaurant zondig is]. Ik probeer mij in hun gevoelens en overwegingen te verplaatsen, en let scherp op ziek aapje N. [Nooteboom], die niets bestelt zonder een woordenstrijd van minstens zes minuten met de ober. Het is fascinerend: hoe komt het dat iemand, die tien jaar jonger is dan ik, twintig jaar ouder schijnt en nauwelijks meer een mens, maar veeleer een mannetje, wiens enige contacten met de schepping spijs en drank schijnen te zijn? De juiste leeftijd waarop kreeften moeten worden geslacht, of ze snel, langzaam, kort, lang, in zout, half zout of flauw water moeten worden gekookt, Griekse gerechten van schapevlees die in het zuiden wel, maar in het noorden niet, buiten Griekenland soms, als aan die en die voorwaarden vervuld worden misschien, God legge het uit, maar helaas slechts zelden op de juiste wijze worden toebereid; dat claret wel gechambreerd, maar toch een stuk koeler dan bijvoorbeeld beaujolais moet worden geserveerd, etc. Er komt geen eind aan. Van wat hij besteld heeft, deugt natuurlijk niets: de rosé is te warm, de schildpadsoep is 'bedorven', van de gerookte forel laat hij vier vijfde op zijn bord liggen, bewerend dat er 'geen smaak aan is' en ook van het hoofdgerecht, ik ben vergeten wat, laat hij twee derden onaangeroerd. 'Zonder twijfel zoon van een steuntrekker' bedenk ik opeens. Daarbij praat hij over vrouwen op dezelfde toon als waarop hij het over patrijzen met truffels, of haas in wijnsaus heeft.

Lissabon

Stiekeme voorbeschouwing


Ik liet me van het vliegveld naar Pension Roma rijden, of althans hoe het tegenwoordig heet (Roma is nu elders en sjiek).

Prachtig altijd. Halverwege, op het plein van de Markies van Pombal, wijst zijn standbeeld precies welke weg je in moet slaan. Net zoiets als de Luxemburgse Groothertogin die naar het ABN filiaal wijst hahahahahahahahaha!

Maar ja, pension (nu) Nova Goa was vol (ik dacht Die hebben altijd wel wat), maar vanaf morgen heb ik een kamer. Kost geen ruk.

Wat meerdere rukken kost is waar ik uiteindelijk terecht kwam, zie foto hierboven.
Ach, voor een keer wel spectaculair. En mooie moderne architectuur, werkelijk.

(In dat bad heb ik scheten gelaten, en dat klonk waanzinnig. Dat resoneerde like wow!)

Pension Nova Goa zie verderop. Goa is een ex Portugese kolonie in India. Nieuw Goa dus.
(Ik herinner me nu dat mijn reis met Loek naar Lissabon stukliep op het feit dat ze niet in pensionnetjes wilde slapen. Ik vind dat juist prachtig, onder de mensen, maar ja, ik spreek de taal...)

Dit is de Torre de Belem
[bullEIng]

Toren van Betlehem

Van hier uit vertrokken de ontdekkingsreizigers

Stijl: Manuelijnse gotiek ("gothiek" is mooier)

Zie hier (alle links hier in een nieuw venster).

Pal naast dat dure hotel 

Gegeten heb ik ook, verdomd.

Eerst een droge witte port, uhh, en nog een.
Met zo'n heel klein kaasje erbij, een queijinho (keizIEnjoe; klein kaasje betekent dat, maar dat dacht u al), en ik vroeg eerst of ze er hadden van uit de streek van Alcácer do Sal, want dat zijn de beste, en het antwoord was Meneer! Enkel van daar!
Kijk. Dat bedoel ik.

Zie een queijinho hier (alle links hier in een nieuw venster; ik vergat het te fotograferen, meegenomen als ik was door een fantastische CRF Garrafeira, zie hier).

Nova Goa
Ik zit morgen op die hoge balkonnetjes-verdieping.

Kan je deraf springen als de tent in de hens staat.

Dat hotel, op het dak waarvan je fantastisch fazant kon eten, dat vond ik niet meer terug.
En een taxista gaat voor me uitzoeken waar ik lamprei kan eten.

Wat at ik wel?

Bacalhau à Gomes de Sá
Zie hier
Of, Engels, zie  hier.
Heerlijk... God wat was het lekker...

Dat ex Roma pension, nu Nova Goa, ligt pal naast het Chiado plein, zie hierboven
Dat is waar dat Jugendstil cafe is waar Fernando Pessoa elke dag koffie dronk

Gerard Reve (3)

[Nog steeds in Edinburgh, 1962]

Die lunch kan maar bij weinigen van mijn kunstbroeders genade vinden, maar mij is het een dagelijks terugkerende vreugde. Het voedsel, kennelijk door weinig personeel veel te lang van te voren klaargemaakt, voldoet aan de voorwaarden die men aan eten mag stellen - de honger stillen, het lichaam de vereiste energie en bouwstoffen te leveren en de gezondheid niet te schaden, kortom, het is eten waarmee ieder mens die bereid is zich voor God te verootmoedigen genoegen neemt. Maar bij mijn kollegaas is het gegrom niet van de lucht. Ik prijs dan ook luid elke gang van het doodgestoomde menu, beklop mijn smakelijke oeuf dur goedkeurend met mijn vork, zeg verscheidene malen 'lovely, lovely, this is what I call reinforcing the inner man' etc. Het armoedige, op een studentenbudget berekende menu biedt toch nog keuze in de hoofdschotel: Meat Pie, of Curried Egg. Ik heb geen voorkeur maar kies curried egg. Het duurt even, en inmiddels komt de dienster met één of twee meat pies. Houd ik daarvan? Och ja, zeg ik, het één is net zo goed als het andere, best hoor. Zo werk ik mij tevreden door de meat pie heen, maar ik heb, door te aanvaarden wat ik niet besteld heb, een chaos veroorzaakt: minstens vier mensen krijgen nu, omdat de dienster kennelijk de bestellingen van mijn plaats af in een bepaalde volgorde in het hoofd heeft gehouden, nèt datgene wat zij niet hebben gevraagd. Op hun gemor geef ik intussen commentaren als 'One shouldn't care too much about food', en dergelijke. Welk eindoordeel ik ook over de International Writers Conference zal overhouden, deze dagelijkse gemeenschappelijke maaltijd zal ik mij altijd in dankbaarheid blijven herinneren.

Gerard Reve (2)

Op weg naar het einde

[In Koken voor Napoleon (Anne Scheepmaker) wordt uitgelegd dat Reve met Nooteboom gaat eten, en met "landgenoot G." en met "M.". Dat zijn respectievelijk Nuis (waarom "G" weet ik ook niet) en Mulisch. Edinburgh 1962.
Ik vergat trouwens gisteren te melden dat ik Maarten een paar dagen vervang. Hij zit in Lissabon.]

Aldus belanden wij in een nogal bekakt restaurant, veel te duur in verhouding tot de kwaliteit van het gebodene, met enorm veel voorsnijderij, warmhouderij, wijngieterij uit korfje, vragen of het gesmaakt heeft, etc. Alleen de kok, met muts, die een praatje komt maken, ontbreekt nog. Ik word al beroerd van een restaurant in het algemeen, omdat mijn overtuiging eist dat de mens in het geheim, alleen, bij voorkeur achter een juten gordijn gezeten, zijn voedsel tot zich neemt, dat bovendien nog van de allereenvoudigste soort dient te zijn, met volop rauwe wortel, gekookt paardenhart en rauwe koolraap, alles zo mogelijk genuttigd van vetdicht pakpapier op een onderlaag van koeranten. Eten in het bijzijn van tientallen andere, en nog wel onbekende, mensen, vind ik heel wat ontuchtiger dan in hun bijzijn de geslachtsdaad uitvoeren. En zich voor geld aan tafel te laten bedienen door iemand die men niet kent en die je waarschijnlijk haat, dat is volstrekt zondig, en kan nooit worden goedgepraat. Maar er zijn heel wat mensen, die er anders over denken. Kennelijk deelt geen van mijn drie tafelgenoten mijn mening.


Op weg naar het einde en Nader tot u
Koop die boeken als je ze niet kent!
Herlees ze als je ze wel kent!


Herkenning
Nu weet ik, wie gij zijt,
de Jongen die ik eenzaam zag te Woudsend en daarna,
nog op dezelfde dag, in een kafee te Heeg.
Ik hoor mijn Moeders stem.
O Dood, die waarheid zijt: nader tot U.

Gerard Reve (1)

Cees Nooteboom ["het doodzieke aapje N"], geciteerd in Wat eet je het liefst van Philip Mechanicus ["twee zeurpieten bij elkaar" zou Maarten zeggen]

'Een kaasboterhammetje, jongens?' vroeg (toen nog) Gerard Kornelis vriendelijk. 'Nou graag mijnheer'. Zelfs in het bepaald nederige stulpje was de buiten heersende winter te voelen en de halve liter slaolie die in de pan ging verspreidde dan ook weldra aangename warme dampen. Twee boterhammen werden gebakken en ertussen ging een een dik stuk beste boerenkaas.

Dat was smakelijk! Met een glaasje oude Bokma uit het vriesvak ging het er best in. 'Nog een kaasboterhammetje?' Weer een soepkom olie en nog een Bokma'tje. Toen weer op weg door de bevroren weilanden naar de vijf kilometer verderop gelegen bushalte. Plotseling echter kreeg de olie er zin in haar opgelegde taak te vervullen. Een met saamgeknepen billen uitgevoerde stugge sprint was noodzakelijk om te verhinderen dat de witte wereld zou worden verontreinigd. Dan was het niet ondenkbaar dat wij voor eeuwig aan de Friese laagvlakte vastgevroren zouden raken.

Zie ook een serie over Het Geheime Landgoed hier (alle links hier in een nieuw venster)

Den Haag

 

Vandaag: het AVRO kookboek uit 1929

Twee Haagse kookboeken

Het Haagse Kookboek

Dat is ná Wannee (Kookboek van de Amsterdamse Huishoudschool, zie hier; alle links hier in een nieuw venster) het bekendste boek van de Nederlandse klassiekers.

Het Haagse Kookboek is van Stoll en De Groot, zie hier.

Mayonaise met witte wijn en sjalotten (erdoor dan dus), aardig.

"Deze saus vormt vooral een goed gerecht met koud rundvlees en wilde-zwijnevlees (marcassin)."

Mayonaise met appelmoes en mierikswortel (Suédoise). Daar hoort ook wat rosé in.

"Deze pikante, zoetzure saus vormt vooral een goed gerecht met koud rundvlees en koude eend of gans."

Namaak schildpadsoep, Potage fausse tortue, Mock turtle soup, ik had het er laatst nog over. Typisch Engels maar ook Duits.

"Spinaziesoep van veel spinazie"

Zwezerik croquetten. "Een hartzwezerik". Heel correct.

Gekookte zwezerik in aangemaakt gehakt gepakt (gebakken ui, ei, truffel, Madera) en dat in een varkensnet. In de oven.

Kogelbonen

Smulweb: "Kogelbonen zijn kleiner en ronder dan de gewone bruine bonen. Ze zijn ook bruin en smaken goed."

Citroenbonen, Piet Heinbonen, Groene erwten (schokkers) [dat zijn toch kapucijners?], Wortelerwtjes...

Schelvislever pocheren

"Schelvislever wordt ook in blik verkocht"

Zoutevis geweekt koken ze 1 à 1½ uur. Ik 10 minuten...

Geweekte stokvis 1¼ uur. Ik ook 10 minuten...

"Kohlrabi (Knolraap boven de grond)"

Spinazie serveren ze (met wat eiwit erdoor) in van die vormpjes waarvan je die rijst-kegeltjes maakt.

Leuk.

"Spaanderaardappeltjes (pommes chip of chips)"

Rödgrödpudding, Skandinavisch.

Dat dat griesmeelpudding is, dat klopt niet, dat is net als in Noord-Duitsland Rote Grütze, rood fruit, suiker, sap en bindmiddel. In Centraal-Duitsland en zeker niet in Skandinavië is het griesmeelpudding. Trouwens, zelfs in Berlijn is het geen griesmeel.

Nesselrode pudding

Dat is toch met kastanjes? Of is dat de taart? Nee, die pudding is met kastanjes.

Zie hier.

"Puddingen omgeven door een gelei-achtige wand"

Roomborstplaat

Eindelijk een overduidelijk recept.

175 gram suiker [fijne kristalsuiker!] met drie lepels room met wat water. Inkoken tot een kort, dik draadje wordt gevormd.

Wat gaan we maken?

Nierbroodjes!

Heerlijk was dat, eind zestiger jaren, uit de automatiek, 25 cent...

Ik heb al twee andere recepten en dat gaan we uitgebreid vergelijken en daar maak ik een speciale post van.

Hier kalfsnier (natuurlijk), ui, wortel, peterselie, tijm, laurier, foelie, peperkorrels, peterselie.

Filosoof!

Ook al enkele recepten verzameld. Niet dat ik het nooit maak, maar ik wil eens de recepten goed vergelijken.

Post ik ook apart over.

Hier aardappelen, jus (kijk!), nootmuskaat, paneermeel.

En voor het vlees uien, weer jus (kijk!), het vlees natuurlijk ("vleesresten"), "verdund bruin van jus of bouillon, aroma of marmite", laurier, peper, kruidnagel.

Kijk!

Die snip die is zijn eigen prikker!

lekkah!

Zie hier.

Pierre Wind en Marnix Rueb

"vernield 's-gravenhaegsch kookboeck"

Grappig, maar er valt niet zoveel over te vertellen.

French lamsrack, dat heet lambsrack of Frenched rack

"schapenvoetjes (paddestoelen)" dat heet Pieds de mouton of Gele stekelzwam

"Laat de lamsrack heel", goh!

Heel verhaal over stomen, niks over stoommandjes

Dit alles in drie pagina's...

Cevapcici schrijf je Ćevapčići, en je maakt het niet van HOH maar van 2/3 HOH en 1/3 lams.

"Automatensuiker is kristalsuiker maar dan met een hele fijne korrel"

Dat heet fijne kristalsuiker.

"Chinese hakbijl"

Dat is geen hakbijl, dat is in feite een mes want je snijdt ermee net als met een koksmes. Je hakt er zeker niet mee.

Ja, als je choppen met een koksmes hakken wilt noemen...

Wat gaan we maken?

Niks

Passage

Den Haag, stad, boordevol Bordewijk
en van Couperus overal een vleug
op Scheveningen aan, de villawijk
die kwijnt en zich Eline Vere heugt

Maar in de binnenstad staan ze te kijk,
deurwaardershuizen met de harde deugd
van Katadreuffe die zijn doel bereikt.
Ik drink twee werelden, in ene teug.

Den Haag, je tikt er tegen en het zingt.
In de passage krijgt de klank een hoog
weergalmen en omlaag een fluistering
tussen de voeten over het graniet;
rode hartkamer die in elleboog
met drie uitmondingen de stad geniet.

Gerrit Achterberg (1953)

Ze zeggen ook wel "Den Haag, je tikt ertegen en het zinkt..."

Pepers

Arbol, Catarina, Ancho poblano, Jalapeño, Serrano


Gedroogde pepers

Ik kreeg van Westland Peppers weer een enorme doos pepers.
Zie het bedrijf hier (alle links hier in een nieuw venster) en hier. Hun blog met recepten hier.

Eerst maar die gedroogde pepers, zie de foto hierboven.
Links Chile de arbol ("van boom", zie Wiki hier), rechts Chile catarina (zie hier).

Ik heb de Catarina in paella gebruikt, zoals je ñora (appelpaprika) in Alicantijnse paella gebruikt.
Zonder pitjes geeft dat weinig, maar wel een fijne smaak af, en totaal niet overheersend. Dat gaan we proberen met 2 stuks zonder pitjes, en met 1 hele, gebroken mét pitjes. (Ongebroken is zinloos.) Resultaat: zie verderop, de koken- en bakken-vergelijking.

De Arbol gebruikte ik gebroken in mie-kookwater (vanaf koud).
Een mooie volle niet al te hete smaak. Er moet wel zout naast zitten om de smaak "open" te krijgen.
Het effect houdt het midden tussen die rode serrano en groene jalapeño, zie verderop, ik bedoel: een middensmaak, midden in de mond. Ideaal dus voor allerlei combinaties.

2500 pesos het halve pond op de markt in Mexico City

Een directe vergelijking van de Arbol met de Catarina

Bakken in olijfolie eerst
De Catarina geeft een zacht, fijn, fris resultaat; de Arbol redelijk scherp maar zeker niet te, en een mooie "brede" heetheid. Dit was zonder pitjes.
Mét pitjes: de Arbol wordt "gewoon" heter, terwijl de Catarina enkel iets scherper wordt (net als in die paella) en mooi fijn van smaak blijft.

Koken in water nu
De Catarina is hetzelfde verhaal als bakken, hoewel de smaak nadrukkelijker wordt.
De Arbol: ook een nadrukkelijker smaak, maar veel nadrukkelijker ten opzichte van gebakken.

Het valt op dat de Catarina meer geur en smaak heeft, de Arbol meer kracht (waarbij opgemerkt moet worden dat het een ideale peper is voor als je je spul niet loeiheet wilt hebben).

Vlnr groene Jalapeño, rode Serrano, Ancho poblano

Verse pepers

Jalapeño: uit Xalapa; zie Wiki hier.
Serrano: uit de Sierra, de hoogvlakte (en niet het gebergte, zoals je sierra altijd vertaald vindt; pepers groeien niet tegen de bergwanden op). Zie hier.
Uhh, Jalapeño is taps en heeft een puntje, Serrano geen van beide.
Ancho poblano, ook wel poblano: brede uit Puebla, een grote licht pikante peper, of een licht pikante paprika, zoals u wilt. Maar er is een groot verschil met paprika: het blijft (gevuld!) in de oven krokant, en je kan het dus ook niet blakeren om te wecken, of beter gezegd: dat is zonde van het ding, dat wordt pap want moet erg lang in de oven dan. Zie hier.

Chile serrano
Rauw wel heet natuurlijk maar niet te; heel mooi van smaak trouwens.
In tomatensaus gebruikt: heel mooi, en weer: niet te heet, en dus de (mooie) smaak ervan proefbaar, ik bedoel niet weggedrukt door de hitte.
Een halve zonder pitjes door een salade: een heel mooie fijne en niet loeihete pepersmaak, en dat is wat veel mensen willen.
Een brede, "continue" smaak zeg maar.

Jalapeños of Serranos in de lengte doorsnijden

Steeltje laten zitten

Vullen met roomkaas / geraspte Cheddar / korianderblad / zoutmengsel

Dichtvouwen (blijft plakkend dichtzitten)

Paneren, frituren

De groene Jalapeño is vers iets heter dan die serrano, maar opgewarmd wordt dat ietsje minder.
Het heeft geen "brede" smaak, maar wel een aangename prikkel vóór in de mond.

(De rode Jalapeño vergelijkbaar van smaak natuurlijk, maar voller, en trouwens weer ietsje heter dan de groene vreemd genoeg, maar dat kan aan de tijd van het jaar liggen, ik bedoel: nu ten opzichte van toen ik die rode proefde.)

Ik maakte eerder rode Jalapeños in azijn in. Door de helft, pitjes erin laten, in witte wijnazijn, minstens een week.
Voor gebruik (bijgerecht) de pitjes eruit.
Ik deed dat nu ook met de groene.
De rode wordt vrij zacht, de groene blijft pikant.
Een interessant product van eigen vinding!

Van die Ancho poblano kan ik weinig anders zeggen dan het volgende.
Gevuld in de oven geweest: nog even knapperig als vers!!
Licht pikant. Heerlijk!

Je hebt natuurlijk ook rode Ancho poblano (nog nooit gegeten), maar ook gedroogde / gerookte

Iets olijfolie, paddo's kort aanbakken, uit de pan, rookspekjes erin...
Ui... Knof... Jalapeño zonder pitjes... Witte wijn... Paddo's...
Vies goor smerig vuil lekker!!

Indonesië (3)

Pindasaus, pisang goreng, rawon...

Afbeeldingen steeds bóven de recepten
En mocht je denken "Indonesië 3 hadden we toch al": ja, maar dat was een vergissing, dat is veranderd. De links werken nog wel gewoon, dat verandert niet als ik de titel verander (3 is nu 2 en 2 is nu 1).


Pindasaus
Sos of Kuah katjang / kacang

In een blender ui en knoflook mengen.
Eventueel goela djawa erbij om het zoeter te maken; eventueel kruiden mee-blenden (komijn, koriander, kentjoer...) en/of trassi (trassi oedang gebruiken, geen trassi goreng want die is al gebakken) en idem verse gember en/of laos.
Het mengsel omroerend in arachide-olie aanfruiten met wat daoen salam en eventueel met een enkel blaadje daoen djeroek poeroet.
Om het pikant te maken sambal meefruiten.
Op laag vuur pindakaas erin zacht laten worden en goed mengen.
Eventueel verdunnen met (kokos)melk, nooit met water. De saus is een emulsie, net als melk. Dat het verdunnen met water wel kan met gekocht spul bewijst dat daar chemiek in zit.
Wat santen (kokosboter) erin oplossen is uberhaupt een goed idee.
Op smaak brengen met ketjap manis, eventueel wat ketjap asin, en eventueel asem-water om het meer zoetzuur te maken.
Eventueel gehakte zoute pinda`s toevoegen.

Pisang goreng

Over gebakken banaan kan je een boek schrijven.

Gewone banaan? Bakbanaan? Zie het volgende recept.
In beslag? Niet in beslag? Tsja.

Zie maar...


Pisang goreng met roedjaksaus

Maak de pisang goreng in beslag gefrituurd; stukjes van een-derde banaan, in de lengte gehalveerd.
Serveer met dezelfde saus als die waarin roedjak wordt gemarineerd.
Maak het beslag met ei, bier en koenjit.

Roedjak zie hier (alle links hier in een nieuw venster).

Met bak-banaan: gebruik plakken banaan, uit de lengte van een halve banaan gesneden.


Rawon

Oeps, dat kwam al voorbij.
Zie hier.

Rijstsoep
Boeboer / bubur

Wordt in Indonesië als ontbijt gegeten.
Kook dikke pap van gebroken rijst met wat zout, en breng die op smaak met ketjap manis en sambal.
Als er nog zout bij moet gebruik dan ketjap asin.

Boeboer telor
Roer een rauw ei per persoon door de hete pap.

Boeboer ayam
Stukjes gebakken kip erdoor.

Boeboer ketan
Idem als boeboer maar van zwarte rijst.
Ketan is witte kleefrijst, maar in boeboer ketan is het zwarte rijst, ketan hitam.
Kook met een pandan-blad, kokosmelk en wat goela djawa.

Sajoer Lodeh

Sayur lodeh

Prepareer gekookte groenten: witte kool, sperziebonen, kool en wortel.
Bak ui, knoflook en verse laos in arachide-olie goudbruin, en voeg op laag vuur djintan / komijn en ketoembar / koriander toe.
Laat even zacht doorsudderen met wat daoen salam, af en toe roerend, en voeg dan kokosmelk toe (vers of gemaakt van kokosboter).
Laat zachtjes inkoken met fijngesneden peteh-bonen, stukjes Spaanse peper en sereh-blad.
Warm er de fijngesneden gekookte groenten in op, eventueel met bamboe.
Doe er eventueel wat ketjap door.

Eigenlijk moet er samen met de ui en zo ook wat trassi bij, maar
dan is het niet meer vegetarisch. Foei.

Sambal goreng boentjies
Sambal goreng buncis
Sambal goreng boontjes

Bak in arachide-olie ui, knoflook, trasi en Spaanse peper-stukjes aan.
Bak in stukken gesneden sperziebonen mee of kouseband, roerend, tot ze verkleurd zijn.
Voeg bouillon toe, kokos-boter, stukjes peteh, daoen salam en daoen djeroek poeroet.
Laat op half hoog vuur de bonen gaar worden en tegelijkertijd de vloeistof inkoken.
Voeg eventueel ketjap toe of misschien beter petis udang, een stroperig soort trasi.

Rumah makan, huis eten, restaurant
Die uit Padang zijn het bekendst; rumah makan padang, die vindt je in heel Indonesië
Net zoiets als de Auvergats die over heel Frankrijk restaurantjes uitwaaierden

Ik denk dat de meesten uit Padang vertrokken zijn omdat zich daar enorm veel Athehers hebben gevestigd, enorm streng islamitisch volk.
Daar liepen 20 jaar geleden al de meisjes van vier jaar in witte burka's, de gekken...

Brusselse producten

Spruitjes, witlof, bloedworst, kip, Brusselse kaas, bier, wafels en choezels


De drie boeken die vandaag besproken worden kan je hier (alle links hier in een nieuw venster) vinden.

En ik draag de post van vandaag op aan de in Brussel wonende culinaire kletser Wateetons. Zie hier.


In Brussel gesmaakt

(Ik heb een hekel aan dat soort titels)

Choux de Bruxelles, Brussels lof, pensen, de Mechelse Koekoek, Brusselse kaas, Faro en Gueuze en Kriek

Die choux de Bruxelles, spruitjes, Brüsseler Kohl, Brussels sprouts, col de Bruselas, cavolino di Bruxelles eten ze daar met witte saus, zoals wij (ja, ik niet natuurlijk) met bloemkool.
Voor het serveren extra boter door de saus.

Brussels lof: endives de Bruxelles, Brüssler weisse Chichorei, Belgian endives.

Pensen zie hier.
"Bloedpensen (bloodpanch, bloempanch) zijn de grootste. De opvallendste ingrediënten zijn slachtafval, boekweitmeel en spekteerlingen [dobbelsteentjes]. De gemengde massa wordt in runderzakeinden (de blinde darm van een rund) gedaan en vormt een pens met een diameter van ongeveer 15 cm."

"Een variatie op deze bloedpens is de bakbloedworst, die met een diameter van 9 cm. iets kleiner is. In deze worst verwerkt de beenhouwer geen slachtafval maar varkenskoppen en gestoofde uien."
In Spanje ook met ui, en Antwerpenaars heten nog steeds Sinjoren...

"Zo wordt de Brusselse bloedpens ook wel 'biefstuk uit de Congo' of  'cortelettes van de Congo' genoemd."
"bufteik mi roeite", met ruiten, het spek. "bufteik vi di eurme", voor de armen.

Zie De Orde van de Bloempanch hier.

De Mechelse Koekoek zie hier.

"Er kwamen heel wat moslims bij die enkel vlees eten dat geslacht werd volgens de halalprincipes - regels die onze poeliers niet toepasten."
Moslims hebben geen enkel bezwaar tegen Europees geslachte kippen, want dat gebeurt precies zoals daarginds. Snee door de nek.

"Brussels kieken. (...) Voeg de hanekammen en 200 gram bereide nieren toe".
De klok horen luiden... Dat is Sauce financière, en dat is met "hanennieren", kloten dus.

Brusselse kaas zie hier.

Nou begrijp ik eindelijk het verschil tussen Plattekaas en Pottekaas (plattekeis en pottekeis).
Pottekaas (niks voor potten trouwens) is Brusselse kaas gemengd met plattekaas.
(Op mooi boerenbrood, met radijs en uitjes...)

Lambiek (Gueuze) zie hier.

Goh, dat dat tarwebier is... Weissbier (Weissbier is Kölsch en is in het Duits Weizenbier = tarwebier).

(Op de achtergrond de Marollen)

Wat gaan we maken?

Met gehakt gevulde witlof
Maar dan gaan we eerst vergelijken met het recept in dat Witloof boek.
Dit boek: kalfsgehakt, eieren, brood, p/z, kruidnagel.
Witloof: met ook gekarameliseerde ui (met suiker dus en met rode wijn en rode wijnazijn) erdoor en Brugse kaas en rauwe ham...

Bloedwordt met gekarameliseerde appel
Met bruine suiker, ui en witte wijnazijn

Kip op Brusselse wijze
Gebakken met ui en knof, en witlof.
Zie bijvoorbeeld hier.

Konijn in Kriek gemarineerd
Met ook kersen erbij.

Brusselse Wafels

Ja, u kunt dat plaatje lezen, maar een zoekmachine-robot niet...

Een doortimmerd exposé over het verschil tussen Brusselse, Vlaamse en Luikse wafels.
En niet te vergeten "huishoudwafels", een soort Vlaamse wafels.
"Een huishoudwafel heeft doorgaans 7 x 4 gaten. Een Brusselse wafel is dikker en heeft minder gaten dan een Vlaamse."

En niet te vergeten; het verschil tussen Brusselse wafels zonder en Brusselse wafels mét gist. Een Brusselse wafel wordt als het goed is niet van beslag gemaakt maar van deeg. Als het goed is dus... En als van deeg = met gist. "Alle andere wafels zoals de Franse en de Hollandse worden meestal niet met gist bereid."

En je gebruikt een deegbolletje en dat is er de reden van dat de Brusselse wafel niet perfect rechthoekig is. Zie hier.

Maar ja, dat gist in Brusselse wafels, dat wordt weer aangevochten. In 19e eeuwse en vroeg 20e eeuwse recepten nooit gist...

En het verschil tussen wafels die men "spaut" en die men niet "spaut" (opensnijdt). Opengesneden: vergelijk met een Noord-Franse gauffre fourré (gevuld), "groter dan een 'galette' maar kleiner dan huishoudwafels", tsja...

"De Luikse wafel leent zich uitstekend voor de snelle hap."
"Een Luikse wafel heeft geen poedersuiker nodig... Puur is hij het lekkerst."
"Een Brusselse wafel vraagt om poedersuiker of beleg." Dat zal zeker, als het van deeg gebakken is.

Als je eigeel door het beslag werkt en suiker, en het ijzer invet met een stuk spek, dan krijg je een Antwerpse wafel, het is maar dat u het weet.

Tot slot.
Vroeger had je heel grote heel platte wafels.
Zie hier rechts op dat krukje (of is dat een "schemel"?).

Choesels, een boek met ballen

Een beetje een zinloos boek.
Maak je choesels met kloten of met pancreas?

De spanning proberen ze er in te houden tot de laatste bladzijde, maar als je enig culinair verstand hebt dan weet je: met het een óf het ander.
En daar voeg ik wat aan toe. In Brussel hoort het met alvleesklier, in België met kloten (of zwezerik)(maar in het Vroegnederlands betekent sweserick kloot...)(en zie Pat Conroy, Prins der Getijden: "'Zijn dit koeienballen, mamma?' vroeg Luke, een zwezerik omdraaiend op zijn bord.").

En "zowel het Engelse woord sweatbread als het Franse fagoue kunnen zowel pancreas als zwezerik betekenen".

Trouwens zie de Oxford.
"In Brussels a dish called Chousels au Madère (spleen [milt] and pancreas with a Madeira sauce) has customarily been served on Thursdays [slachtdag; vrijdag hangen, zaterdag en zondag eten]."
Larousse 1938: alvleesklier. Larousse 2000: choesels is Vlaans dialect voor stierenballen maar in de keuken wordt er dikwijls pancreas mee bedoeld.

Veel onduidelijkheden.
Er hoort Gueuze in! Er hoort geen Gueuze in!

Veel "Choesels au Madère", maar een gerecht van kloten met madera is onvindbaar.

Larousse
"A ragoût composed of tripe and pancreas"
"the pancreas is reinforced, most agreeably, with other equally delicate parts of the animal's anatomy, which, bulk apart, impart their respective qualities to the flavour of the dish. In this way ox-tail, kidneys, quenelles of calves' sweetbreads, and breast and feet of lamb feature with honour in choesels.

"As a rule, the seasoning consists of onions, thyme, bay[leaves], cloves, nutmeg, pepper and salt; the sauce is combined with a good glass of Madeira, or for passionate conoisseurs, with strong Belgian beer (lambic)."

Volgt een recept, maar daarvoor ga ik natuurlijk naar Gaston Clément.
Het recept klopt met wat er hier en daar in het boek wordt genoemd.
"Deze bereiding is tamelijk ingewikkeld en vraagt dan ook veel tijd en een langdurig gaar worden. De choesel is de aalvleesklier [geen schrijffout] van de os. Snijd een ossestaart in regelmatige stukken; laat deze in reuzel braden; voeg er twee dikke gehakte uien bij, die u laat kleuren; giet in de kastrol [stoofpot] een liter lambiek; dek de kastrol en laat een uur koken. Voeg er dan 250 gram in stukken gesneden schaapsborst bij, vier in tweeën gesneden schaapspoten, een halve in stukjes gesneden rundsnier, twee in stukken gesneden rundszwezerikken, een moesseline zakje met tijm, laurier, gemalen peperbollen, twee kruidnagels, een peterseliewortel of -tak; het zakje hebt u met een witte garendraad toegebonden. Kruid matig met zout; giet er water bij tot op de hoogte van het vlees en laat drie kwartier koken. Voeg er dan 250 gram in stukken gesneden kalfsborstvlees bij, twee of drie mooie in stukken gesneden choesels en laat koken tot alles goed gaar is. Voeg er op dat ogenblik 250 gram kampernoelieschijfjes [champignons], 150 gram saucijsvlees in balletjes, een deciliter madera bij [dus én én] en laat een kwartier koken. Verdun een lepeltje aardappelbloem in maderawijn; giet dit in de ragoût, meng ondereen en laat nog vijf minuten koken. Ga de smaak na. Liefhebbers doen er wat tomatenpuree bij. Zorg er voor dat het vlees altijd goed onder het nat zit tijdens het koken."

Niks voor vegetariërs, lijkt me...

[In "Twee honderd culinaire schotels geïnspireerd door de Mandarine Napoléon" staat een gerecht met choesels én zwezerik. Met ook ossenstaart, kalfsborst, schapenborst, uien, ossennier, Gueuze, cayenne, kruidnagel, nootmuskaat, champignons, schapenpoten en dus mandarine Napoléon.]


[In Tours eten ze Sagourne, pancreas gebakken in boter, geserveerd met persillade en citroensap.]

Misschien maakten ze het wel of van alvleesklier van os, of van kloten van stieren...


Ik ken nog meer typisch Brusselse etenswaar.
Niet enkel Brussels maar wel veel gegeten daar (citaten uit dat wafelboek): "frieten, garnaalkroketten, mosselen, américain met frieten en pralines.
Wel erg Brussels:  "caricolen (Brusselse naam voor de alikruik die gekookt wordt in een nogal gepeperde court-bouillon)". Dat zijn geen alikruiken, "kreukels", zie hier, maar zeeslakken, wokkels, wulken. Zie hier.

Die dingen heten in het Brussels trouwens ook chinuuzekluute, Chinezen-kloten.
Erg lekker als erg lang gestoofd, en inderdaad zeer pikant.

Zie een Brusselreisje hier en hier.
En een ander reisje hier.
En België hier en hier.

Culinaire mail

Vandaag inkopen-foto's

Ik had het laatst over die birambi sambal

(birambi: familie van de stervrucht)

Dit is heel anders (geen kerrie)

Met uien, knof, Madame Jeanette en limoen

Loeiheet en erg mooi fris

Eetsnob

Asperges met venusschelpen zie hier (alle links hier in een nieuw venster).
Mooi, maar probeer het eens met Malaga ipv Madera. Verdomd.

Bressaola zie hier.
Uitstekend idee.
Het is trouwens niet zozeer "gezouten rundvlees, gedroogd" maar meer "weinig gezouten en méér gedroogd" (in ijskoude berglucht). Idem Bündnerfleisch / Viande des Grisons uit Zwitserland, en Cecina uit Spanje.

Salade met krab en mango, met surimi, dat gaan we natuurlijk direct deleten...

Saffraan-kandij, Iran

Echte saffraan hoor, heerlijk

Hoe kan dat met zoveel saffraan zo goedkoop zijn?

Simpel. Die saffraan kost daar nop vergeleken met hier, en eenmaal in die kandij kan je het hier niet meer als saffraan verkopen...

Voor in de thee, in Iran

Zest

Of: waar we ons allemaal druk om moeten maken blijkbaar.

Glutenvrije bakker zie hier.

Uren op één kopje koffie zie hier.

Die groentenzeurpiet zie hier (die pak ik nog een keer solitair aan).

Flauwekulontwerpen die je nooit meer terugziet zie hier.
Ja, die fluitketel, le lapin, maar ja, daar verbrandde het handvat van...

Dat was voor de kindertjes van waar ik laatst Surinaams kookte...

Was er dan niks interessants bij Zest?
Jawel hoor.

Rollende Keukens kookboek zie hier.
Die mensen met die Venezolaanse rijdende keuken die ik ken, die zeiden "Wat hebben we er aan?  Je kan niet méér verkopen want je hebt niet genoeg vriesruimte, ik ben een dag omzet in Groningen kwijt, heb dan extra kosten, en hier in Groningen komt geen mens méér eten omdat we dáár hebben gestaan..."
Verstandige praat.

Culinair nieuws zie hier.

En hier.

Kruidvat

Prima spul, ik gebruikte het al eerder

En de goedkoopste

Weekend Culinair

Zie een hele week recepten hier.
Die Florentines lijken me heel erg lekker...

Nog een week zie hier.
Gnocchi's dat is dubbel op want gnocchi ís al meervoud
Mooi tartaar van maatjes-recept
Meloensalade met feta, kweenie...

En nog een zie hier.
IJs met peperkoek, dat heeft Wind uitgevonden
Kriekenclafoutis, dat lijkt op kersenstruif (wat ik dit weekend ga maken)
En die lamskroon zondag is niet helemaal correct want de week ervoor hadden we zondag ook al lamskroon. "Alweer lamskroon?!"

Twee maal zeetong zie hier.

Mango-chutney zeg maar, maar dan Midden-Oosters

Ongelofelijk lekker spul

Vreemd genoeg zitten er dunne stukken mango in met altijd een stuk pit eraan

Dat moet gemaakt zijn van mango's met nauwelijks vlees op de pit

(en niet groter dan een ei)

Maar nogmaals: verslavend lekker!

Varia

Van Bommels Conserven zie hier.

Slurp over koffie zie hier.

Social Dining zie hier.
Flikker op!

Recepten voor latino's zie hier.

Nieuwe haring in NY zie zoals elk jaar hier.

Texels lam zie hier.

De Werkbij (de enigen in Nederland met de echte zwarte boekweithoning) zie hier.
En de Bijenbouwplaat zie hier.

John West zie hier.

Enorm lekkere lamsham...

Tot slot nog
het slaapmutsje

Manipulatie zie hier.

Onbespoten, ik dacht al Waar blijft het, zie hier.

Populair gekwaak zie hier.


PS
Ik krijg net een mail van die Floor van gisteren.
Of dat ik der website kan promoten.
kleine-doos.nl
Nou dat doe ik niet hoor!

Een ongeleid projectiel,

(Dank P!)

en een geluk bij een ongeluk


Ik had weinig tijd vandaag voor dit blog (Wat zegt u? Voetbal? Nou nee! Dat is meer wat voor achterbuurtkoppen zoals hier of hier, alle links hier in een nieuw venster), nee zeg, het idee...
Nee, ik moest een verhaal afhebben over 3D animatie in Photoshop CC, boodschappen doen (fantastische, ik proef het nu, Elzasser Pinot Blanc gescoord, vrij duur maar erg goed, eigenaar de Groothertog van Luxemburg), planten en zaaigoed verpotten (er zijn drie stuks Salacca zalacca opgekomen, the killing palm, zie hier) en nu ben ik Goresht mast aan het koken, Iraanse stoofkip met kwark, bittere sinaasappelschil en witte ui. En rijst erbij.
Nee zeg, voetbal. Doemenelol...

Maar goed, ik had dus weinig tijd, en verdomd: zie! Een reddende engel! Hiermee kan ik me er vanavond makkelijk vanaf maken!

Gisteren plaatste ik een personeelsadvertentie

Culinair journalist(e)
Gebrek aan kennis is een pré
VMBO of lager
Wij zoeken, gezien de samenstelling van ons team, geen "intellectuele prater" maar een "spastische maar toch vrolijke krabbelaar".
Sollicitaties kunt u richten aan de redactie van het culinaire tijdschrift Maggiblokje!
De selectie zal plaatsvinden in restaurant Jonas en De Walvis te Amsterdam.

En verdomd! Een reactie! Iemand gevonden die dom genoeg is!

Geachte mijnheer 'Koken en zo'.
Mijn aandacht werd getrokken door uw zoektocht naar een culinair journalist.
Hierbij kan ik u mededelen dat uw zoektocht nu beëindigd is en u de juiste persoon gevonden heeft in mij.
Wat mijn culinaire kennis betreft ben ik er van overtuigd dat water kookt op 50°C, zo gauw ik die hoge berg gevonden heb en mijn kooktoestel niet vergeten ben (ervoor teruglopen is nogal omslachtig).
Voorts bezit ik niet de verregaande arrogantie van een zekere M.v.T., die een blog heeft waarin hij pretendeert dingen beter te weten dan mijn toekomstige collegae van  de NRC, een soort halfgoden, die al wat ze de mensen kondig maken uit eigen ervaring en via wetenschappelijk onweerlegbaar bewezen en gestaafde menu's en recepten voorleggen.
U ziet nu dus al wel waarom ik uniek en uitermate geschikt ben voor de positie die u aanbiedt.
Over de salariëring, vergoedingen en bijkomende douceurtjes kan, binnen een redelijke mate van toegeeflijkheid uwerzijds, gecorrespondeerd worden, maar enkele kilo's hopscheuten en donkere truffels kunnen al wonderen doen.
In afwachting van uw ongetwijfeld enthousiaste en opgeluchte antwoord verblijf ik,
hoogachtend,
Floor.

Geachte Floor;

Tsja...

Ik vrees dat wij iemand zoeken die niet alleen kan schrijven, maar die ook kan lezen...
Sollicitaties kunt u richten aan de redactie van het culinaire tijdschrift Maggiblokje!
Dat schreef ik...

Daarnaast bezit u jammerlijk genoeg niet over voldoende arrogantie. Arrogantie is een conditio sine qua non (u kunt in Google opzoeken wat dit betekent).
Maar ik zou zeggen Blijf het toch proberen! Al doende leert men! Je weet maar nooit! (Een tuinbroek en een assertiviteitscursus misschien?!)

mijn toekomstige collegae van  de NRC, een soort halfgoden, die al wat ze de mensen kondig maken uit eigen ervaring en via wetenschappelijk onweerlegbaar bewezen en gestaafde menu's en recepten voorleggen.
God samme krake... Zulke domme praat hebben ze zelfs bij de Volkskrant niet, en dat wil toch wel wat zeggen...
De aandelen NRC beginnen al te zakken zie ik...
En ook nog een crypto-Stalinist!

maar enkele kilo's hopscheuten en donkere truffels kunnen al wonderen doen.
Tsja, ik had meer aan wat anders gedacht. Ff voorover gaan staan. Met, dat wel natuurlijk, een laken over je kop...

(Bij nader inzien toch maar beter een laken over m'n eigen kop... Toch?!)

Afgeserveerd

(Ik krijg net een mail: het zou van Florine Boucher afkomstig zijn.
Ja, die kromme taal, dat zou wel kunnen kloppen...)