Nou ja, ik had honger en keek in mijn ijskast (“koelkast”zegt mevr. A.).
Ik deed olie van die Monini in de pan en daarbij een gesnipperde ui en later gesnipperde gele paprika, daarna een teen knoflook aan kleine stukjes, zonder het binnenste. Toen die alle drie blij met elkaar waren deed ik er fijngeprakte zoete aardappel bij (had ik nog over van gisteren). Daarna een grote scheut witte port en daarna bouillon van een blokje bospaddestoelen + een half blokje Provence kruiden. De hond kwam van beneden en als hij kon, had hij zijn voorpoten op zijn rug gelegd en had met zijn achterpoten tegen een denkbeeldig steentje aangeschopt: hij bleef voor zijn bak heen en weer lopen.
Eigenlijk hoef ik sommige dingen niet te proeven: je ziet het aan een emulsie en je ruikt het, je ruikt dat het goed is.
Ik deed Roquefort bij de saus. Ik bakte een beetje ontbijtspek van “De Blije Big” en ook wat verse worst van hun uit, en voegde mijn kaassaus eraan toe. Koksroom was het volgende ingrediënt. Ik ging nu proeven en vond dat het smaakte als, zo zou ik me kunnen voorstellen, als “hoe het ruikt in de hal van het huis van een bisschop”. Bracht me op een idee: ik heb zelf salie op mijn balkon. Ik deed gesnipperde salie bij de saus en voegde de gekookte spaghetti toe en? God zag dat het goed was. Heerlijk!!!!!!!!!!!
Moet je opletten hoeveel restaurants gaan volgen: eerst Ron Blaauw, daarnaSergio Herman. Wie volgt? Die figuur uit Maastricht? Jonnie Boer?
Het is een variatie op het sprookje “de kleren van de keizer”
Nu nog de literatuur, de beeldende kunst, interieurontwerpen, tuinontwerpen en wat niet? Er is enorm veel patserige rotzooi.
Dag, Loek